Chapter 2

14 1 2
                                    

"I'm Hwangtimental. Please, remember my name."

Do you know how it feels when a doctor suddenly says "You have a cancer and just a day to live."? No? Me too. I'm too shocked to even feel something right now.

"Are you kidding or are you just kidding?" You see, his name is just...  just... Ugh.

"Are there any other choices?" mapanlokong tanong nito habang nakaabot pa rin yung kamay niya.

"None... and I'm not taking that hand unless you show me your birth certificate right here, right. now."

I heard him chuckle. Nahiya na rin naman ako sa kamay niyang kanina pa nakaabot kaya naisipan kong tanggapin na lang din iyon.

"Hwang. Minhyun." Madiin na sabi niya at hindi ko alam kung bakit kusang tumigil yung kamay ko sa ere dahil sa sinabi niya.

Hwang Minhyun.

Hwang Minhyun.

Hwang Minhyun.

"I hope you'll remember it." Pahabol nito. An image suddenly flashed in my mind. It's a man wearing pink sweater while singing in a sort of a stage. I don't know. It's blurry. I can also see four other silhouettes on his left.

Umiling-iling ako para tanggalin yun sa utak ko. What was that?

"Okay!" Nabalik ako sa wisyo nang inabot nito ang kamay ko. "Nice meeting you, Nabelle." He smiled brightly as he shooked my hand. I'm having mixed feelings. I'm too confused that I just nodded at him, turned around and started cleaning. Hindi ko na siya nilingon.

Nagfocused lang ako sa paglilinis hoping na mawala sa isip ko yun. But I failed when I heard him sing.

i biga
meoli wilo ssod-ajimyeon

My heart suddenly sanked as his sweet voice echoed throughout the room. Kumakanta lang siya habang naglilinis at wala siyang pakialam sa paligid. Hindi niya napapansin na may nakatanga ngayon sa gilid dahil sa ganda ng boses nito. His singing voice is too clean and relaxing.

heumppeog jeojgo malgessjyo
nae ma-eumdo

Walang bahid ng roughness. It's too sweet like a honey. He has an angel's voice. I swear. I don't know what's the best adjective to describe his voice but one thing is for sure, it's making my heart flutter even though the song sounds sad.

Natigil lang ako sa delusyon ko ng bigla na namang bumukas yung pinto. Parehas kaming napatingin doon at muntik na akong napamura sa nakita ko.

"Siopao!" Napatakip ako sa bibig ko nang tumingin silang dalawa sa akin.

"Siopao?" Nagtatakang tanong ni Minhyun.  You want---" Napatigil ito nang makitang nakatitig ako sa taong nasa pinto at bigla na lang siyang tumawa. "Haha. Ah. I see." Bwisit. Even his laugh is too sweet.

"She said you're siopao." saad nito sa taong nasa pinto. Hindi ako makapagsalita. If minhyun embodies gorgeous + handsome fave, this man embodies a cute + cute + handsome face. No kidding. His cheeks says everything. He's cute!

"Siopao~ Siopao~ Siopao~" Nagtaasan kilay ko dahil biglang nagsway-sway siya habang binibigyan ng melody yung siopao at nagtatakbo sa kwarto habang hawak-hawak ang cheeks nito. Si Minhyun naman umiling-iling lang habang tumatawa. What the heck?

Mas lalo akong naweirduhan ng bigla na lang itong tumigil sa harap ko tapos nagpipigil siya ng tawa. His front teeth are showing kahit pilit itong nagpipigil. I can see his embarassment habang palipat-lipat ang tingin niya sa akin at kay Minhyun.

"Okay ka lang?" ang tanging lumabas sa bibig ko dahil mukhang matatagalan pa bago siya makarecover.

"Jaehwannie's upset." Mas lumakas ang tawa ni Minhyun habang pumapalakpak at sinasabayan ng "Woooooh!" dahil sa ginawa ng kasama niya. May side palang ganyan si Minhyun.

Do you Remember?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon