6 თავი.
-ისე წამოხვედი არ გითქვამს და უკან გამოგყევი..-ჩემს გვერდზე ტატო იდგა.
-და რატომ უნდა მეთქვა?
-ხომ დაგპირდი გაგაცილებთქო.
-ნუ შეწუხდები არ მინდა.-მართლა არ მინდოდა.
-მერე ვინ გითხრა რომ ვწუხდები?უბრალოდ ვიფიქრე,ასეთ დროს გოგოს მარტო სიარული ცოტა არ იყოს სახიფათოა.იმდენი არაკაცი დადის..-საუბარზე ეტყობოდა,რომ უკვე მოფხიზლებულიყო.
-შენ რატომ უნდა გენდო?-გავაწყვეტინე ლაპარაკი.
-აი პროსტა შემომხედე!მეტყობა რამე მე?-გაჩერდა ხელები გაშალა და თვალი ააყოლ-ჩააყოლა თავის სხეულს.
-რა უნდა გეტყობოდეს?-გავიკვირვე მე.
-ჰოდა რომ არაფერი მეტყობა მეც მაგას გეუბნები.-გაიკრიჭა.მეც გამეღიმა.-გამიცნობ და ნახავ,რომ არ ვარ საშიში.
-იცი? მე ძიუდოში შავი ქამარის მფლობელი ვარ!-ვუთხარი და დაველოდე მის რეაქციას.
-ძალიან კარგი! მე მეორე კურსის სტუდენტი ვარ უცხო ენათა ფილოლოგიის ფაკულტეტზე.ვფლობ ოთხ უცხო ენას-მითხრა მშვიდი ხმით.მის გულუბრყვილობაზე გულიანად გამეცინა.-რა გაცინებს?
-ძიუდო იმიტომ კი არ გიხსენე,რომ ამით თავი მომქონდეს.უბრალოდ ვიფიქრე გადატანითი მნიშშვნელობით გაიგებდი ჩემს ნათქვამს.თავის დაცვა შემიძლია ძალიან კარგად,ეს გითხარი მე!-სიცილს ვერ ვიკავებდი.
-ვისგან გინდა თავის დაცვა?
-თუნდაც შენგან!
-კაი რაა ღადაობ? დას გეფიცები პირობას გაძლევ,რომ არაფერს დაგიშავებ.უბრალოდ არც კი გაიელვო ეგ ფიქრად.-მითხრა გულწრფელად.არადა მართლა ეტყობოდა,რომ პატიოსანი და ალალი ბიჭი იყო.
-ანუ გენდო?
-ასი პროცენტი დარწმუნებული იყავი.
-ძალიან კარგი!-გავუღიმე თბილად.რატომღაც იწვევდა ეს ბიჭი ნდობას ჩემში.
-სახელი არ გითქვამს.-შემახსენა.
-მე ანა მქვია!
-მომწონს სახელი ანა.
-მადლობა!
-ვიმეგობროთ?
-ვიმეგობროთ!
-მადლობა ნდობისთვის.დღისითრას აკეთებ ხოლმე?
-ახლა არდადეგები მაქვს და ისე სტუდენტი ვარ,ვსწავლობ!
-დღისით სწავლობ და ღამით მუშაობ ხო?-გაკვირვება თუ სიბრალული დაეტყო ხმაში.
-ასე გამოდის-გავუღიმე.-უცხო ენები რატომ აირჩიე?
-ერთგვარი ჰობი იყო ბავშობიდან მოყოლებული და მერე მოთხოვნილებად გადამექცა.არაა გამორიცხული ენათმეცნიერებაზეც დავფიქრდე-მითხრა ღიმილით.
-ანუ ლინგვისტი გინდა გახდე?
-არ გამოვრიცხავ.
-რა ენები იცი?
-ინგლისური,რუსული,იტალიური და მეგრული.-ჩამომითვალა თითებზე.მეგრულის ხსენებაზე გულიანად გამეცინა.
