Eksik

Sinir • Özel Bölüm

"İstemeye hakkım var mı bilmem ama seni yürekten ilgilendiren şeyleri, başkalarına anlatmaktan kaçınacağın şeyleri duymak isterdim. Anlat bana."
Tomris Uyar

Son yudumu aldığım kahvenin boş bardağını diğer iç içe duran ikisinin yanına bıraktım. Bugün okulda tektim. Ozan yoktu, amcasıyla şantiyedeydi. Selin kendi bölümünde vakit geçirmeyi tercih ediyordu, buna pek de takılmıyordum. Ama daha önemli bir boşluk vardı. Deniz'i görmemenin yarattığı his içimi deliyordu.

Geceleri uyumadan birini düşünmek dünyanın en saçma fikri gibi gelirdi ama şimdi nasıl olduğunu çok iyi anlıyordum. Tek düşündüğüm Deniz de değildi üstelik. Konuşmalarımız, göndermeleri, yaptıklarımız. Ve ona yapmak istediklerim... Ona yapmak istediklerimi bilse korkup kaçardı.

Bugün rahatsızlığından dolayı okula gelmeyeceğini kısa bir mesajla söylemişti. Telefonumu açmıyordu. Bir şey olmadığına kendimi ikna etsem de içimde garip bir huzursuzluk vardı. Yanlış bir hareket yaptım hissi gitmiyordu. Üstelemek, sıkıp bunaltmak da istemiyordum. Böyle tek başıma oturmuş içimdeki sıkıntının geçmesini ve aramasını bekliyordum.

Sol elimi yüzüme kapatıp ofladım. Sırada ne vardı, şımarık küçük çocuklar gibi Deniz'i istiyorum diye ağlamak mı?

Omzuma dayanan el beni bir an ümitlendirse de kafamı kaldırdığım an iki ayaklı bir hayal kırıklığıyla karşı karşıya geldim. Mete bana çatmak için yanlış günü tercih etmişti.

"Havamda değilim, sonra gel." Gözlerini devirip sahte bir şekilde gülümsedi.

"Sen de benim sabah şekerim değilsin zaten," Yanımdaki sandalyeye oturunca bir ona bir de sandalyeye baktım. Benimle dalga mı geçiyordu? "Sana bir şey anlatmam gerek."

Kaşlarımı kaldırıp konuşmasını bekledim. Mete'ye karşı kullanacağım her cümle israf gibi geliyordu bu yüzden ne kadar az kelime kullanırsam o kadar kârda hissedecektim.

"Deniz'le konuştun mu?"

"Sana ne?"

"Yanlış kişiye çatıyorsun, tehlike bölgesi ben değilim."

"Doğru düzgün anlat ne anlatacaksan."

"Dün Deniz'i gördüm. Yanında sarışın, orta boylu bir çocuk vardı, hani şu arkadaş grubundaki." Yüzünü beğenmemezlikle buruşturdu.

"Burak."

"İsmi her neyse. Biraz gerginlerdi, özellikle o çocuk."

"Nasıl?"

"Müdahale edecektim ama gerek kalmadan Deniz yanından uzaklaştı. Yine ben halledebilirim ama haberin olsun istedim."

"Ne yaptı? Tartışıyorlar mıydı?"

"Biraz ısrarcıydı diyelim. Kendimi dedikoducu komşular gibi hissediyorum ama dün sizi gördüm. Deniz'in numarası bende olmadığı için sonra ulaşamadım da," Kafasını iki yana salladı. "Aslında o an yanına gitmem lazımdı ama ne yapacağımı bilemedim."

"Ne demek ısrarcıydı?"

"İşte-" Eliyle saçlarını geriye ittirdi ama bu beni daha da sinirlendirdi. Bir an önce konuşmazsa sinirimi atmaya ondan başlayacaktım. "Bileğinden falan çekiştiriyordu."