Take a Chance

قسمت سوم

بعد از موندن توی مدرسه با چانیول، بکهیون حس نزدیکی بیشتری به کاپیتان پیدا کرد. حتی اگه این نزدیکی یه میلیمتر بود.
ولی البته، اذیت کردنا تموم نشد.
بکهیون پرسید:
-چانیولی همیشه یه سوالی داشتم. چرا ما مربی نداریم؟
-خب چون مربیمون تنبل بود. گذاشت من به عهده بگیرم و حالا ببین به کجا رسیدیم.
و به همه ی اعضا اشاره کرد که بعد از انجام تمرینا، داشتن نفس نفس میزدن.
بکهیون من من کرد:
-قطعا جای خوبی نیست.
-چی گفتی...
شیومین پرسید:
-راستی بکهیون، درمورد مسابقات گیوئول میدونی دیگه؟
بکهیون سرشو تکون داد.
-دو هفته دیگه برگزار میشه.
چانیول گفت:
-دقیقا. پس این یعنی از الان به بعد، تمرینا یه ساعت بیشتر میشن.
چشمای بکهیون تقریبا از حدقه ش بیرون افتاد.
ناباورانه داد زد:
-سه ساعت تمرین؟! هفته ای 9 ساعت؟!
چانیول گفت:
-اگه بخوای میتونم بکنمش 12 ساعت در هفته. پس خفه شو.
بکهیون لباشو آویزون کرد و دست به سینه شد.
بعد از یه مدت، بکهیون پرسید:
-خب داریم در مقابل چندتا مدرسه مسابقه میدیم؟
چانیول گفت:
-مممم پارسال مقابل 5 تا مدرسه بازی کردیم پس احتمالا امسال 6 تا- اگه جلو بریم. شنیدم یه مدرسه ی جدید هست و بازیکناشم تا حدی خوبن.
بکهیون سرشو تکون داد.
-ولی امروز میتونیم زود تمرینو تموم کنیم.
بکهیون با کنجکاوی پرسید:
-اوه چرا؟
چانیول در حالی که به طرف رختکن میرفت، جواب داد:
-نوبت دکتر دارم تا چک کنم همه چی خوبه یا نه.
بکهیون هم به سمت رختکن رفت:
-هممم باشه.
و بعد از چانیول رفت داخل.
در آخر، همه اونجا بودن تا لباساشونو عوض کنن و برن.
بکهیون بلند گفت:
-فعلا بچه ها!
و به سمت جلوی مدرسه رفت. درارو باز کرد، رفت بیرون و هوا تازه رو نفس کشید. همون لحظه که میخواست سمت ایستگاه اتوبوس بره، چیزی دید که باعث شد مکث کنه.
کیونگسو و جونگین داشتن باهم درمورد یه چیزی حرف میزدن.
یه گوشه خزید و دزدکی سرشو چرخوند تا چند تا از کلماتی که داشتن میگفتن، دستگیرش بشه.
جونگین گفت:
-لطفا یه شانس دیگه بهم بده؟
و بکهیون حتی سخت تر هم تلاش کرد تا صدای آروم دوستشو بشنوه.
-خودت میدونی من...
از پشت سرش شنید:
-داری چیکار میکنی؟
از جا پرید و سریع چرخید. ولی وقتی چرخید، صورتش به میله ای که پرچم کره ی جنوبی ازش آویزون بود، خورد.
از درد نالید، نشست و سرشو با دستاش گرفت.
چانیول گفت:
-واقعا احمقی. میدونی مگه نه؟
بکهیون درحالی که از درد میلرزید، به چانیول نگاه کرد و گفت:
-ترسوندیم.
-خب ببخشید.
دستشو دراز کرد. بکهیون دستشو گرفت و خودشو بالا کشید. وقتی ایستاد، دنیاش شروع به چرخیدن کرد. یه قدم عقب رفت و دوباره دستشو روی سرش گذاشت.
چانیول یهویی دستشو پشت سر بکهیون گذاشت و باعث شد بکهیون توی چشماش نگاه کنه. بکهیون متوجه شد چشمای چانیول توی نور خورشید واقعا خوشگلن. حتی با اینکه معمولا چشمای پسرا رو خوشگل توصیف نمیکنن.
کاپیتان گفت:
-ممکن بود دوباره سرتو به میله بزنی.