-მეგრული უცხო ენებში გადის? არ ვიცოდი.
-მა რას შვება-მითხრა სიცილით თვითონაც.-არა,ვხუმრობ.მეგრული დიალექტია და არა ენა.ყოველ შემთხვევაში ქართული ენის დიალექტი ნამდვილად არაა.მეგრული და ლაზური მხოლოდ ერთი ენის-ზანურის დიალექტებად შეიძლება წარმოვიდგინოთ და არავითარ შემთხვევაში ქართულის.
-მეც ეგრე ვიცოდი.და მეგრულით რაღატო დაინტერესდი?
-მამით მეგრელი ვარ,დედით რუსი.აქედან გამომდინარე ვიცი ეს ორი ენა.
-ანუ მარგალი ხარ?-ვუთხარი მეგრული აქცენტით და ისევ გამეცინა.
-თბილისში დაბადებული და გაზრდილი ვარ,მაგრამ მენტალობ მსოფლიო მოქალაქე,რადგან უკვე კარგა ხანია თბილისურ პროვინციალიზმს გავცდი..მაგრამ მაინც მეგრელი-ამყვა სიცილში.
-ეგ ყველაფერი კარგია,მაგრამ შენც ისეთი მეგრელი ხარ,ას კაცში ერთი მეგრელი რომ ნახო და მეგრულად გააბა მერე მუსაიფი,თან ხმამაღლა.-შევაპარე ხუმრობით.
-ნწ! არა კაცო-მიპასუხა მეგრული კილოთი.სასაცილოდ გამოდიოდა ძალიან.
-აუ ერთხელ ერთი მეგრელი ქალი ნახევარი საათი მელაპარაკა მეგრულად, თან ემიციური ხელების შლით და მიმიკებით. და თან ისე რომ ერთი არ ჩაუსუნთქია, უცებ რომ შემეპარებინა ვერაფერს ვიგებ თქო-ჩემს ნათქვამზე გადაეხარხარა.
-იუ არ მოლტო ჯგირ ძღაბ, მოი დარაგაი ანა!-მითხრა სიცილით.
-ოთხი ენის ნაზავი იყო ახლა ხო ეგ?!
-ჰოო! ძალიან კარგი გოგო ხარ შენ, ჩემო ანა თქო.
-მად'ლ'ობა-ვუთხარი მეგრული აქცენტით.
-შენ საიდან ხარ?
-კილოზე არ მეტყობა იმერელი რომ ვარ?
-ქუთაისელი?
-ნუ ხო!
-მაგარია მერე! არ გეწყინოს,მაგრამ ქუთაისური ჟარგონებით და ლექსიკით ძალიან ვხალისობ.-მითხრა სიცილით.
-არა,არ მწყენია.ზოგჯერ რომ დავუფიქრდები,მეც ძალიან ბევრს ვხალისობ.
-"წამეიყვანე სიმონ,ასწორებს გიტარაზე რო უკრავს".. დაახლოებით ასე საუბრობთ ხო?
-დაახლოებით კი! მარა სიმონ შენ არაფერი შეგეშალოს იცოდე-გავაფრთხილე ქუთაისური აქცენტით.
-სკან გოლვაფირო, არაფერი შემეშლება.-მივდიოდით თოვლიან ქუჩაზე ნელა და სიცილით ვაღვიძებდით დილის თბილისს.ძალია გამახალისა ტიტემ და გულში მადლობას ვუხდიდი,რომ გაცნობის ინიციატივა გამოიჩინა.
თითქმის ჩემს სახლთან ვიყავით უკვე მისულნი ნაცნობი შავი მანქანა რომ შევნიშნე.ჩვენგან მოშორებით იდგა.ავფორიაქდი,მაგრამ არაფერი შევიტყე.ტატო რომ არ მხლებოდა აუცილებლად მივიდოდი და ვნახავდი ვინ იყო.
