FAIRYTALE ✔️: | ONCE UPON A FLOWER THIEF | (THIEF SERIES #1)

CHAPTER 8

Napabuntong hininga ako bago i- apak ang aking paa sa kauna- unahang baitang. Napahinga ako ng malalim habang pilit iniinda ang sakit ng aking paa.

“Oh Girl, you don’t need stairs.”

“Kyahh!” Tili ko nang bigla na lamang may tumulak sa aking likuran dahilan para mawalan ako ng balanse, at magpagulong- gulong sa kaitaasan ng hagdan na ito. “Ou-ch.” Daing ko nang mauntog ang aking noo sa ikahuling baitang ng hagdan.

‘Malas! Huli na nga lang, nauntog pa!’

“Aw.. aw.. aw!” Daing ko habang pilit iniu- upo ang aking katawan sa pagkakasalampak at pagkakabaon sa sahig. Para akong tumalsik na ewan.

“Poor you.” Tila nalukot namang papel ang aking mukha nang bumaling ako sa babaeng tumulak saakin kanina, pero tanging likuran na lamang niya ang aking nasilayan dahil ito’y papaalis na.

Isinandal ko ang aking ulo sa gilid ng pader habang pilit iminumulat ang aking mga mata. Ang sakit ng buong katawan ko.

‘Magkakarayuma yata ako.’

Nang maramdamang nahihimasmasan na ang aking katawan ay kaagad kong inalalayan ang aking katawan papatayo, habang nakahawak sa dulo ng railing. Ako’y tuluyan ng lumakad, pero para akong isang zombie dahil sa tila nabali lahat ng buto ng aking katawan.

“Hey! Are you alright?” Sumama naman ang timpla ng aking mukha nang marinig ang boses ng hinayupak na Prinsepe. “Hey.” Saad niya bago hawakan ang aking kamay, na nakaangat sa ere, dahil hindi ko ito magawang maibaba dahil sa pagkabali nito.

“Ano ba! Bitawan mo nga ako.” Waksi ko sa kamay nito, at pilit inii-iwas ang aking sarili sakaniya, dahil sa pagtangka nitong pag- alalay saakin.

“Who did these bruises to you?”

“Ask yourself, coward.” Inis kong saad sakaniya. “You’re disrespecting me.” Mariin nitong turan kaya ako’y marahan na napapikit.

“Pasensya po, mahal na prinsepe.” Sarkastikong paumanhin ko sakaniya. Hindi ako takot sakaniya, ang kinakatakot ko lang ay baka puksahin ako ng mga tao papalabas sa lugar na ito, dahil sa sama kong magsalita sa prinsepe.

“Miss hyena!” Napabaling naman ako sa aking harapan at nakita ang kumakaway na si Yttrio. Mas lalo ko namang binilisan ang aking bilis patungo sakaniya ng makaiwas sa prinsepe.

“Anong nangyari sa— What the fvck!”

And everything went black..

As I opened my eyes, crystal chandelier envisaged my gazes. I roved my eyes, as I observed the whole room. Napahiga ulit ako ng ulo nang mapansing nasa kwarto na naman ako na kung saan ako noon natulog. Ini- angat ko ang aking kamay at napansing napapalibutan ito ng benda, gayundin ang isa kong paa. Iniisip ko palang na mas may lalala pa rito ay parang napagod kaagad ang aking katawan.

“Good morning, maiden.” Napalingon ako sa aking gilid at hindi maiwasang mapasigaw sa gulat nang makita ang isang kulay berdeng nilalang na ito. Maliban sa kakaiba ang kaniyang itsura, hindi rin siya matatawag na isang tao.

“Ano ka?!” Malakas kong sigaw sakaniya, dahilan para ito’y mapaatras sa gulat.

“Knock it off, never seen a goblin like me?” She said, pouring warm coffee in a royal mug. I scowled, before I shooked my head as an answer. “Tsk. We’re healers.”

“Uhmm.. Akala ko walang kwentang nilalang lang ang goblins. Hindi ko alam may kakayahan pala silang mang- gamot.”

“We’re not the Goblins, you know. We’re different and hard to find.”