"Hoy! Jaehwan, Woojin! Stop running around!" Hindi ko alam kung pang-ilang ulit nang isigaw ni Jisung yan.
Paano naman kasi kanina pa nagtatakbuhan yung dalawa. Tumingin ako sa paligid at ang daming balat ng oranges. Pakana ni Woojin at Jaehwan. Yung nagbalatan nila ng kinain, binabato nila sa isa't-isa. Napailing na lang ako. Dina ako magtataka kung wala kaming maharvest sa araw na to kundi balat lang ng oranges.
"Pagpasensyahan mo na sila. Mga isip-bata talaga yang mga yan." Jisung said habang tutok na tutok sa mga oranges.
"Okay lang. It feels weird but seeing them like this comforts me. They make the atmosphere lighter." I said while my eyes are still fixed sa dalawa. "But I understand your stress with them. Ikaw ang nag--aalaga sa kanila, right, uhm.. Jisung-hyung?" Nahiya ako when he chuckled softly pero napalitan ng gulat ng hampasin ako sa braso.
"No need to call me hyung, Nabelle." he said. "Call me oppa if you want. You're our baby girl, you see." He even pinched my left cheek then smiled brightly. I don't know if he saw it or not but I blushed. Buti na lang nagsalita si Minhyun kaya natuon ang tingin namin sa kanya.
"You two stop! Ang kalat na oh." Kanina pa kasi siya nagpupulot pero kalat naman ng kalat yung dalawa. Haha. Lumapit ito sa amin ng umiiling.
"They could have just stayed and played at home." sabi nito.
Tinapik naman ako ni Jisung at bumulong ng "See? Hindi lang naman ako ang stressed sa kanila kaya okay lang." Napatawa ako dahil sa sinabi nito.
Apat lang silang nandito. Sabay sina Jisung, Minhyun at Jaehwan kaninang dumating. Pinaghahanap pala nila si Woojin kanina dahil akala nila sasabay ito sa kanila pero nauna na pala para lang pagtrip'an ako.
"Yung iba paparating pa lang late sila nagigising." dagdag pa ni Minhyun.
"Ilan pa silang pupunta?" I tried asking him. Baka sakaling sabihin niya kung ilan silang lahat na nandoon.
"You'll see." Napasimangot ako sa sinabi niya pero tinawanan lang nila akong dalawa ni Jisung. Bakit ayaw nilang sabihin?
"HYUNG!" Nakasimangot pa rin akong tumingin sa nagsalita. It's Woojin. Inaakbayan niya si Jisung. Si Jaehwan ayun nagbabalat na naman ng orange.
"We're going to play." Masigla nitong sabi kay Jisung. Napansin ko pa ang pawis sa mukha nito dahil sa kakatakbo pero balak pang maglaro. Di pa ba laro ang ginawa nila ni Jaehwan?
"This is not the time to play. Marami pa tayong ihaharvest." sagot naman ni Jisung.
"We're going to play while doing our work, hyung!" Si Jaehwan naman ang sumagot habang sumusubo ng oranges. Napansin niya atang nakatingin ako sa kanya kaya nabaling tingin niya sa akin.
"Ba't nakasimangot si Nabelle?" tanong nito kina Jisung. Napatingin naman silang tatlo sa akin. Si Minhyun pumunta pa sa harap ko para lang makita ang mukha ko.
"Guess---"
"Inuubos mo ang oranges." pagputol ko sa sasabihin ni Minhyun. Tumigil naman si Jaehwan sa pagsubo sa orange at mukhang naguilty kaya tumawa ako. He pouted again for pete's sake. Nawala naman ang guilty sa mukha nito at napangiti.
"Jaehwannie's upset." Pacute na namang tira niya habang yung dalawang kamao niya nasa cheeks nito kaya hindi ko na naman napigilan ang sarili kong tumakbo sa kanya at pinagpipisil ang cheeks nito.
"Nabelle-Aaw! Hoy masakit!" Nakahawak ito sa braso ko at pilit na tinatanggal nang makaramdam ako ng mga kamay sa bewang ko at hinila ako palayo sa kanya.
Nilingon ko ito and I saw Woojin na nakasimangot at kunot ang noo.
"I said we're going to play." sabi nito.. Hinampas ko ang noo nito hoping na matanggal ang kunot.
"Oo na. What game?" tanong ko. Nagliwanag naman ang mukha nito.
"Padamihan ng mahaharvest na oranges. Ang matalo kakainin lahat ng oranges na hinarvest niya." sagot niya.
"Game!" nagulat ako ng kasabay ko palang sumagot yung iba. Go na go rin sila.
"Okay. Okay! Let's get it. Come on!" masiglang sigaw ni Jaehwan. But in an instant, dumating na naman yung kinatatakot ko.
My head started to hurt again because of images. That "okay, okay" statement is repeatedly echoing in my head. I can also see different places, some are backstage, some are rooms.
I tried so hard para lang hindi ipahalatang may nangyayari na naman sa akin but I was late kasi nakatingin na silang apat sa akin.
"Is there something wrong, Nabelle?" asked Minhyun. I waved my hand and said "I'm okay. Don't worry." I smiled brightly as I could at masiglang kumuha ng timba.
"START!" I shouted. Bago pa man sila makareact ay nagsimula na akong magharvest ng oranges.
"Ah! Doing a headstart is not fair!" Aligagang pumulot si Jaehwan dahil sa ginawa ko. Pati na rin yung iba.
"There are no rules, Mr. Jaehwan Kim." Binelatan ko siya ganun din siya. Haha.
"I'm not gonna eat a bunch of oranges pips! Prepare for a stomachache!"
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