-მოვედით!-ვუთხარი ტატოს,როდესაც ჩემი კორპუსი გამოჩნდა.-ძალიან დიდი მადლობა რომ მომაცილე სახლამდე.
-მადლობა პირიქით!ძალიან სასიამოვნო იყო შენი გაცნობა ანა,მხიარული და თავისუფალი გოგო ხარ,მომწონს შენნაირ ადამიანებთან მეგობრობა.
-იგივეს ვიტყოდი შენზეც.კარგი დროებით ტატო!
-დროებით! და მშვიდ ძილს გისურვებ.-მითხრა და ხელი დამიქნია.სადარბაზოში შევედი,სიბნელიდან ვაკვირდებოდი მიმავალ ტატოს.საშუალო სიმაღლის, ქერა სიმპატიური ბიჭი იყო.კიბეებზე ძლივს ავიტანე ტანი.თითქოს ახლა მიწია დაღლილობამ.კარის შეღების მეშინოდა უჩინმაჩინის გამო,მაგრამ ტყუილად.. არაფერი დამხვედრია.ვიგრძენი,რომ არც კი ყოფილა დღეს შემოსული.შხაპი მივიღე და საწოლში ჩავწექი.ფიქრებმა ისევ ბურდულთან წამიყვანეს...
შუა დღეზე შოთის ზარმა გამაღვიძა.
-რას შვები არ მოდიხარ?
-სად?-უცებ აზრზე ვერ მოვედი.
-კლუბში!ხომგითხარი ადრე მოდი და ბარმენობას გასწავლითქო.
-აა.. უი.. ხოო.. დაიცა მოვფხიზლდე.. მოვალ მალე.-ვუთხარი და გავუთიშე.ძლივს წავართვი ძილს თავი.როგორც იქნა მოვწესრიგდი და სახლიდან გავეტიე.შოთი თავის ადგილას იდგა და საქმიანობდა.
-დიდება შენს გამოჩენას. სად გოგო აქამდე?
-მეძინა სად ვიქნებოდი,ახლაც მძინავს.
-ეე ბარმენობა თუ გინდა ძილი უნდა დაივიწყო.
-მეტი რაღა დავივიწყო?როდის მძინავს.
-მოგიკვდი მე შენ!-შევებრალე შოთის და ცალი ხელი ლოყაზე იტკუცა.ორივეს გაგვეცინა.
-კაი დავიწყოთ მიდი.-ვუთხარი და გვერდით დავუდექი.
-ჯერ გაგაცნობ აუცილებელ წესებს,ბარმენი მომხიბვლელად უნდა გამოიყურებოდეს. თუ მას აქვს მოუვლელი კანი, არათანაბარი კბილები ან საუბრობს გაურკვევლად, მაშინ მან უნდა დაივიწყოს ბარმენის კარიერის შესახებ.-გაეღიმა,მერე განაგრძო-ბარმენი უნდა იყოს ზრდილობიანი, აქტიური ადამიანი. საკუთარ თავში ჩაკეტილი და მთელს მსოფლიოზე ნაწყენი ადამიანებისათვისაც ჩაკეტილია ბარმენობის გზა. ბარმენი არ არის ადამიანი, რომელიც უბრალოდ ემსახურება ხალხს, იგი არის მოსაუბრე, რომელთანაც ხალხს სურს საინტერესო საუბრის გაბმა რამდენიმე ჭიქა სასმელის დალევის შემდეგ. ის არის ადამიანი, რომელმაც ყველას უნდა დაუთმოს საკმარისი ყურადღება, იყოს სალმიანი, მომღიმარე და ყოველთვის კარგ ხასიათზე,გასაგებია?
-კი გასაგებია!
-და კიდევ ერთი!ბარმენი უნდა ასწრებდეს ყველა მურველის მომსახურებას ისე, რომ არ ავიწყდებოდეს ვინ გადაიხადა ფული და ვინ არა. გარდა ამისა, იგი ყურადღებას უნდა აქცევდეს ჭურჭლის სისუფთავეს ბარში.
