Sabah gayet normal bi şekilde kalktım. Hemen bir duş aldım. Üstüme güzelce şunları geçirdim:
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Odamdan çıkıp aşağıya salona indim. Evden ses gelmiyordu. Demek ki annemgil yine erkenden çıkmışlardı. Bende kendi kendi kahvaltımı yaptım sonra da evden çıktım. Yolda giderken sevdiğim sanatçının yeni çıkardığı şarkıyı dinleyerek gittim. Hoş bi şarkıydı. Kadınların cesareti, özgürlüğü gibi şeylerden bahsediyordu. Sürekli tekrar başa sarıp dinliyordum.Kendimi şarkıya öyle bi kaptırmışım ki okula varışımı bırakın son ses müzik dinleyip acayip acayip hareketler yaptığımı fark etmem insanların bana ters ters bakması yüzündendi. Bi de rezil olmadığım kalmıştı o da oldu. Umarım Jungkook görmemiştir diye geçirdim içimden. Dur bi dakika JUNGKOOK mu dedim ben? Niye onun görmesini istememiştim? Ya bana noluyordu? Çıldırdım herhalde.
Bu düşüncelerle sınıfa geçip sırama oturdum. Görünüşe göre Sıra arkadaşım Jungkook hâlâ gelmemişti. Bende herkes gelene kadar biraz telefonuma baktım. Yaklaşık 10 dk sonra zil çaldı. Jungkook dışında herkes gelmişti. Tam o sırada hoca sınıfa girdi. Bi 15-20 dakika sonra kapı tıklatıldı ve içeriye Jungkook geldi. Neden bilmiyorum ama içimde bi rahatlama oldu gibi geldi. Sanki sanki... bilmiyorum... Çok değişik bişey oldu. Geldi ve yanıma pat diye oturdu. Resmen yerimden sıçradım.
✔Yavaş olsana birazcık ✅... ✔Sana diyorum ✅Ne var? ✔Ne var mı? Sana- Tam o sırada hoca Ismimi ve susmamı söyledi. Bende Jungkook'a bakıp gözümü devirdim. O da yüzüme bi kaç saniye baktıktan sonra önüne döndü. Hıh bay Havalı...
Bi kaç ders de böyle geçtikten sonra öğle arasına girmiştik. Tabii bu arada Bay Havalı ile hiç aramızda bir diyolog geçmedi. Onda sanki bi gariplik var gibiydi. Bende kafama çok takmak istemediğim için okulda gizli ve sakin bir yer aramaya başladım. Zaten burada bir arkadaşım yoktu. Ben de müzik dinlemeyi seven biriydim e boş boş duracağıma sessiz ve sakin bir yerde müzik dinlemeyi tercih ederim.
Merdivenlerden biraz çıktıktan sonra son kat olarak adlandırılan yerin üstünde bir kat daha olduğunu keşfettim. Her yer karanlıktı. Bu katta bi kaç sınıf gibi yerler vardı. Buralardan da azcık güneş ışığı geliyordu. Yavaş yavaş ilerledim. Birden "Pat!" diye bir ses geldi. Ardından konuşma sesleri:
1.Kişi: Hah noldu? Sinirlendin mi?
2. Kişi: Bak sana son kez söylüyorum beni sinir etmeye kalkma yoksa sonunda kötü şeyler olur. DUYUYOR MUSUN BENI HAYVAN HERIF! DUYUYOR MUSUN?!
1.Kişi: Hmmm demek sonu kötü olur. Açıkçası ben o sonları çok iyi hatırlıyorum. Ama hiç biri beni kötü etkilemiyordu. Beni değil o kızları etkiliyordu.
2.Kişi: KES ÇENENİ! BU SEFER EĞER BİRŞEY YAPMAYA KALKARSAN SENI ÖLDÜRÜRÜM. DUYUYOR MUSUN? EĞER ONUN SAÇININ TELINE BI ZARAR GELSIN SENI KENDI ELLERIMLE ÖLDÜRÜRÜM.
Sonra bi ayak sesi duydum. Sanırım ayağa kalkıp yürümeye başlamıştı. Peki bunlar kimdi? Kim kimi öldürecekti? Kime zarar vereceklerdi? Sonra konuşmaya devam ettiler:
1.Kişi: Ahh merak etme Çocuk Adam sevgili Iseul'una bişey olmayacak. Ama bunun garantisini veremem. Sen yine tedbirli ol istersen. Nasıl olsa bu tedbirli olman onları öldürüyordu. Bu sefer O ölmeyecek. Çünkü o farklı. Farklı olanları severim. Bunu da o beynine sok. Hadi şimdi git.
Ise- Iseul mu dedi o? Be- Ben mi? O- O benim a-adımı söyledi. Peki O kızlar- Ölmek- Ölmüş Neeee? Hayır Hayır bu ben olamam dimi? Ben-ben ölmek istemiyorum. Bunlar kimdi? Ne istiyorlardı. Ya- Yada başka biridir. Birden başım döndü. Çok kötü oldum.
Içerden bi sıranın yere düşme sesi geldi. Sonra da bi" YAH!" bağırma. Ardından biri çıktı. Yüz yüze gelir gibi olduk sanırım. Başım döndüğü için etrafı iyi göremiyordum. Sadece bu bedenin tam önümde durduğunu hissetim. Ve sonra bi ses. Adımı söyledi. Bu oydu.
✅Ise-
✔JU- JUNGKOOK B-BEN ÖL- ÖLMEK ISTEMIYORUM!
HEY HEY BEN GELDİM! NASILSINIZ? OF BU BÖLÜMÜ YAZARKEN ÇOK HEYECAN YAPTIM. AKLIMA BAZI FIKIRLER DE GELMEYE BAŞLADI. UMARIM BEĞENIRSINIZ. SIZI SEVIYORUM. GÖRÜŞÜRÜZ 😻💕
