Door de verassende wending werd besloten om de vakantie te verkorten. Emmett en Rosalie waren druk in de weer om zo snel mogelijk hun kind te krijgen. Er bleek alleen dat dit heel erg veel moeite en geld zou kosten. Maar ze waren het er over eens dat dat het allemaal waard was. Ze hadden al contact opgenomen met een adoptiecentrum die hen zou kunnen helpen. Ze bleven nog één week op het eiland en dan zouden ze vertrekken. Maar in tijd had Emmetts ook nog iets anders wat hij moest regelen. Het was 5 april. Wat betekende dat hij voor zijn broer, die absoluut geen verjaardagsfeest wilde, een verjaardagsfeest moest organiseren. In de ochtend van de dag dat hij 176 zou worden, rende Jasper alleen door de bossen om te jagen. Iedereen had hem beloofd om niks bijzonders uit te halen voor zijn verjaardag. Alice had hem een nieuw, duur horloge gegeven, waar hij heel blij mee was, maar ze zei dat er verder niks zou gebeuren. Het enige waar hij zich zorgen om maakte was het enthousiasme dat hij bij haar voelde. Het enthousiasme dat er niet zou moeten zijn. Toen hij klaar was vertrok hij weer naar het huisje. Iedereen stond al klaar met koffers. Vandaag was tevens de dag dat ze terug naar Forks zouden gaan. 'Daar is de jarige Jazz!' riep Emmett toen hij Jasper zag. Hij overhandigde Jasper een zelfgemaakte kaart.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Jasper keek zuchtend naar de kaart. 'Dankje,' zei hij alleen omdat hij niet zo goed wist wat hij er mee moest. Hij kreeg nog snel wat kleine cadeautjes van de rest en daarna vertrokken ze. Telkens als Jasper met Alice wilde praten, zag hij dat ze druk aan het gniffelen was met Emmett. Toen verdween al het vertrouwen. Hij wist dst er nog wat zou gaan gebeuren. Alleen wat, was de vraag? Ze liepen door het vliegtuig opzoek naar de goede gate, met Jasper voorop. Toen hij dacht de goede gate gevonden te hebben, hield Edward hem tegen. 'Dat is de foute,' zei hij geheimzinnig. Jasper snapte er niks meer van. 'Nee, deze is voor Washington...we gaan toch wel naar Washington?' vroeg hij onzeker. Iedereen begon te lachen. 'Je wordt maar één keer 176, toch?' lachte Carlisle. Iedereen zat dus in het complot. Hoe kan het dat hij niet eerder iets door had gehad? 'Je dacht toch niet dat je er zo makkelijk van af zou komen,' grinnikte Rosalie. 'Oh nee...' mompelde Jasper. 'Dus, mijn beste Jasper, wij gaan nog niet naar Washington,' zei Emmett en sloeg zijn arm om zijn broer heen. 'We maken eerst een kleine omweg.' Hij trok Jasper weg bij de gate naar Washington, en nam hem mee naar een andere. Een tijdje later zaten ze allemaal in het vliegtuig, op weg naar een andere bestemming. 'Zeg nou waar we heen gaan!' smeekte Jasper Alice, die naast hem in het vliegtuig zat. Alice schudde haar hoofd. 'Ik beloof je, je zult het leuk vinden,' lachte ze geheimzinnig. Jasper vertrouwde er niks van, maar besloot geduldig te wachten tot ze waren aangekomen. Hoe erg kon het nou eigenlijk zijn?