-გასაგებია!
-ძალიან კარგი! მაშ ასე,რა არის კოქტეილი? კოქტეილი- რამოდენიმე სასმელის შერევის შედეგია.კოქტეილების შემადგენლობა სხვადასხვანაირია.უმეტესობისთვის გამოიყენება ყინული,რომელიც მნიშვნელოვანია.იგი უნდა იყოს ნაკლებად მინირალიზებული ან გაწმენდილი წყლით გაკეთებული.უნდა იყოს სრულიად გამჭვირვალე და გემოს გარეშე.რომელი კოქტეილი მოვამზადოთ?
-მოხიტო! მოხიტო მომწონს ძალიან და მასწავლე რაა..
-კარგი,იყოს მოხიტო. ესეიგი რა ხდება.. მოხიტო ხუთი ინგრედიენტისგან შედგება: რომი,შაქარი,ლაიმი,სოდიანი წყალი და პიტნა.ამ ყველაფერს მაღალ ჭიქაში მოვათავსებთ და სპეციალური ჩხირით მოვურევთ.გასაგებას აგიხსენი?
-კი,კი.. დავიწყო?
-მიდი აბა!-შოთის ჩამოთვლილი ინგრედიენტები მოვიმარაგე და შევუდექი კოქტეილის გაკეთებას.კარგი გამომივიდა,ოღონდ ტკბილი იყო,შაქარი მომივიდა მეტი.
-პირველ მცდელობაზე არაუშავს,თანდათან დაიხვეწები და ყველაფერი კარგად გამოგივა.-სცადა ჩემი გამხნევება ბარმენმა.
-იმედია!-ვუთხარი და ჩემი გაკეთებული მოხიტო მოვწრუპე.
-ბურდულის ძმაკაცს რა უნდა რას გერჩის?-მკითხა შოთიმ.არ მოველოდი შეკითხვას და უცებ დავიბენი.
-არაფერი ისეთი,ნასვამი იყო და ბოდიალობდა რაღაცეებს,ვუთხარი დაცვას დავუძახებთქო..
-არამგონია დაცვაზე დაძახებით დაფრთხეს ეგ.. დიდი "გოთვერანი" ტიპია.. ორჯერ იჯდა უკვე.
-მართლა? ნაჯდომია?-ისე გავიკვირვე თითქოს წარმოუდგენელი რამ გამეგო.-ბურდული არა ჰო?
-არა,ბურდული არაა "განასროკი" მაგრამ ამბობენ უბრალო ქურდობებზე არ დადის,უფრო ძარცვებს ეტანება და დიდ საქმეებს კიდებს ხელსო..-შიშმა დამიარა ტანში.
-შავი სამყაროს წარმომადგენელია,ნუთუ კიდევ არსებობენ ასეთები?
-როგორები?-გაკვირვებით მკითხა შოთიმ.
-აი კანონიერი ქურდები რომ არიან რა..
-როდის არ არსებობდნენ შენ ეგ მითხარი.. ყოველთვის იყო და იქნება სამყაროში და ქვეყნის მართველობაში ეგრედ წოდებული ქურდული სამყარო.შენ წარმოიდგინე სტალინიც!მე არ მეგულება სტალინზე მეტად გათვითცნობიერებული და ქურდულ ცხოვრებაში გარკვეული პოლიტიკოსი, სახელმწიფოს მეთაური და მასაც კი არ უცდია ქურდების, როგორც კლასის განადგურება. პირიქით, სტალინმა ის სახელმწიფო სისტემაში ჩართო და ამან გაამართლა კიდეც. სახელმწიფო სისტემაში ჩართვა, მათ სტრუქტურულ ჩართვას კი არ გულისხმობს, არამედ არსებობის საშუალებას.
-მეშინია მე მასეთი ხალხის..-მართლა შემეშინდა.