بکهیون گفت:
-مرسی...
و با احتیاط چرخید تا به کیونگسو و جونگین نگاه کنه:
-چیزی درموردشون میدونی؟
-نه خیلی... تنها چیزی که میدونم اینه که جونگین به کیونگسو علاقه داره... نمیدونم از چه لحاظ ولی خیلی اون پسره رو نگاه میکنه.
وقتی چانیول و بکهیون دوباره همدیگه رو نگاه کردن، فهمیدن نسبت به علاقه شون، خیلی به هم نزدیک ایستادن.
بکهیون احمق، سعی کرد دوباره بره عقب. چانیول کمر بکهیونو گرفت و کشیدش، باعث شد بازیکن بسکتبالِ کوچیکتر، توی سینه ی چانیول کوبیده شه.
بکهیون یه لحظه همونجوری ایستاد، گوشش روی سینه ی چانیول بود. صدای ضربان قلب چانیولو شنید و به دلایلی نتونست عقب بره.
-شماها دارین چیکار میکنین؟
بکهیون و چانیول سریع از هم فاصله گرفتن. چانیول حتی تا هول دادن بکهیون پیش رفت و وقتی هولش داد، بالاخره سر بکهیون به میله خورد و باعث شد ناله ی دیگه ای بکنه.
اونی که اون حرفو زده بود، زد زیر خنده و اون دوتا، زود متوجه شدن که اون، چن از انجمن عکاسیه.
چن هنوز داشت میخندید:
-وقتی داشتین کار عجیبی میکردین، مچتونو گرفتم.
و چانیول اخم کرد.
چانیول هیچوقت از چن خوشش نمیومد. خیلی... شوخ بود...
-کار عجیبی نبود. داشتم به بکهیون کمک میکردم...
بکهیون یهویی گفت:
-داشت سعی میکرد باسنمو لمس کنه.
و باعث شد چانیول ناباورانه نگاهش کنه. بکهیون به چانیول نگاه کرد و زبونشو در اورد.
چانیول با عصبانیت فکر کرد: اوه پس عصبانیه که هولش دادم سمت میله.
و جواب داد:
-خب تقصیر من نیست. خودت خواستی.
و باعث شد بکهیون هین بکشه.
چن دوباره زد زیر خنده و اون دوتا بهش چشم غره رفتن.
چن گفت:
-شما دوست پسری چیزی هستین؟ چون خنده داره.
و بالاخره برگشت توی مدرسه تا عکسای عجیبشو بگیره.
چانیول هیس کرد:
-تو احمق ریزه میزه.
بکهیون اخم کرد.
همونجور که تکون میخورد تا کنار میله و چانیول نباشه، گفت:
-تو اونی نبودی که سرش دوبار به میله خورده.
چانیول یهویی گفت:
-وایسا، کیونگسو و جونگین کجان؟
بکهیون چرخید و دید اون دوتا رفتن.
-نمیدونم... احتمالا وقتی داشتیم درمورد باسنم حرف میزدیم، غیبشون زده.
چانیول دست به سینه شد:
-به هر حال، چرا همچین کاری کردی؟ لیاقتم رفتار اونجوری نبود.
بکهیون نیششو باز کرد.
پشت کرد و خم شد. برای تاثیر بیشتر چندبار به باسن خودش سیلی زد:
-چون همه میدونن تو این باسنو میخوای.
چانیول سمت بکهیون دوید:
-اوه کوچولوی لعنتی.
بکهیون خندید و فرار کرد.
توی اتوبوسی که رسیده بود، پرید و به راننده گفت سریعتر بره. همینجور هم شد و مثل اتفاقی که دفعه ی پیش افتاد، چانیولو تنها گذاشت.
زبونشو در اورد و انگشت وسطیشو براش بالا برد. وقتی دید چانیول داره بهش چشم غره میره، نیشخند زد.
وقتی چانیول از دیدش خارج شد، به اینکه کیونگسو و جونگین چیشدن فکر کرد. وقتی یاد اونموقع افتاد که چانیول کشیدش طرف سینه ش، صورتش داغ شد.
چانیول احمق. فکر میکنه کیه... از پنجره بیرونو نگاه کرد و گذاشت فکراش حول مسابقات بچرخن و به این فکر کرد که مدرسشون میتونه مدال ببره یا نه.