ΕΛΟΥΑΖ

13. Η νύχτα που άλλαξαν όλα

Τις βραδινές ώρες στην Ψυχιατρική κλινική επικρατούσε πάντα μια αλλόκοτη ησυχία. Κάτι σαν αυτή του νεκροταφείου. Τα φώτα ήταν λιγοστά στις πτέρυγες και ελάχιστη κίνηση μπορούσε να εντοπίσει κάποιος στους διαδρόμους ή στα δωμάτια.

Ο Καθηγητής Δημοσθένης Αρμάγος δύο φορές τη βδομάδα έμενε κάπως αργότερα στο γραφείο του. Πάντα είχε κάτι ξεχωριστό να διεκπεραιώσει. Ήταν μόνος στην πτέρυγα. Στην κλινική παρέμενε μόνο ο φύλακας εισόδου στην αυλή και δύο ακόμα άτομα υπηρεσίας από το νοσηλευτικό προσωπικό. Μετά την πυρκαγιά στο "αποστειρωμένο" εκείνο τμήμα του ιδρύματος κάποια πράγματα δεν είχαν ακόμα τακτοποιηθεί.

Ο "ευυπόληπτος" καθηγητής τον τελευταίο καιρό ήταν ανήσυχος. Ειδικά όσα ακολούθησαν το φόνο του Δεβέλογλου και της Δαμασκηνού. Ο Αρμάγος ήταν ο μόνος πια που ήξερε ότι εκείνο το βράδυ της φωτιάς η Κατερίνα Ιατροπούλου είχε δραπετεύσει. Από τότε ήταν σε μια διαρκή έξαψη και εκνευρισμό.

Έριξε μια ματιά στο ρολόι του. Είχε περάσει εννέα και μισή όταν άρχισε να μαζεύει τα προσωπικά του αντικείμενα για να φύγει.

Τα βήματα που άκουσε στο διάδρομο, έξω ακριβώς από την κλειστή πόρτα του γραφείου του ζύγωσαν σε ελάχιστο χρόνο και πριν προλάβει να σκεφτεί η πόρτα άνοιξε διάπλατα.

Το πρόσωπο που μπήκε μέσα κλείδωσε την πόρτα πίσω του. Στα μάτια του καθηγητή ζωγραφίστηκε ένας ανείπωτος τρόμος και έκπληξη.

"Εσύ ; πως διάβολο βρέθηκες εδώ ;" κατάφερε να μιλήσει καθώς ένας κόμπος τον έπνιξε στο λαιμό.

"Κύριε καθηγητά.... Ξεχνάτε κάτι βασικό !" του είπε η Κατερίνα με φωνή απόμακρη και ειρωνική.

"Μα.... Πως πέρασες μέσα ;" την ρώτησε προσπαθώντας να ανακτήσει τον αυτοέλεγχό του.

Στεκόταν όρθια μπροστά του. Με την πλάτη της στην πόρτα.

"Εμείς που μαρτυρήσαμε στο ευαγές ίδρυμά σας, όλα αυτά τα χρόνια, αναγκαστικά μάθαμε τα μυστικά του χώρου..."

"Τι θες να πεις ;" την ρώτησε.

"Η Κλινική σας είναι χτισμένη πάνω στα ερείπια ενός παλιού εργοστασίου. Οι κερδοσκόποι εργολάβοι θεώρησαν χάσιμο κέρδους να γκρεμίσουν όλα τα υπόγεια. Έτσι, κάποια από αυτά παρέμειναν στο πέρασμα των καιρών προσφέροντας ένα μυστικό πέρασμα σε στοές και αίθουσες που οδηγούν στα υπόγεια της κλινικής. Βλέπετε κύριε Καθηγητά... ο μοναδικός τρόπος να επιβιώσουν ορισμένοι από εδώ μέσα ήταν να βρουν τρόπο να ξεφύγουν... έστω ανοίγοντας τρύπες με τα νύχια τους, σαν τα ποντίκια στους σάπιους τοίχους" του πέταξε σφυριχτά στα μούτρα.