Like We Used To (JhoBea)

34

exlxyxnx
Sa ilalim ng buwan
Pag ibig na hindi mabawasan
Tuluyan nang lumago.

JHO

Nanghihina akong umupo sa waiting area, nagising kanina si Bea na sumasakit ang ulo at halos gusto na niya itong iuntog.

Nagpasya kaming dalhin sya sa Hospital dahil nawalan sya ng malay.

Kasalukuyan syang kinukuhanan ng dugo at nagsasagawa ng ibat ibang test.

Nararamdaman kong humihina na ako sa Diyos.

Si Beatriz na lang ang nag iisang hiling ko sakanya. Pero bakit hindi nya maibigay?

"Jho, pahinga ka na muna." Narinig kong sabi ni Mommy pero tumango na lang ako habang nanatiling naka pikit.

"Hinahanap ka ni Bea pero sabi namin ay magpapahinga ka." Paliwanag nito sa akin at saka hinawakan ang kamay ko.

"Halika, sasamahan kita magdasal. Kailangan nating manalig sa kanya, Jho." at doon lamang bumuhos ang mga luha ko.

Nangangatog ang mga tuhod ko pero I manage to walk until we reach the mini chapel.

I kneel down and stared at Him. Hindi sa rebulto kundi doon sa taas.

Dear Lord, God, I know I've been a bad person, a bad daughter, sister and friend. But please Lord, God, Ibalato nyo na po si Bea sa akin. Lahat po gagawin ko kung ang kapalit ay ang buhay na ibibigay nyo pa sa kanya. Lord, God mahal na mahal ko po siya at hindi ko po kakayaning mawala siya sa akin, sa amin na mga nagmamahal sa kanya.

"Jho? Halika na?" saktong tinawag na ako ni Mommy para magpahinga pero nagpaalam muna akong dadaan sa kwarto ni Bea bago umuwi.

Tulog pa rin ito habang nakakabit pa rin ang mga aparatu na tumutulong sa kanyang paghinga

Bahagya ko itong hinalikan sa kanyang noo at inayos ang hibla ng kanyang buhok.

"Hi beh! Ano ba yan wala pa nga naiiyak na agad ako." bahagya kong pinunasan ang aking magkabilang pisngi

Nabigla ako dahil bahagya syang gumising

"I-I'm sorry for being a burden, l-love." namumungay ang mga mata nya at pumikit nang muli

"I love you for no reason at all. Mahal na mahal na mahal kita Bea." hindi ko namalayang umiiyak na pala ako.

"Is she your girlfriend?" nagulat ako nang lingunin ko ang taong nagsalita.

Ang mga kamay nito ay nasa kanyang bulsa at malungkot na nakangiti sa akin. Isang babaeng doctor.

"Silence means yes. How long have you been together? You know what, I had a girlfriend but walang forever." nangiti ako nang marinig ko ang katagang iyon.

Pilipina pala sya, I guess?

"Bakit mo naman nasabing walang forever?" napataas kilay kong tanong at saka iginaya sya sa upuan.

"Dahil hindi naman kami naging mag girlfriend hanggang huli. We actually...got married." nginitian nya ako ng pagkatamis tamis ngunit sumilay sa kanyang mga mata ang lungkot.

Walang minuto ay tumulo na ang luha nya

"Pero ang daya nya, month after we got married iniwan nya ako. Matatanggap ko pa sana kung sumakabilang bahay lang kaso hindi, she passed away because of stage 4 lung cancer, I am an idiot for not knowing that she have that illness. It was too late to get her cure." isang malakas na buntong hininga ang pinakawalan nya.

"Things are never been the same without her. It was hard waking up knowing that I can no longer feel her. I can no longer see, her hug, her kiss, her make love to her, hear her. But one night I dreamt of her saying that I should live my life without her and be happy and so I did. Nag aral ako sa med school and pursue this. General Surgeon. May mga nagpaparamdam pero wala eh, siya lang at siya pa rin hanggang dulo. I am telling you right now that Jho, things will be hard for you there will be a times na susukuan nya yung sarili nya but all you have to do is to be by her side. Your girlfriend is a fighter kasi if not? She wouldnt be here." dire diretsyo nyang sabi sa akin at hinawakan pa ang mga kamay ko

"She will be fine as long as she have you." tipid syang ngumiti kung kaya naluha ako ng wala sa oras.

"Thank you for this. I will stay with her no matter what." ngumiti akong muli at saka nagpaalam na kami sa isat isa.

Nang makauwi ako ay agad akong tumungo sa living room kung saan nakarinig ako ng mga iyakan

"Momshie Jho!" si Deanna ang unang nakapansin sa akin.

"Hi? anong meron? bakit umiiyak ang parents ni Bea? Oh— yes, I'm referring to Alyden!" takang tanong ko pero isang ngiti ang sumilay sa mga labi nilang lahat

"Hindi na matutuloy ang kasal namin ni Den. Hindi muna." nakangiting sabi ni ate Ly.

Bakas sa mga mata nito ang saya kahit pa pugto ito.

Nagpanic ako dahil naghiwalay na naman yata sila "Ha? ano? Bakit? Ate Ly naman! Bakit mo naman pinakawalan si ate Den?" nagmamaktol na ako na parang bata kung kaya narinig ko silang tumawa.

"Juwana 'Slow na pabebe' Maraguinot, pwede ba! Halika muna dito kain muna tayo. Libre nila to kaya isheshare ko." hinila ako ni ate Ella na para bang hindi apektado sa sinabi ni ate Ly.

"Good day Ma'am Michelle, I am Michael Cinco, and I will be the designer of your gowns. So shall we start?" nabigla ako sa isang napaka tangkad na gay, bitbit nito ang kanyang mga gamit at may measuring tape pang nakasabit sa kanyang balikat.

"Hi, here are my teammates okay. Lets start uhm i'll call our families to come over so you can get their body measurements also." nakangiting  sabi ni ate Den at bigla akong hinila palapit sa designer at creator ng mga gowns

"Sandali ate Den! Hindi ba sabi ni ate Ly di na tuloy ang kasal? Bat pa tayo magpapasukat?" naiirita na ako dahil para silang nagsasayang ng pera kung ganito!

"Ang dami mo namang angal neng, sabi ni Ly “Hindi muna”, made-delay kasi pero hindi sinabing icancel namin." natatawang sabi nya at saka ako kinuhanan ng sukat.

Nakangiti ang designer habang kinukuhaan ako ng sukat.

"Okay your gown will be a pink off shoulder. It has a slit but not too revealing. Just a simple. Here, take a look." ibinigay nya sa akin ang isang sketch ng evening dress na iyon.

It was an mister piece, simple but elegant. It was an art that can mesmerize everyone's eyes.

Nakangiti akong ibinalik iyon at saka umupo.

Ilang sandali pa ay pati ang mga pamilya namin ay sinukatan na. Maging sina Mommy D at Daddy E ay nandoon rin. Nagbigay nalang sila ng measurements ni Bea

Hindi naman nagbago ang katawan ni Bea kaya yun nalang ang sukat na gagawin sa kanya.

Hindi ko tuloy maiwaglit sa aking isipan ang thought na paano kaya pag kami ni Bea ang kinasal?