အလြမ္းရဲ႕ေနရက္ေတြမွာ တိမ္စုိင္ျဖဴေလး အစ္ကို႔ရင္ခြင္ဆီျပန္ေရာက္လာမဲ့ေန႔ရက္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း အစ္ကုိ႕နွလံုးသား ႐ွင္သန္ေနတယ္ ။
" YiXing အရင္ႏွစ္ေတြလိုပဲ ဂ်ဴနီယာတန္းေတြဆီသြားရေအာင္ ''
" အင္းသြားမယ္ေလ China ဘက္ အရင္သြားမလား ငါတုိ႔နဲ႔နီးတယ္ ''
" အင္း အဲ့ဘက္ပဲအရင္သြားတာေပါ့ ''
စီနီယာတန္းေတြ၏ထံုးစံအတိုင္း တကၠသုိလ္ေျမဆီ အခုမွ ေျခခ်ၾကမည့္ ဂ်ဴနီယာေလးေတြအား ကူညီဖို႔ သူတုိ႔ စီနီယာေခါင္းေဆာင္မ်ားအဖြဲ႔က ႏွစ္တုိင္းေမဂ်ာစုံသုိ႔ လိုက္ကူညီေပးၾကသည္ ။
တစ္ခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္ မိတ္ဆက္ ေမးျမန္းသည္ေတြကုိေျဖၾကားရင္း အကူအညီလိုသမွ် ေပးခဲ့ၿပီးေနာက္ ေနာက္ဆံုးတစ္ခန္းသုိ႔ သူတုိ႔ေရာက္လာၾကသည္ ။
ထံုးစံအတိုင္း ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရင္း အခန္းထဲက ဂ်ဴနီယာေလးေတြအားႏႈတ္ဆက္ေနခဲ့သည္ ။ အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွ အရိပ္ျဖဴေလးကိုမေတြ႔ခင္အထိ သူ႔ရင္အစုံသည္ ၿငိမ္သက္ေနခဲ့သည္ ။
" ကေလးငယ္ ''
အခန္းေထာင့္တေနရာမွ ေက်ာပုိးအိတ္ေလးအားလြယ္ကာ အခန္းျပင္ထြက္သြားေသာ ပံုရိပ္ေလးကို မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းၾကည့္ေနမိရင္း ခပ္တိုးတုိ႔ေရရြတ္မိသည္ ။
မေသခ်ာျခင္းေတြကုိ အတည္ျပဳရန္ ထိုအရိပ္ငယ္ေလးေနာက္ ေျပးလိုက္ကာ ကေလးငယ္နာမည္ကုိ အသိအမွတ္ျပဳေခၚခဲ့သည္ ။
တခဏရပ္တန္႔ကာ ဆက္ေလွ်ာက္သြားေသာ အရိပ္ေလးေၾကာင့္ အမွီေျပးလိုက္ကာ ဆြဲလွည့္လိုက္မိေတာ့ အလန္႔တၾကားၾကည့္လာသည့္ ကေလးငယ္ ။
"JunMyeonnie ..ဟုတ္ရဲ႕သားနဲ႔ ဘာလို႔မထူးတာလဲ..အစ္ကုိ႔ကုိ မွတ္မိတယ္မလား YiXingေလး Zhang YiXingေလ...''
အားမလိုအားမရျခင္းေတြနဲ႔ အသက္မ႐ႈႏုိင္ တရပ္စပ္ေျပာမိေတာ့ ခပ္ေရးေရးျပံဳးလာသည့္ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးတစ္စုံ ။
အပိုင်း (တစ်ဆယ့်တစ်)(Zaw+Uni)
Start from the beginning
