LOST (COMPLETED)

PROLOUGE.

Jessica is a person who wants to end her life, iniisip nyang wala na halaga ang buhay nya sa mundo. Bakit kailangan nya pang mabuhay kung walang wala na sya, wala ng taong nagpapahalaga sa kanya, walang iiyak at malulunglot kapag namatay na sya, kaya Naisip na nyang magpakamatay para matapos na ang paghihirap nya sa mundo. She was lost and nobody knows.

"Kailangan mong mabuhay, wag kang susuko anak."-- mga salitang binitawan ng kanyang ina na paulit ulit tumatakbo sa isip nya. Nasa rooftop sya ng building kung saan sya nakatira. She was crying, feeling the pain that she felt... she's scared but nawawalan na sya ng rason para mabuhay pa.

"Mom... you're so unfair for leaving me in this cruel world. It was so painful for me... you're the only person that I have. But why!" -- yan ang paulit ulit kong sinisigaw. Hindi sya natatakot na sumigaw dahil madaling araw na at alam nyang walang makakarinig sa kanya. Mamamatay sya ng walang nakakaalam. Matatagpuan nalang nila ang katawan nyang nakahandusay sa ibaba at naliligo sa sariling dugo.

Tumingala sa langit si Jessica habang lumalabo na ang paningin nya, pagod na sya at handa ng mawala. Napangiti ito ng mapait... naaawa sya sa sarili. Napailing ito at huminga ng malalim sabay tingin nito sa ibaba na building... nasa 33 ft ang builduing at nasa rooftop ito, she's so sure na mamamatay sya agad. Isang sakit lang and wala na... nakakalula at nakakatakot pero nakapagdesisyon na sya. She's ready to die.

Tatalon na sana ito ng may humila sa kanya... nagulat man si Jessica pero napuno pa din ng inis ang kanyang nararamdaman. Napahiga ito sa katawan ng tao, actually sa isang babae. Nakatingin ito sa kanya ng masama. Sya dapat ang titingin ng masama pero naunahan sya ng pakialamerang babaeng humila sa kanya, mabilis na bumangon si Jessica at inirapan ang babaeng humila sa kanya. Hindi nya kayang isipin na iniligtas sya ng babae dahil pinakealaman nya ang kanyang plano. Ang planong tapusin ang buhay nya.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"-- walang ganang tanong nito habang bumabangon ito at winawagwag ang dumi sa jacket nito.

"You don't need to asked miss. And wala kang pakialam. Buwisit ka!"-- inis na sabi ko habang nakatingin ng masama sa kanya.

Tinignan at sinipat nito ang kabuuan ko dahilan para mapataas ako ng kilay.

"What are you looking at?!"-- mataray na wika ko.

Napabuntong hininga ito at biglang napalitan ng awa at lunglot ang mga mata nito dahilan para makaramdam ako ng kakaiba sa puso ko. Di ko napigilan ang bumuhos ang luha ko at mapahagulgol, I'm so lost and I don't know what to do anymore. Napaupo ako at niyakap ang sarili ko, di ko mapigilan ang pag iyak ko, at sa mismong harap pa ng taong nakialam ng gagawin ko sa buhay ko.

"Hindi sa lahat ng problema, pagkakamatay ang solusyon."-- wika nito at naramdaman ko ang paglapit nito sa akin dahilan para mapatingin ako sa kanya.

Umiling ako... Ayaw ko yung pamamaraan ng tingin nya, ayaw kong dahil lang sa awa kaya may makakapskn sa akin. Awang awa na ako sa sarili ko, ayaw ko pati ibang tao yung ang tingin nila sa akin.

"Wala kang alam sa pinagdadaanan ko. Kaya wag kang magsalita ng ganyan."-- pagalit na sabi ko dito habang marahas na pinupunasan ko ang luha ko.

Walang nagbago sa mukha nito, Maamo ngunit puno na ng kalungkutan ang mga mata nito. Bakit nya ba ako tinitignan ng ganun!? Ni hindi naman nya ako kakilala...

"Hindi lang naman ikaw ang may mabigat na problema sa mundo eh."-- sabi nito, sabay upo nito sa harap ko.

Napatitig ako sa kanya... I know that pero ako yung taong pagod na kaya gusto ko ng mawala. Hindi nya ako masisisi kung bakit naisipan kong magpakamatay...

"Teka nga lang... bakit ka ba nandito!?"-- naiinis at nagtatakang tanong ko sa kanya.

Ngumiti ito ng tipid...

"May insomia ako... i can't sleep kaya naisipan kong magpahangin and ayun, nakita kita, narinig kong nagsisigaw ka and handa ng magpakamatay. "-- kuwento nito sa akin.

"Please wag kang makialam, I want to end my life.. that's it!"--madiin na sabi ko sabay tayo at babalik muli sa gilid ng building para ituloy yung naudlot kong balak. Napatayo din tong babae at hinila ulit ako. Dahil sa inis ko ay tinulak ko sya dahilan para mapaupo ito at mapadaing.. nakaramdam ako ng guilt pero that's the only way para di na nya ako pakialaman. Babalik na ulit sana ako ng marinig ko ang mahinang pag iyak nito... Napatigil ako at napatingin ulit sa kanya... Bakit ba ako apektado sa pakialamerang babaeng ito!?! Naiinis ako... perofi ko mapigilan ang pangangamba sa pudo ko... lumapit ako sa kanya at tinulungang tumayo. Nakayuko ito, nakatingin lang ako sa kanya habang tahimik itong umiiyak... di ko alam kung bakit sya umiiyak, nasaktan ko ba sya ng sobra!? Nabigla ako ng bigla ako nitong yakapin...

"Please wag ka ng magpakamatay... you must know kung gaano kahalaga ang Buhay, kung ikaw sasayangin mo lang... ako hindi... how I wish sana mabubuhay pa ako ng matagal but look at you? You're trying to kill yourself. Naiinggit ako dahil kung ikaw kayang kaya mong tapusin ang buhay mo, ako gusto ko pang magtagal ang buhay ko at gawin ang mga gusto kong gawin , but how can I do that? If I'm fuckun sick! How I wish, normal ako... at walang malalang sakit.. tapos ikaw ginaganyan mo langabg buhay mo" -- puno ng sakit na sabi nito habang humihina ang boses nito sa huling mga katagang kanyang nasabi. Napako ako sa kinakatayuan ko at di napigilan ang pag iyak... suking suko na kadi ako, kaya pasno ko pa pahahalagahan ang buhay ko. Magaiba kami ng hinanakit at nararamdaman. Kung sya matapang ako ang duwag.

"Please give another chance to your life. I promise I'll help you. We're going to help each other to heal the psin that we fekt. Eventhough  I don't know what's your going through... butI'll try to help you. Just don't do this."-- nanghihinang wika nito bago dya mawakan ng malay. I held her... should I try?