ეშმაკის თოჯინა

თავი მეთოთხმეტე

ორმა პატარა ეშმაკმა ქაი შემოიყვანა. ძველი იერი ქონდა დაბრუნებული, მაგრამ ფრთები გამხმარი ქონდა, ეტყობოდა იფხრიწებოდა და მისგან არაფერი რჩებოდა. თვალები აცრემლებული ქონდა და შავი ცრემლები ცვიოდა.

ცოტა ხანი დავაკვირდი და თავშიც ყველაფერი ამოტივტივდა.

დროა ყველაფერს ნათელი მოეფინოს....

[მოკვდავების დროით 25 წლის წინ]

(მინას დედას ჰასა ქვია, ამიტომ არ აგერიოთ. ჯერ მშობლების ისტორიით დავიწყებ. უკეთ , რომ გაერკვეთ)

სამოთხეში, ჰასას p.o.v

-შენი მოკვდავი როგორაა?- მკითხა ჩემმა მეგობარმა

-ეშმაკისკენ წავიდა, მან მისი შეცდენა მოახერხა. ჩემ თავს ვადანაშაულებ ქაი- ვუთხარი და ამოვიოხრე

-კარგი, შემდეგში გაგიმართლებს- მითხრა და მომეფერა

-სასწრაფოდ ყველა... ყველა მთავარსარდალთან გამოცხადდით- დაიყვირა ჩვენმა მასწავლებელმა, რომელიც ჩვენზე იყო პასუხისმგებელი. ფრთები გავშალეთ და წამში შეკრების ადგილას გავჩნდით.

-უკვე დადგა დრო, როცა ბნელ ძალებს დავამარცხებთ. დროა მოკვდავებში სიკეთე დავამკვიდროთ. დღეს ბედის ვარსკვლავი ჩამოვარდება და ეგ გადაწყვეტს , ვინ გაიმარჯვებს. არ მივვცეთ ბნელებს უფლება ქვეყანა შეაცდინონ.- ეს თქვაა თუ არა პირჯვარი გადაგვწერა.

ზუსტად სრულზე, გვიან ღამით დაიწყება ბრძოლა მოკვდავებისთვის.

დედამიწაზე ჩამოვედით, სამყარო გაშეშდა და მარტო ორი უძლიერესი ძალა დარჩა სახტად. მარჯვნივ ანგელოზების არმია და მარცხნივ ეშმაკების...

ზუსტად ნახევარ საათში ბედის ვარსკვალიც ჩამოვარდება, მანამდე კი ერთმა ჩვენგანმა უნდა გაიმარჯვოს.

-უფალი ჩვენი იყოს ჩვენი მფარველი. დროა გავიმარჯვოთ და დავასრულოთ ათასწლეულების ბრძოლა- დაიყვირა მთავარსარდალმა. ჩემს გვერდით ქაი დადგა და გამამხნევა.