💫c u a r e n t a y s e i s

24.3K 1.6K 220
                                    

No recordaba una despedida tan dolorosa como esta.

A pesar de que me dije a mi misma una y mil veces que no debía llorar, las lágrimas comenzaron a desbordar mis ojos en cuando llegamos al aeropuerto.
Los chicos me advirtieron que sería una mala idea acompañarlo, que el dolor sería peor, pero yo no lo veía de esa forma. Será mejor verlo marcharse, solo de esa forma aceptaría lo que si partida significa para nosotros, solo de esa manera entendería que se acabó una vez que suba al avión. Podré ponerle fin a esta etapa de mi vida, una de las mas hermosa.

Desearía que me hubiera dado más tiempo para asimilarlo, prepararme para que este día no fuera tan doloroso.

Debí haberle preguntado en nuestra primera cita, él podía habérmelo dicho, debí preguntarle porque tomaba clases de inglés intensivo, o porque no le gustaba hablar del futuro conmigo. Aunque es demasiado tarde para lamentarse por cosas que no sucedieron.
Aún así me hubiera gustado que me lo contara, no para evitar quererlo de esta manera, sino para estar preparada, pero sobretodo para disfrutar cada momento a su lado porque sentía que en algunas ocasiones no valore esos momentos como debía porque en mi mente creí que vendrían momentos aún mejores. Al menos me queda de consuelo haber vivido los últimos al máximo, cada beso,cada sonrisa y cada caricia quedarían grabadas en nuestras mentes y eso es algo que la distancia no podrá cambiar.

Si la vida me hubiera hecho más egoísta le pediría que se quedara, y una parte retorcida de mi lo pensó. Pero solo bastaba escucharlo hablar de ese trabajo para darte cuenta de cuán importante era para él  y lo mucho que se había esforzado para conseguirlo.
Cuando me lo confesó lo primero que vino a mi mente fue que otra vez me estaban engañando, por segunda vez confiaba en un hombre que me mentía y me ocultaba cosas, tan asi que mi reacción casi instantánea fue enojarme y me avergüenzo de ello ahora. Jiyoung se ganó esa oferta gracias a su arduo trabajo y fue antes de conocerme, además nunca pensó que nuestra relación progresara de la manera en que lo hizo y honestamente yo tampoco, no era su culpa.

Entrelace su mano con la mía y la traje a mis labios para depositar un suave beso en ella, él sonrió levemente e hizo lo mismo con la mía. Nos encontrábamos sentados al lado del otro, y a pesar que ahí había más personas sentía como si solo fuéramos él y yo, quizás porque decidí ignorar sus miradas de lástima al notar nuestros ojos aguados. No parecía que había transcurrido mucho tiempo desde que llegamos, no hasta que escuchamos aquella terrible voz.

— Pasajeros con destino a Canadá, favor de abordar la sala.

Jiyoung se levantó de un salto, fue ese gesto el que me dejó petrificada.

Es hora de decir adiós, Haeyung.

Fue imposible no volver a llorar, mas cuando mi mente decidió que no había mejor momento para recordar nuestros recuerdos felices.
Jiyoung al verme intento reconfortarme con una sonrisa pero terminó llorando igual que yo.

Era la segunda vez que perdía a un hombre que amaba, pero la primera que me lamentaba por hacerlo.

Su perfume que había quedado impregnado en mi ropa luego de abrazarnos me pegó de golpe cuando cruce las puertas del aeropuerto, Taehyung y Jimin me esperaban en una esquina.
Tanto los chicos como Sohyun y Chohee optaron por no acompañarnos hasta el aeropuerto para darnos algo de privacidad, ellos se habían despedido de él en la comida que Seokjin organizó ayer, y a pesar de que trataron de no llorar para no amargar la última reunión Hoseok y Chohee no pudieron contener sus lágrimas y contagiaron al resto. En estos ocho meses mis amigos habían tratado a Jiyoung como uno más y le tomaron cariño, fue difícil decir adiós para ellos también. Todos terminamos llorando en nuestra última cena, incluso Yoongi aunque no quisiera admitirlo.

Tae me rodeó entre sus brazos ni bien llegué a su encuentro, no dijo nada solo me abrazó, cuando nos separamos miré a Jimin y éste tenía una mueca en su rostro, evitamos abrazarnos porque él era igual o incluso más sensible que yo y ambos terminaríamos en un mar de lágrimas.
Cuando nos subimos al auto a Tae no le pareció mejor idea para dispersar el ambiente que encender la radio, mala idea. La primera canción que hizo eco en el vehículo fue Need you Now de Lady Antebellum, que oportuno. Jimin apagó el aparato casi de inmediato pero la letra de la canción se reproducía en mi cabeza y las ganas de llorar me invadieron de nuevo, fue entonces cuando recordé las últimas palabras de Jiyoung:

— Prométeme que serás fuerte Hae, que no vas a estancarte y que no dejarás de sonreír. Quiero que seas feliz aunque no esté ahí para verte hacerlo.

Se lo prometí y él me lo prometió también. Seré fuerte, superare este amargo momento y seguiré con mi vida.

Pero primero me encerrare en mi habitación y lloraré todo lo que tenga que llorar.

💫💫💫

Chohee, Sohyun, los chicos, Haeyung, Jiyoung, Yunee, ustedes y yo:

Chohee, Sohyun, los chicos, Haeyung, Jiyoung, Yunee, ustedes y yo:

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.

Mientras tanto Jungkook y las team Jungkook:

Mientras tanto Jungkook y las team Jungkook:

Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.

xo - g

I Like It ⚡ Jungkook ✔Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz