"ကိုကိုးးးးး!!!………ကိုကိုး!!…ကိုကိုထယ္!!!ထပါေတာ့…အားးးးးး…ေသေတာ့မယ္…အားးးးးး ကိုကိုထယ္ေရ!!!!…ကုကုေသေတာ့မယ္…အားးးးး"
မနက္ခင္းေစာေစာစီးစီး ကုကုရဲ႕ ျပဲလန္ေနေသာ အသံေျကာင့္ ထယ္ထယ္တစ္ေယာက္ လန့္ျဖန့္ကာ နိုးလာေတာ့သည္။
"ေအာင္မေလး…ကုကု…ဘာျဖစ္တာလဲ…ဘာျဖစ္တာလဲ ကိုကို႔ကိုေျပာေလ!…ကုကု!"
"အား…အားးးး…ကိုကိုထယ္းးးးးအင့္"
ေအာ္ရင္း ပံုလ်က္သား လဲက်သြားေသာ ကုကုအား လက္ေမာင္းမွဆြဲကိုင္ကာ ရင္ခြင္ထဲသို႔ သိမ္းျကံုးဖက္ရင္း အသက္ရွဴေသးပါ့မလားဟု စမ္းျကည့္ရန္ သူ႔လက္ညိွဳးအား ကုကုနွာေခါင္းထက္တြင္ ေတ့လိုက္သည္။
*ေဂါက္!*
"အား!!!"
ထယ္ထယ္လည္း နာသြားေသာလက္ညွိဳးအား က်န္လက္တစ္ဖက္နွင့္ဖိကာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
"ကိုကို႔ကို ဘာလို႔ကိုက္တာလဲကြ!!အားပါးပါး!!အီစိမ့္သြားတာပဲ"
"ကိုကိုက ဘာလို႔ လက္လာထိုးေကြ်းလဲ!!"
"အမ္!ဘာကိစၥ ကိုကို႔လက္ကို ထိုးေက်ြးရမွာလဲ!? ကုကုေလး အသက္မွ ရွိေသးရဲ႕လားလို႔ စမ္းျကည့္ေနတာေလ!အင္းဟင္းဟင္း…နာလိုက္တာကြာ!"
"အားးးးးး!!!"
"ဟာ!ဘာျဖစ္ျပန္ျပီလဲ ကုကု!ကုကုေလး!ကုကု!"
"ဗိုက္!"
"ဗိုက္ ဘာျဖစ္လို႔လဲ?ဗိုက္နာလို႔လား?ဗိုက္ေအာင့္လို႔လား?ရလား…အဆင္ေျပရဲ႕လား ဗိုက္က အရမ္းေအာင့္ေနတာလား?ေဆးခန္းသြားျကမလား?"
"အားးးးးရွီးးးးး ကုကုဗိုက္က မနာဘူး!"
"ဟင္…ဒါဆို ဗိုက္ေအာင့္တာလား??"
"ဗိုက္က ေအာင့္တာလည္းမဟုတ္ဘူး! နာတာလည္းမဟုတ္ဘူး…ဆာတာဗ် ဆာတာ! မနက္ကတည္းက ကုကုဘာမွမစားရေသးဘူး! အရင္က ကိုကိုက ဒီခ်ိန္ဆို အကုန္ျပင္ဆင္ေပးျပီး ကုကုေရွ႕ကို မနက္စာ အေရာက္ပို႔ေပးတယ္ေလ…!ခုဘယ္မလဲ မနက္စာ!!မနက္စာ!မနက္စာ!အားးးးးး ဗိုက္ဆာေနျပီ…အီးးးဟီးးးမရေတာ့ဘူး…ကုကု ေသရေတာ့မယ္ထင္တယ္ ျဗဲ…"
YOU ARE READING
Candy {Desist}
Fanfictionခ်ိဳျမိန္တယ္...စားလို႔လည္းေကာင္းတယ္...ဒါေပမယ့္...သူ တစ္ေယာက္တည္းသာ စားခြင့္ရွိတယ္... ဒီေတာ့ ပိုင္ရွင္ရွိတဲ႔ candy ေလးကို ဘယ္သူမွ လာစားလို႔မရပါဘူး.........