-ბურდულზე ჩასაფრებულნი არიან,როდის წაიჭერენ ერთი სული აქვთ.. საქართველოში ვერაფერს უმტკიცებენ,რაღაც შეემთხვა მაგას მემგონი ადრე და წავიდა,დატოვა საქართველო.წლებია უკვე ესპანეთში ცხოვრობს.. იშვიათად ჩამოდის ხოლმე თბილისში.. თავიდან ძველი ბიჭობით გაითქვა სახელი,მერე ბანდიტური საქმეები მიაწერეს,მაგრამ სუფთა გამოძვრა,უეჭველი ვიღაც ჰყავს სამინისტროში..
-კაი კაი არ მინდა მაგაზე ლაპარაკი,თორემ შიშმა ამიყოლა უკვე.-ვუთხარი შოთის და ვეცადე აკანკალებული ხელები დამემალა.
-შენ რისი გეშინია, რას გერჩის,რა უნდა დაგიშავოს!-მითხრა ღიმილით შოთიმ.თავში აზრმმა გამწვა და თვალს დამიბნელდა უცებ "ამბობენ უბრალო ქურდობებზე არ დადის,უფრო ძარცვებს ეტანება და დიდ საქმეებს კიდებს ხელსო" ამოტივდივდა შოთის ნათქვამი თავში,გონებაში და მთელი ჩემი არსება მოიცვა.თუ ეგრეა მისთვის პრობლემას არ წარმოადგენდეს კარის ნებისმიერი ჩამკეტის გაღება და ისე დაკეტვა,რომ კვალი არ დატოვოს.. წონასწორობას ვერ ვიცავდი უკვე ეს რომ გავიფიქრე.
-ანა რა გჭირს გოგო,რა ფერი გაქვს.. ცუდათ ხარ?-შეშფოთებით მკითხა შოთიმ.
-წყალი მომაწოდე რაა-ძლივს ამოვიღე ენა.წყალი მოვსვი და ცოტა დავმშვიდდი.-არაფერია,გადამივლის. დღეს ლუკმა არ მაქვს ნაჭამი და მისი ბრალია ეტყობა.-მოვუნახე მიზეზი ჩემს ცუდათ გახდომას.
-დაიცა მერე შე კაი ადამიანო,რატო იკლავ თავს! დაჯექი აქ და ახლავე მოგიტან საჭმელს-შოთიმ სკამზე დამსვა და თვითონ გავიდა. მალევე დაბრუნდა.ხელში სალათიანი თეფში ეჭირა.-აი ეს ჭამე,ცოტა აზრზე მოხვალ.გავუღიმე და ჭამა დავიწყე.ორი ლუკმა ძლივს გადავყლაპე.
-მეტი არ მინდა,უკეთ ვარ!სახლში წავალ,ცოტას დავიისვენებ,საღამოს მოვალ და კი გნახავ.-დავამშვიდე მეგობარი.
-გამოგყვები სახლამდე!..
-არა! არ მინდა,მართლა კარგად ვარ.მადლობა შოთ!
-არაფრის რისი მადლობა.კაი მაშინ,ტელეფონს მიაქციე ყურადღება დაგირეკავ იცოდე.
-კარგი! დროებით.
-დროებით!-კლუბიდან გამოვედი და ზამთრის ცივი ჰაერი ხარბად შევისუნთქე.მიშველა ჰაერზე გამოსვლამ ცოტა გონს მოვედი.მთელი გზა უჩინმაჩინზე და ბურდულზე ვფიქრობდი,ვცდილობდი პარალელი გამევლო მათ შორის.თითქმის ყველაფერი ამტკიცებდა,რომ ჩემზე შემოჩენილი უჩინმაჩინი ალექსანდრე ბურდული იყო.მაგრამ ისიც მაფიქრებდა,თუ ასეა რატომ არაფერს იმჩნევდა და ჩემს თვალწინ სხვა ქალებს კოცნის.ფიქრები ერთმანეთში მერეოდა.სახლში შევედი.ისევ უცვლელი დამიხვდა ყველაფერი. კარადიდან ნაჩუქარი კაბა გამოვიღე და დავაკვირდი,იქნებ ლექსოსეული რამე შემემჩნია მასზე.მაგრამ ვერაფერი ვნახე,ან რას ვეძებდი,რა უნდა მენახა.. საღამომდე ვიწრიალე,ვერ ვწვებოდი,ვერ ვჯდებოდი,ვერ დავდიოდი და მაინც ბოლთას ვცემდი.როგორც იქნა მოვიდა დრო კლუბში წასვლის.
