Perde Arkası

6. Bölüm

Tüm gün boyunca bu cinayeti düşünüp durdum. Zaten tek olduğum da söylenemezdi. Herkesin dilinde Enes'in katil oluşu vardı ve bu beni oldukça sinirlendiriyordu. Delfin de okula gelmemişti ve bana kalırsa bu gerçekten iyi bir karardı. Böyle bir durum söz konusuyken okula gelmek onun içinde iyi olmayabilirdi.

Aras'ın bütün gün sırasında uyumuş olduğu gerçeği de gözümden kaçmamıştı. Bir iki derste hoca zoruyla başını kaldırmıştı, onun dışında yüzünü gören cennetliktir herhalde. Dün gece Enes'le uğraştığını tahmin edebilsem de neden  okula geldiğini anlamamıştım. Bu kadar yorgunken okula gelmesinin pek de bir anlamı yoktu. Şayet ki devamsızlığı bitmediyse. O da imkansızdı çünkü daha okul yılı başlayalı o kadar olmadı.

Son dersimizdeydik,Edebiyat. Edebiyat hocası "Yarın size verdiğim ödev olarak verdiğim kompozisyonları okuyacaksınız unutmayın! Yapmayının performans notundan keseceğim ona göre hazırlıklı olun. Ayrıca düzgün yazmaya çalışın çünkü sözlü notunuzu verirken burdan aldığınız notu da kullanacağım." dediğinde gözlerimi büyütüp dudağımı ısırdım. O kompozisyon vardı değil mi? Ay! Ben onu hala yazmamıştım.

Benim konum neydi ya? Sahi neydi ne- göz. Göz. İnanmıyorum göz! Bu kompozisyonu kullanarak belki Aras'a gönderme yapabilirdim. Ama bu çok zordu. Yani üstüne alınması. Sonuçta sınıf 24 kişiydi ve ben kalkıp "Perdemin arkasından bir cinayete şahitlik ettim. Kesinlikle tehdit edilmiyorum birileri beni izlemiyor." diyemezdim. Mükemmel bir edebiyaçı olmadığımı da varsayarsak bu yöntemle bir yere varamayacağım barizdi. Sonuçta denemekten zarar gelmeyecekti ve çaresizce yardıma ihtiyacım olduğu için şansımı deneyecektim.

Kendi kendime tüm bunları düşünürken zilin çalmasıyla hevesle ayağa kalktım. Edebiyat hocamız "Hayırdır Almira?" dedi. Opsi. Yavaşça yerime sindim. İdil "Sende yine bir şeyler var Almira, bu kadar tez canlı olmazsın sen. Noldu yine?" dediğinde "Hiç." dedim. Bana şüpheli bir bakış attıktan sonra önüne döndü.

Bütün bu olayın en kötü tarafı kendi en yakınlarıma yalan söylemek durumunda kalmamdı. Bu beni hem rahatsız ediyor hem de üzüyordu. Olan biteni önünde sonunda öğreneceklerdi. Ya kötü bir şekilde ya da iyi bir şekilde. İçimden bir ses ilkinin olacağını söylüyordu. İdil'in beni sorgulamasından zaten bu zamanın çok da uzak olmadığının farkındaydım. Ama beni ailemle tehdit eden kişinin arkadaşlarıma da musallat olmasını istemiyordum.

Hocanın sınıftan çıkmasıyla hızlıca eşyalarımı toplayıp sınıftan çıkan Aras'a yetişmeye çalıştım. Sınıftan dışarı çıktığım gibi çıkışa doğru ilerledim. Merdivenleri hızlı hızlı inerken karşı koridordaki Aras'ı görünce zaferle gülümseyip koşmaya başladım.

Nihayetinde yanına geldiğimde omzuna dokundum. Durup arkasını döndü. Beni gördüğünde tek kaşını kaldırıp "Efendim Almira?" dedi. Şirince gülümseyip "Enes'in masum olduğunu kanıtlamana yardım edecek bir fikrim var." dedim. Bana uzun uzun baktı. Bakışları bezgin,yorgun ve sinirli karışımı bir duyguyu yansıtıyordu. Ona hak veriyordum. Bu bakışı yemeyi hak etmiştim.

O bir şey söylemeyince bakışlarını aldırmadan devam ettim. "Eğer Enes eve giderken müzik dinlediyse bu o uygulamanın kaydına geçmiş olmalı. Eğe-" diyemeden "Almira dur." dedi. "Noldu?" diye sorduğumda bana çok korkutucu bakışlar attığını fark ettim. Yine ne yaptım ya! "Bak fikrin iyi olabilir, kötü olabilir umrumda değil. Duymak istemiyorum. Çok yorgunum,kızgınım ve hiçkimseyi dinleyecek sabrım kalmadı. Ayrıca sen, Almira, bu cinayetten uzak dur. Seni alakadar eden bir konu değil. Zorlama tamam mı? Söz ver bana bu cinayetle ilgilenmeyeceksin." dediğinde korkuyla bir adım geri attım.

Çok ciddi ve sert bir tonda konuşuyordu. Gözlerini tehditkar bir biçimde benim gözlerime dikmişti. Aradığın cevap bende, ben her şeyi gördüm demek istesemde kelimeler aklıma gelen mesajlarla boğazıma düğümlendi.Gözlerimi kaçırıp başımı eğip "Tamam" diye fısıldadım. Yavaşça gözlerini kapayıp "Seni alakadar etmeyen konulara burnunu sokarak başını belaya sokma Almira. Gerek yok."