Deniz, akşam yemeğine kalması için annemin yaptığı ısrarlara kayıtsız kalamamıştı. Babam şirketten döndüğünde hepimiz yemek masasına oturmuştuk. Deniz karşımda son derece mutlu yemeğini yiyordu. Bense her zaman ki somurtkanlığımla ona gözlerimi dikmiştim. Bir süre annem ve babam iş hakkında muhabbet ettiler daha sonra dikkatlerini Deniz'e verdiler.
"Derslerinde son derece başarılısın, Deniz. Senin için İngiltere de birkaç okul araştırmaya başladık. Bir ara detaylı olarak bunları konuşalım, olur mu?"
Deniz bakışlarını tedirgince babama çevirdi. Kaşlarımı çatmama engel olamadım.
"Aslında ben, burada kalmayı düşünüyorum."
Annem ve babamın afallamış olduklarını gördüm. Deniz'in eğitimi onlar için önemliydi. Deniz, onlar için önemliydi.
"Biliyorsun, orada aldığın eğitim buradan daha farklı olacak."
"Biliyorum ama-" Annem onun sözünü kesti. Bakışlarını bana çevirdi.
"Çakıl için burada kalmayı düşünme. Biliyorsun, onun hedefleri senin hedeflerinin boyuna yetişemez."
Deniz gözlerime pişmanlıkla baktı ve bakışlarını suçlu bir çocukmuş gibi tabağına çevirdi.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Nefretim, kalbimin etrafını kuşattı. Annem yine yapacağını yapmıştı. Hiç yakınlaşamadığım Deniz'e bir adım daha uzaklaşmama neden olmuştu. Ailemi yargılayamadığım için Deniz'i yargılamak kolaydı. Ailemden nefret edemediğim için Deniz'den nefret etmem kolaydı. Tüm kırgınlıklarımı, suçsuz olduğunu bildiğim hâlde Deniz'in sırtına yüklemek kolaydı. Eğer farklı bir dünya da onunla tanışsaydık hayatımın aşkı olacağını biliyordum. Fakat bu dünya da onun için hayatımdan çıkmasını dilemekten başka yapacağım birşey yoktu.
-----
Ozan Deniz: Özür dilerim. (23.15)
Çakıl: Ne için?
Ozan Deniz: Annenin söyledikleri...
Çakıl: Önemli değil
Çakıl: Onlar, seni seviyorlar.
Ozan Deniz: Seni de seviyorlar
Çakıl: Kimse yönetemediği birini sevmez, Deniz.
Çakıl: İnan bana.
Çakıl: İngiltereye git.
Çakıl: Ailenin ve ailemin istediği bir doktor ol.
Ozan Deniz: Seni bırakamam.
Çakıl yazıyor...
Ozan Deniz: Lütfen, aynı şeyleri söyleme.
Çakıl çevrimiçi
Ozan Deniz: İstersen ömrünün sonuna kadar benden nefret et.
Ozan Deniz: Ama seni bırakamam.
Ozan Deniz: Çünkü ben seninle doğdum, Yosun.
Ozan Deniz: Sensiz bir hayatı bilmiyorum.
Çakıl: Her gün hayatımdan çıkman için dua ediyorum.
Çakıl: Aptal bir oyunu kazanmak ve senden kurtulmak için sana katlanıyorum.
Çakıl: Ailemi senin yüzünden kaybettim.
Çakıl: Onlar, senin varlığın yüzünden beni dışlıyorlar.
Çakıl: Sen hâlâ benim yanımda kalabileceğini mi düşünüyorsun?
Ozan Deniz yazıyor...
Çakıl: Umarım, en kısa zamanda hayatımızdan çıkarsın. ●Görüldü. ----
Deniz: Ben çok iğrenç biri miyim?
Sema: Ne?
Deniz: Sevilmeyi hak etmiyorum.
Sema: Sorun Çakıl mı?
Sema: O şizofrenin dediklerine bu kadar takılmamalısın.
Deniz: O şizofren değil.
Deniz: Haklı.
Sema: Deniz, sevgiyi en çok sen hak ediyorsun.
Sema: Sana o sevgiyi veremediği için hastalıklının teki.
Sema: Seni suçluyor çünkü o senin gibi biri olamadı.
Deniz: Seninle konuşmam saçmalık.
Deniz: Onu sevmiyorsun.
Sema: Onu, seni öldürmek istediği için sevmiyorum.
Sema: Sen benim kalbimsin.
Sema: Sana birşey olmasına dayanamam.
Deniz: Sema ben,
Sema: Biliyorum, beni sevemezsin.
Sema: Buna gerek yok.
Sema: Ben seni sevdiğim sürece yaşaman için elimden geleni yapacağım. ●Görüldü.
YN/ Sözcüklerimize dikkat edelim. Bazen can yakmak isterken bir süre sonra kendi canımız yanabilir ve geri dönemeyecek bir yola girebiliriz, pişmanlığımızla beraber...