-როგორ ხარ?-შემომეგება შოთი.
-უკეთ ვარ,უკეთ!
-შემაშინე დღეს,ისეთი ფერი გედო..თავს გაუფრთხილდი გეხვეწები,ჩემი თხოვნა იქნება ეს..
-რა საყვარლად მზუნველი ხარ ბიჭო!-გავეკრიჭე შოთის.
-კაი ახლა,თორემ გავწითლდი.-მითხრა სიცილით.
-წავედი გამოვიცვლი და გამოვალ უცებ,კარგა ძალი ხალხიც მოსულა უკვე.-ვთქვი და დარბაზს მოვავლე თვალი.გამოსაცვლელ ოთახში შევედი და გამოვიცვალე.რომ დავბრუნდი,ბართან ტატო დამიხვდა.მხიარულად მივესალმე.მართლა გამიხარდა მისი დანახვა.თვითონ რატომღაც ვერ შევატყე სიხარული ჩემს დანახვაზე,არა კი გამიღიმა მაგრამ რაღაც ვერ იყო ხასიათზე.
-რა მოხდა ტატო?-ვეღარ მოვითმინე და ვკითხე.
-არაფერი ისეთი.
-ჩვენ ხომშევთანხმდით მეგობრობაზე გუშინ?
-კი შევთანხმდით და ასეცაა,ჩვენ მეგობრები ვართ!
-მერე, რა მოხდა? რაღაც ვერ ხარ ხასიათზე..
-მისმინე!.. მე კი ვუთხარი და იმედია დაიჯერა კიდეც,რომ ჩვენ მხოლოდ მეგობრები ვართ!
-ვის რა უთხარი? ვის რა უნდა დაეჯერებინა ვერაფერი გავიგე.-გაკვირვებას ვერ ვფარავდი.
-ლექსო ბურდული შემხვდა დღეს და მელაპარაკა..
-რააა?!-ლამის ყბა ჩამომვარდა გაოცებისგან.
-ჰო! მაგ გოგოსგან შორს დაიჭირე თავიო!..-არაფერი მითქვამს ტატოსთვის.ბრაზისგან გავიბერე ისე,რომ ვინმეს ერთი ზედმეტი სიტყვა და ალბათ გავბრდღვნიდი.შემოსასვლელი კარისკენ ვიხედებოდი,როდის შემოვიდოდა ბურდული ერთი სული მქონდა.დიდხანს არც დააყოვნა და თავის ლამაზმანთან ერთად გამოჩნდა,თავის მაგიდას მიუჯდა და შეკვეთა ითხოვა.
-მე წავიღებ ამ შეკვეთას!-ვუთხარი ლანას და შოთის ვანიშნე მალე მოვალთქო. არც კი შემოუხედავს ბურდულს ჩემთვის,განცხრომით დაძგერებოდა მის ლამაზმანს და კოცნიდა.სისხლმა ტვინში ამასხა.საბოლოოდ დავრწმინდი,რომ ეს არ იყო "უჩინმაჩინი".. ჭიქები მთელი ძალით დავახეთქე მაგიდაზე.ხმაურზე მისი გოგო შეხტა,თვითონ კი განრისხებულმა შემომხედა. ორივე ხელებით მაგიდას დავეყდენი,ლექსოსკენ გადავიხარე და კბილებში გამოვცერი:
-ბატონო ალექსანდრე გარეთ გამოდით,საქმე მაქვს.-არანაკლებ "ძველბიჭურად"გამომივიდა ნათქვამი.არის ჩემში მაინც ის ქუთაისური რაღაც.მრისხანება არ გაქრობია თვალებიდან,უხმოდ ადგა და გასასვლელისკენ წავიდა.უკან გავყევი.
