07

1.4K 114 34
                                    

Bir haftadır ikisi son derece mesafeliler. Okuldaki derslerinin çoğu ortaktı. İkiside benzer bölümler okuyordu çünkü.

Ses sanatı
Yönetmenlik

İkiside son derece farklı bölümlerdi değil mi?

Ancak Jungkook kendini hep yönetmen olmak isteyen Hoseok'un sınıfının önünde buluyordu. O ve Singto denilen çocuk fazlaca samimi görünüyordu.

Jungkook neden bilmiyordu ama bu durumdan oldukça şikayetçiydi. Çocukluklarından beri bu böyleydi. Hoseok ne zaman arabasını biriyle paylaşsa kızar hemen evine giderdi.

Sonra hemen geri dönüp arabayı sertçe ikisindende alıp bileğinden tuttuğu Hoseok'u evlerine doğru sürüklerdi.

Lise çağlarındada buna benzer durumlar yaşamışlardı.

Bir kızla öpüştüğünü gördüğünde her seferinde ona seslenir ve yanına gelmesini isterdi.

Hoseok ondan ve bu derece korumacı olmasından şikayetçiydi.

Şimdilerdede bu yüzden araları bu derece bozuktu zaten.

Hoseok köşede duran Jungkook'u fark edip yavaşça yanına geldiğinde onu korkutmak adına omzuna dokunmak istemişti.

Jungkook ise son derece beklenmedik bir şekilde omzuna dokunan adamın eline sertçe vurmuştu.

Hoseok acıyla konuşurken, Jungkook onu merdivenlerin olduğu alana sürükledi.

"Ne biçim vuruyorsun?..."

Jungkook Hoseok'a son derece yakın bir şekilde duruyordu.

Hoseok ise konuşmasını bitirmenin peşindeydi.

"... ayı filan mısın?"

Jungkook ise gözlerini Hoseok'un dudaklarından alamayıp konuşuyordu.

"Ben denedim. Hoseok, ben denedim."

Hoseok sayıklayan oğlanı izlerken, korkmaya başlamıştı.

"Anlıyorum Jungkook ama ben gitmeliyim, dersim var."

Jungkook gitmeye çalışan Hoseok'u durdurup bir süredir baktığı dudaklara kapandı.

Başta ona vurup durmasını isteyen Hoseok artık ifadesizdi.

Jungkook geri çekildiğinde Hoseok şaşkın gözlerle onu izliyordu.

"Ben.. Ben.. Hoseok ben gitmeliyim."

Jungkook korkarak çıktığı kapının ardında son derece şaşkın bir Hoseok ve gençliğini bırakmıştı.

------------------

Şok oldunuz değil mi? Bu hikaye genelde yazdığım türün tersi oluyor ama benim hoşuma gidiyor.

Ama beni uzun zamdır takip edenler süprizlere hazırlıklı olmaları gerektiğini iyi biliyorlardır, değil mi?

Neyse sizi çok seviyorum.

Oy verip, değerli yorumlarını benimle paylaşan herkese teşekkür ederim.

İki sene önce bugünlerde hesabı bile kapatma düşünürken, bu kadar sevgi ve taktir almak büyük onur. Sizi aşığım....

Özellikle, Hopekook texting yazmaya aşık yazarınız sizi çok seviyor.

No friend Where stories live. Discover now