Just an ordinary family

Honkballen

'Oké mannen, het is zover. Het grote moment van de waarheid. Van dit moment hangt mijn toekomstige leven af!' sprak Emmett de jongens toe terwijl ze in een huddle stonden.
'Geen druk,' grinnikte Jacob.
Emmett keek boos naar Jacob.
'Jacob!' riep hij. 'Ik probeer hier een motiverende speech te geven! Onderbreek me niet!'
Jacob draaide met zijn ogen maar hield verder zijn mond.
'Mannen...' begon Emmett weer.
'Ik geloof in jullie allemaal...bijna allemaal,' verbeterde hij zichzelf en keek streng naar Jacob.
'Wij....kunnen....dit!' riep hij.
'Oké, opstelling,' ging hij door.
'Carlisle, pitcher! Edward, rechtsvelder! Jasper, linksvelder! Carlisle en ik doen de honken en Jacob, jij bent de catcher!'
Omdat het vantuurlijk vampieren waren, was de opstelling iets anders als bij gewoon honkbal.
Aangezien iedereen veel, maar dan ook veel sneller was, hoefde er minder mensen in het veld te staan.
Alle mannen rende meteen naar hun positie, behalve Jacob, die niet snapte wat zijn positie was.
Carlisle stond als eerste klaar en wees naar Jacob waar hij moest staan.
Jacob knikte dankbaar en rende naar het eerste honk.

'Dames...jullie zijn mijn familie...' begon Rosalie ook haar speech.
'Ik hou van jullie. Maar dat betekend ook dat ik op jullie reken! Ik vertrouw erop dat jullie alles zullen doen om nóg een vrouw toe te voegen aan de Cullen Clan!' riep ze.
'Wij...kunnen...dit!' riep ze, net als Emmett.
De meiden besproken ook alvast de opstelling voor als hun veldpartij waren, aangezien ze begonnen als slagpartij.
'Alice, pitcher! Esme, catcher! Nessie, linksvelder! Bella, rechtsvelder! En dan doen Alice en ik de honken!'
Toen iedereen klaar stond, mocht Rosalie beginnen met slaan.
'Ga maar alvast een jongensnaam bedenken!' riep Emmett vanuit het veld naar haar.
'Ik dacht het niet,' mompelde Rosalie lachend, want zij had al inside information van Alice gekregen.
Carlisle gooide behendig de bal naar voren en in één keer sloeg Rosalie raak.
Ze rende meteen richting het eerste hok waar Emmett haar stond op tr wachten.
De bal vloog ondertussen richting Edward, die klaar stond om omhoog te springen en de bal te vangen.
Dit lukte niet dus moest hij zo snel mogelijk erachteraan. Rosalie was gedwongen om stil te blijven staan bij honk 3, omdat Edward de bal naar Jacob had gegooid, die dese met een pijnlijke blik toch wist te vangen.
Daarna ging Esme slaan.
Maar zij sloeg de bal helaas recht in de handen van Jasper, waardoor ze uit was.
In de laatste minuut het spel stonden de meiden met één puntje voor.
Emmett was aan de beurt met slaan Carlisle op honk 3  en Jasper stond op honk 2.
Als Emmett de bal maar ver genoeg kon slaan, zodat Carlisle en Jasper veel tijd hadden om te rennen, hadden de jongens het spel gewonnen.
Emmett, die van nature erg hard slaat, maakte zich niet zo'n zorgen hierom.
Alice serveerde de beslissende bal en Emmett sloeg met al zijn kracht tegen de bal aan.
Maar deze ging niet zo ver als gewild.
Hij landde in de buurt van Rosalie die zo snel mogelijk de bal oppakte en terug gooide naar Esme.
En net voordat Carlisle voeten het honk raakte, had Esme met de bal het honk geraakt.
'Je bent uit,' zei ze tegen Carlisle.
Carlisle sloeg met zijn hand op de grond, Jasper remde af en Emmett gooide boos de knuppel op de grond.
Maar dit deed hij alleen omdat hij het spel verloren had. Het had hem nooit echt uitgemaakt of het een jongen of een meisje zou zijn. Als Rosalie en hij maar gelukkig waren.
En een baby zou daar voor gaan zorgen.