#No Control

🏈Επίλογος🏈

8 μήνες αργότερα

Μάντισον pov

"ΑΑΑΑΑΑΑ!!!"

Ένιωσα έναν πόνο να διαπερνά τη κοιλιά μου σαν μαχαίρι και ένα υγρό έτρεξε στα πόδια μου.

Κόλιν:Τι έγινε?Μωρό μου?ΜΆΝΤΙΣΟΝ!!!

Ο Κόλιν μπήκε τρέχοντας στο σαλόνι καθώς έφτιαχνε την γραβάτα του.
Τον κάλεσαν για ένα επείγον συνέδριο στην Ελβετία και ετοιμαζόταν για να φύγει. Από ότι φαίνετε θα κάτσει εδώ.

Μάντισον:Σπάσανε τα νερά μου Κόλιν!!

Άρχισε να κλαίω από τον πόνο και την αγωνία. Με έβαλε να κάτσω στον καναπέ καθώς ήμουν όρθια και άσπρισε ολόκληρος.

Κόλιν:Πρέπει να πάρω τηλ....Όχι όχι πρέπει να σου φέρω λίγο νερ...Όχι πρ...ΤΙ ΠΡΈΠΕΙ ΝΑ ΚΆΝΩ!

Άρχισε να περιφέρεται στο σαλόνι σαν χαμένος. Αχ Παναγία μου σήμερα έπρεπε να έχει η οικιακή βοηθός ρεπό??

Μάντισον:ΚΌΛΙΝ!!!Φέρε μου την τσάντα από το δωμάτιο του μωρού.

Του είπα με σφιγμένα δόντια. Ο πόνος γινόταν όλο και μεγαλύτερος και τα νεύρα που μου προκαλούσε ο Κόλιν πολύ μεγαλύτερα.

Το προβαραμε όλο αυτό πάνω από 20 φορές αλλά και πάλι τον έπιασε το άγχος.

Έτρεξε στον πάνω όροφο και ύστερα από 2 λεπτά κατέβηκε πάλι γρήγορα και ήρθε στο σαλόνι για να με βοηθήσει.
Με σήκωσε και πήγαμε με χίλια ζορια προς την πόρτα.

Μάντισον:Πάρε τηλ. τους γονείς μας και τα παιδιά.

Κατάφερα να πω μέσα στον πόνο μου.
Όταν κοίταξα τον είδα να κουνάει το κεφάλι του και κρύος ιδρώτας έλουζε το πρόσωπο του.

Ένα μικρό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. Μπορεί να μην νιώθει τον πόνο μου αλλά νιώθει την αγωνία μου και για εμένα είναι πολύτιμο.

Όταν με έβαλε να κάτσω στο αμάξι έτρεξε στην μεριά του οδηγού και έβαλε γρήγορα μπρος.

Καθώς οδηγούσε σαν τον τρελό και εγώ φώναζα από τον πόνο άρχισα να συνειδητοποιώ το πρόκειται να συμβεί.

Μέσα στις επόμενες ώρες θα αποκτήσω ένα μικρό πλασματάκι που θα το αγαπήσω όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Ένα μωρό, που θα πρέπει να του μάθω να λέει "μαμά",να περπατάει, να χρησιμοποιεί το γιο γιο του.Που θα γελάει όταν ο Κόλιν θα το φιλάει και που θα με αγκαλιάζει όταν θα του λέω πόσο το αγαπώ.