Bir Zombi Aşkı (DÜZENLENİYOR)

13.Bölüm Düşünceli Anlar

Uyandığım zaman saat 8'i 15 geçiyordu. Sefa uyanmış Hakan uyuyordu.

-Günaydın Ekin nasıl hissediyorsun?

-Günaydın hiç bir şey hissedemiyorum sen neden erken uyandın?

-Uyuyamadım ki erken uyanayım bütün gece sesler yüzünden gözüme bir gram uyku girmedi. Neyse önemli değil bu alışkınım ben günaydın ha bu arada kahvaltıyı kurdum. Elimden geldiğince.

-Ellerine sağlık neden zahmet ettin ben yapardım.

-Ne zahmeti Ekin artık hep beraberiz lafı olmaz.

-Haklısın Sefa öyleyiz.

Dedim ve banyoya yöneldim. Her ne kadar korksamda belli etmemek zorundayım korktuğumu. Çünkü onlarında benimde güvene ihtiyacımız vardı. İçerden Hakan'ın sesini duydum. Bir şeyler diyordu ama anlaşılmıyordu en iyisi hemen elime yüzüme su döküp çıkmaktı.

-Günaydın aşkım daha geç misin?

-Yok sevgilim çıkıyorum 1 dakikaya.

-Tamam aşkım kapıda bekliyorum.

Dediğini de yaptı kapının önünde duruyordu nefes alıp verişini duyuyordum. Daha fazla beklemeden çıktım. Kapıyı açtıktan sonra yanağımdan öpüp banyoya girdi. Bende salona.

-Ekin gel oturalım zaten iyi değiliz bir de bünyen zayıf düşerse hastalanırsın.

-Hakan'ı bekleyecem ben sen başla Sefa diyip kanepeye oturdum.

Sefa gözlerini devirip bana baktı. Ben ise omuz silkip ne var dermişcesine baktım. Yaklaşık bir dakika sonra Hakan içeri girdi.

-Ekin niye oturmadın aşkım?

-Seni bekledim sevgilim beraber yeriz dedim.

-Oyh sevgilin kurban olsun sana gel hadi yiyelim.

Daha sonra elimden tutup masaya geçtik. Sefa pek bu konuşmamızdan memnun olmuş gibi görünmüyordu. Ama napim beraber yememiz daha hoş olur diye düşündüm ve sonuçta Hakan da sevgilim yani.

-Afiyet olsun ben doydum diyen Sefa lavaboya girdi.

-Ney bunun hali Ekin bir afra bir tafra bizim evimizde bize trip atıyor şeytan diyor.

-Hakan hiç bir şey yapmayacaksın. Beni seviyorsan.

-Ekinnnnn.

-Hakannn hayır dedim olmayacak bir şey.

-Tamam Ekin sırf senin için bilesin.

Kısık bir ses ile

-Seni seviyorum Hakan.

Oda kısık bir ses ile karşılık verdi.

-Bendeeee.

Bu mutlu anımızı ne bozabilirdiki derken. Dış kapının zorlanmasıyla irkildik. Ben hemen Sefa'nın yanına gidip.

-Sefa çıksan iyi olur. Kapı zorlanıyor.

-Geldim geldim nasıl zorlanıyor. Sakin olun belkide bir insandır direk saldırmayalım.

-Haklısın ama belkide açmamalıyız.

Dedim ama nafile Sefa kapıya yöneldi yığdığımız eşyaları yana itip kapıyı hafif bir şekilde araladı. Düşündüğü gibi bir insandı. Dışarıdaki olaylara rağmen güzel giyimli bir kızdı. Makyaji felan da pek gitmemişti. Hemen yanına gittim.

-Siz kimsiniz?

Kırık bir akran ile.

-Ben Gülnuğ.

-Memnun olduk Gülnur ben Ekin bu Sefa bir de içeride biri daha var sevgilim olur kendisi adı Hakan.

-Bende memnun oldum. Teşekküğ edeğim kapıyı açtığınız için.

-Rica ederiz gel içeri geçelim dikkat çekmeyelim.

Dedim ben ve Sefa kapıyı kitleyip eski haline getirmeye çalışırken Gülnur içeri girip Hakan ile konuşuyordu. Sefa anlamadığım bir anda dudaklarıma kapandı. Çok güzel bir histi geri çekmek istemedim açıkçası fakat yapmak zorundaydım. Ben itmeden kendisi geri çekildi zaten.

-Özür dilerim Ekin birden oldu.

-Şey sorun değil ama bir daha olmasa sevinirim Sefa yani bir sevgilim var olmasa bile biz arkadaşız.

-Haklısın özür dilerim diyip başını eğerek içeri geçti.

Bende son kez kapıyı kontrol edip içeri geçtim. Hakan ile Gülnur çoktan kaynaşmış Sefa tek başına kanepede oturuyor telefon ile ilgileniyordu.

-Evet ya Hakan soğma.

Gülnur Hakan'a anlattıklarından sonra gülme krizine girmiş. Nefes bile alamıyordu nerdeyse. Bende Sefa'nın yanına oturdum.

-Kendini suçlu hissetme şey için daha deminki olay için.

-Yok suçlu hissetmiyorumki iyiki öptüm diyorum hatta.

-Bak senn.

İkimizde gülmüştük orda. Fakat yüzünüzdeki tebessüm yerini korkuya teslim etmişti.