AFGITMOLFM (2019 version)

01 [ i, n, and a ]

Si Emotionless Guy.

Kahit mailap sa lahat, naging center of attention si Emotionless Guy. May mga sinasabi sa kanya yong babae habang sinasabayan siya sa lakad. Pero siya, diretso lang, dinadaanan ang lahat - hindi pinapansin 'yong cute na babaeng sumasabay sa kanya, hindi pinapansin 'yong mga taong nasa corridor na sinusundan siya ng tingin, hindi pinapansin 'yong attention na nasa kanya.

Iba talaga 'tong si Emotionless Guy. Grabe maka-artista, kulang na lang mag-shades, eh.

Gusto kong alisin ang tingin sa kanya, at gagawin ko na nga, kaso napatitig ako nang magtama ang tingin namin sa isa't isa at shet, bakit parang natatakot ako? Ang talas ng tingin! So deadly. So scaarryy.

Pumikit ako nang mariin para mawala 'yong pagtitig ko. Pagdilat, nakalagpas na siya sa kinatatayuan ko.

Sumulyap pa ako ulit sa likod niya. Animated na nagsasalita 'yong babaeng sumasabay sa kanya habang papasok sila ng library. Minsan napapaisip ako, masaya kayang kumausap ng pader na naglalakad? Mukhang tuwang-tuwa 'yong babae, eh.

"Uy."

Napaangat ang tingin ko kay Nate. Tangkad kasi!

"May napapansin na ako, ah."

"Ako rin. Parang napapansin kong nasa sa 'yo pa rin panali ko sa buhok."

Nilayo niya 'yong panali, pero parang wala akong lakas para makipagkulitan. Feeling ko naubos 'yong energy ko no'ng nagkatinginan kami ni Emotionless Guy. Huhu.

"'Yang tingin mo kay Emotionless," sabi ni Nate. "Crush mo?"

"Ha? Over my dead and sexy body, ah?"

"Whuszh . . . ano 'yon Ianne . . . mahina whuszh . . . signal dito," natatawa niyang sabi. "Wala whuszh . . . akong marinig whuszh."

"Bingi!"

"Gwapo!"

"Yuck! Siryizli?"

"Uy, grabe 'yon. Nakakasakit ka na, ah," dinampi niya ang kamay sa dibdib, "kawawa naman ang gwapong ako."

Suminghal ako. "Ano 'yon Nate?" panggagaya ko at lumayo. "Mahina signal dito, wala akong marinig!"

Tumawa ako habang palayo nang palayo. 

"Kapag ikaw, nahabol ko, Janine Anne Santos, akin k—"

Aakma na sana siyang tatakbo kaya automatic na tumakbo ako—Ahh! 

BOINK BOINK BOINK

"Sorry!

Nagulat ako sa mga nagsilaglagan sa lakas ng impact ng nabunggo ko.

Pagtingin sa sahig, mga librong makakapal 'yong nalaglag. Pag-angat naman ng tingin—Dear God, sabi nila kapag malapit ka nang mamatay, your life will flash before your eyes. Pero bakit gano'n, God? Bakit parang singkit na mata ni Emotionless Guy 'yong nakikita ko po? Either siya po ba ang buhay ko o siya po ba ang kukuha ng buhay ko? Choose one lang po ba?

RIP, Janine Anne Santos. You will be missed.

"S-Sorry, Emot—I mean, hindi ko po sinasadya."

Pupulutin ko na sana 'yong mga libro kaso nagkatitigan kami.

I felt something beat—wait, puso ko pala 'yon.

Hehe.

Natakot ako sa tingin niya kaya parang pinanood ko lang siyang magpulot kahit gusto ko talagang tumulong.

Bakit gano'n? Nawala 'yong good vibes sa paligid. Nawala ang ingay. Ang mga masasasayang alaala. Ang mga tagumpay ng buhay. Parang hinugot niya ang lahat ng joyful memories sa straight face niyang mukha. Ang weird!