အမိေျမ၏ အေငြ႔အသက္က ႐ွဴ႐ႈိက္လိုက္မိေသာ ေလ ကအစ ေႏြးေထြးလြန္းလွသည္ ။
အထုတ္အပုိးမ်ားကုိ ေလဆိပ္ကေန Omma နဲ႔ အန္တီေလး လာယူသြားၿပီမို႔ JunMyeon ရယ္ အတူတူေျပာင္းေရြ႔ခြင့္ရသည့္ SeHun နဲ႔ LuHan ရယ္ ဆိုးလ္ တကၠသုိလ္ သုိ႔ အရင္ထြက္လာခဲ့သည္ ။
ကားျပတင္းတံခါးကေန အျပင္ဘက္ျမင္ကြင္းေတြကုိ ေငးရင္း လိုက္ပါလာခဲ့သည္ ။ ခုႏွစ္ႏွစ္အတြင္း ေျပာင္းလဲသြားေသာ အမိေျမက JunMyeon မမွတ္မိစရာေတြ အမ်ားသား ။
"ဟန္ဂု က တကယ္ကုိလွတာပဲ ''
တ႐ုတ္လူမ်ိဳးစစ္စစ္ျဖစ္ေသာ LuHan က ကုိရီးယားကုိ အခုမွေရာက္ဖူးသူမို႔ ျမင္ေတြ႔သမွ် ျမင္ကြင္းေတြကို ေငးေမာေရရြတ္ေနဆဲ ။
ပံုမွန္ထက္ တစ္ရက္ႀကိဳေရာက္ေနသည့္ သူတုိ႔အတြက္ ဒီေန႔က တကၠသုိလ္ႀကီးဆီ အလည္အပတ္အေနသာသြားျခင္းျဖစ္သည္ ။
နက္ျဖန္မွ တရားဝင္ သူတုိ႔တာဝန္ထမ္းေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္ ။
ဆိုးလ္တကၠသုိလ္ႀကီးကေတာ့ ေျပာင္းလဲျခင္းမ႐ွိ အရင္လို ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားစြာျဖင့္ လွပေနဆဲပင္ ။
တစ္ခ်ိန္က အမွတ္တရေတြကုိ သတိရမိေတာ့ ရင္ထဲ ေဝဒနာတစ္မ်ိဳးက တုိးလာျပန္သည္ ။
ခုတေလာ အစ္ကုိ႔ကို သိပ္လြမ္းတာပဲ အစ္ကို ။
LuHan နဲ႔ SeHun အား သက္သက္သြားေစလိုက္ကာ အမွတ္တရေတြမ်ားစြာ႐ွိေသာ တစ္ေနရာဆီသုိ႔ ေျခလွမ္းေတြ ဦးတည္ခဲ့သည္ ။
တကၠသုိ္လ္ေတြ ဖြင့္ခ်ိန္ ေဆာင္းတြင္းမို႔ ေမပယ္လ္ပင္က ေမပယ္လ္ရြက္ဝါ တုိ႔ ေလေျပေတြနဲ႔ေဆာ့ကစားလို႔ လွပစြာ ကခုန္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီမို႔ သိပ္ကုိ လွပေနမည္ေသခ်ာသည္ ။
ေမပယ္လ္ရြက္ဝါေလးေတြၾကား တစ္လွမ္းခ်င္းလွမ္းေလွ်ာက္ရင္း ေမပယ္လ္ပင္ေအာက္က ေန႔ရက္တစ္ခုအား ျမင္ေယာင္မိေတာ့ ေကာင္းကင္ျပာကုိ မရည္ရြယ္ပါပဲ ေမာ့ၾကည့္မိျပန္သည္ ။