-არ გეჩვენაბა რომ ზედმეტი მოგივიდა?-მკითხა მისი ბოხი და მკაცრი ხმით როცა უკვე გარეთ გავედით.
-"საუკეთესო თავდაცვა თავდასხმაოო" იმას იყენებთ ხო?-ვკითხე დამცინავი ტონით.
-თავდაცვა?ვისგან ვიცავ თავს,შემახსენე აბა!-მკაცრი ტონი დაცინვაში გადაუვიდა.უფრო ავენთე.
-თქვენ მე სულელი ხომ არ გგონივარ?ვინ გეკითხება ჩემს საქმეში რომ ერევი?-ვცდილობდი ხმა მეკონტროლებინა.
-რომელ საქმეში?როემლია შენი საქმე?
-მეღადავები?-აღვშფოთდი უკვე.
-არა!
-მაშინ კარგად მისმინე! შენ არავინ არ ხარ ჩემთვის გასაგებია? შესაბამისად შენი საქმე არ არის მე ვის გავიცნობ და ვის დაველაპარაკები,ვინ იქნება ჩემი მეგობარი თუ შეყვარებული.შენ არავინ გეკითხება ამას და გირჩევნია შენ დაიჭირო თავის ჩემგან შორს.-მივახალე ყველაფერი ერთი ამოსუნთქვით.
-ბლა.. ბლა.. ბლა.. მორჩი?!-მკითხა მშვიდად და ღიმილით.
-არა არ მოვრჩი!-ლამის ვუყვირე,ნერვები მომეშალა აგდებულად რომ შეხედა ჩემს ნათქვამს.-თუ თავს არ დამანებებ იძულებული ვიქნები სამსახური დავტოვო..-უცებ დასერიოზულდა.
-და სად მიდიხარ მერე?
-სადაც შენ არ იქნები!
-ჰოდა წადი მიდი! რას ელოდები?რა დაგრჩენია ამ კლუბში?
-ეგეც არაა შენი საქმე..ასე რომ მოკეტე-წამომცდა უცებ. მისმა თვალებმა გაიელვა.
-ახლა იცი როგორ ხასიათზე დამაყენე? რომ მიგახრჩო არ დამენანები.-გამოსცრა კბილებში.
-მე დიდი ხანია მაგ ხასიათზე ვდგები, შენ რომ დაგინახავ.-არ მოვიხარე ქედი.ღმად ჩაისუნთქა და მერე უცებ ყელში მწვდა.
-ისე მოგკლავ და გაგაქრობ,შენს სულსაც ვერ იპოვნიან თვით ანგელოზებიც კი!-მითხრა და კედელს მიმაყრდნო.მთელ სხეულში შიშმა,სიბრაზემ,სასოწარკვეთამ.. ყველაფერმა ერთად დამიარა, ცრემლები თავისით წამომცვივდა.
-ნადირი ხარ!-ამოვიღნავლე საცოდავად.
-ვარ!
-თავი დამანებე და შემეშვი საერთოდ..-ისევ საცოდავი ხმა ამომივიდა პირიდან.ხელი შემიშვა.ცოტა ხანს მიყურა, მერე ცრემლით დასველებული სახე მისი გრძელი თითებით მომიმშრალა.თვალებში ჩამხედა, შუბლზე მაკოცა და წავიდა. გაოგნებული ვიდექი. მზერა გავაყოლე მიმავალ ბურდულს,კარებში რომ შედიოდა თითქოს რაღაც გაახსენდაო, შემოტრიალდა და გამიღიმა.
-ღამით,როცა წამოწვები ხოლმე,რაიმე წაიფარე,თორემ გამიცივდები!...
