Wierszyk o chemii

166 9 0
                                    

I siedzę w ławce na chemii
I czekam na ten dźwięk dzwonka,
Wszyscy w klasie zadowoleni
a ja tu umieram od środka.

Zrozumieć się staram - nie wychodzi,
Próbuję, próbuję, rozum odchodzi.
Co tu zrobić, aby nie wyparował?
Kolega obok również próbował
Obydwoje teraz nie rozumiemy,
Dopomóż nam Pani, a przeżyjemy!

~JuliaWoolridge~
15.11.2018




Pamiętnik WierszykówWhere stories live. Discover now