"ကိုကို႔~~"
ယခင္ၾကားေနက် ခြ်ဲ႕ႏြဲ႔ျပီး ေခၚတတ္တဲ႔ ကုကုရဲ႕ ရံုးပတီသီး အသံေလး...
"အင္း...ကုကုေလး..ျပင္ျပီးသြားျပီလား?"
"ျပင္ျပီးျပီ...ကိုကို။ကုကု...ဒီ ပံုစံနဲ႔လိုက္လား?"
ဝတ္ထားသည့္ shirt အက်ၤ ီစကို ျပဲကုန္ေတာ့မည့္တိုင္ ျဖန္႔ျပေနသည္မွာ တစ္ကယ့္ကိုကေလးေပါက္စ ေလးပံုစံပင္...
Jean ေဘာင္းဘီအရွည္ကို ဒူးအေပၚအထိ ေခါက္တင္ထားသည့္အတြက္ သြယ္လ်ျဖဴေဖြးေသာ ေျခသလံုးတို႔မွာ အေမႊးအမွ်င္မရွိဘဲ ကုန္းကိုက္ခ်င္စရာ ေကာင္းလွသည္။
ကုကုကို ထယ္ထယ္ မမွိတ္မသုန္ စိုက္ၾကည့္ေနသည္မွာ မ်က္လံုးမ်ား ျပဳတ္က်မတက္...
"ခ်စ္တယ္"
ဘာမဆိုင္၊ညာမဆိုင္ "ခ်စ္တယ္"ဟု အေျပာခံလိုက္ရသျဖင့္ ကုကု မ်က္လံုးဧရိယာပင္ က်ယ္သြားရသည္။
မေစ့ထားေသာ ကုကုရဲ႕ နွဳတ္ခမ္းနွစ္လႊာမွာ ပိတ္ကို မပိတ္ေတာ႔ေခ်...။
ထယ္ထယ္လည္း ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတဲ႔ ကုကုအနားကို သြားကာ ကုကုရဲ႕ေသးသြယ္တဲ႔ ခါးေလးကို သိမ္းကာဖက္လိုက္သည္။
ေနရာလပ္မရွိသည့္တိုင္ ထိကပ္ေနသည့္ ရင္ဘတ္အစံုမွ ရင္ခုန္သံတို႔မွာ ဆိုင္းဝိုင္းအလား ဝုန္းဒိုင္းက်ဲေနၾကသည္။
အခုန္လြန္ကာ ရင္ဘတ္ အေသြးအသားကိုေဖာက္ အျပင္သို႔ ထြက္၍ ရင္ခြင္နွစ္ခုမွ နွလံုးသားတို႔ ေနရာခ်င္းပင္ လဲသြားၾကမလားဟူ၍ စိုးရိမ္ရေသးသည္။
"ကို!ကို..."
ထယ္ထယ္ ကုကုေလးရဲ႕ခါးကို အရမ္းဆြဲညွစ္လိုက္လို႔လားပင္မသိ ထြက္က်လာေသာ အသံ အိစိစိ ေလးေၾကာင့္ ထယ္ထယ္မွာ အရည္ေပ်ာ္ရျပန္သည္။
လြန္စြာ အသည္းယားဖို႔ေကာင္းေနေသာ ကုကုေလးရဲ႕ နွာေခါင္းလုံးလံုးေလးတို႔ကို ထယ္ထယ္ သၾကားလံုးသဖြယ္ အျမင္မွား၍ ကိုက္မိလိုက္သည္။
"အ့!"
ထယ္ထယ့္အား "ဘာလုပ္တာလဲ" ဆိုသည့္ပံုစံျဖင့္ ကုကု မ်က္လံုးလွန္ကာ ေမာ္ၾကည့္လာသည္။
YOU ARE READING
Candy {Desist}
Fanfictionခ်ိဳျမိန္တယ္...စားလို႔လည္းေကာင္းတယ္...ဒါေပမယ့္...သူ တစ္ေယာက္တည္းသာ စားခြင့္ရွိတယ္... ဒီေတာ့ ပိုင္ရွင္ရွိတဲ႔ candy ေလးကို ဘယ္သူမွ လာစားလို႔မရပါဘူး.........
