FAIRYTALE ✔️: | ONCE UPON A FLOWER THIEF | (THIEF SERIES #1)

CHAPTER 2

“Yahh!” I shouted, at dali- daling inihampas sa kanyang mukha ang rosas na maraming tusok- tusok sa stem nito at sinipa ko rin ang kanyang gitna ng malakas. And without a glimpse of his face, I runned so he wont catch me.

“Eve..r.. green..” Napatigil naman ako sa pagtakbo after hearing my surname, and that voice. It’s so familiar. And an image of a guy appeared on my mind. Dahan- dahan naman akong pumihit paharap sakanya.

And there I saw him, I saw the Prince.

Wopps!

Napahawak naman ako sa aking bibig dahil rito, did I just did that to him? Fudge! Anong nagawa ko?

“Pasensya na po, Prinsepe. Hindi ko naman po sinasadya eh.” Paumanhin ko kasabay nito ang paglakad ko papunta sa kanyang direksyon. Ngayon ay naka- upo sya sa damuhan habang ito’y nakayuko.

I gulped before kneeling infront of him. Iaangat ko sana ang kanyang mukha ngunit ako’y nagulat ng hawakan nito ang aking kamay, he’s hand is like hot marsmallows. Pero ako’y mas nagulat ng sya na mismo ang mag- angat ng kanyang mukha, revealing his face.

“Prinsepe, may sugat ho kayo!” Natatarantang saad ko sakanya. “You think so, after you cut me in my face?” Sarkastiko nitong tanong kaya hindi ko maiwasang mapatitig sa mga mata nitong kay ganda ng mga dahon. Napayuko ako kasabay ng mabilis kong pag- iling.

“Ahehehe, akala ko ho kasi ay isa kayong killer.” Ngiting- asong dahilan ko sakanya. He just looked at me with his disbelief expression.

“I should just stab you.” He said, kaya ako’y napakamot ng ulo. Oo nga! Ba’t hindi ko iyon naisip? Malay ko ba naman kasi, na sya pala iyon, he could just say my name! Not startle me. And now he’s accusing me! Urgh! He’s a total jerk.

“Sorry naman ho!” Malakas kong paumanhin sakanya kasabay nito ang pagyuko ko sa kanyang harapan sign of respect to the royal highness.

“Tell me, are you apologizing or shouting?” Tanong nito habang hinihipan ang kanyang buhok na tila humaharang sa kanyang mata.

He has a scruffy black- redded hair. Hindi ko talaga kasi alam kung ano yung buhok nya, minsan nga pagnasisinagan ito ng araw ay nagpapakita ang kulay pula nitong buhok. It was so fascinating.

“Parehas ho..” Nagpipigil inis na sagot ko sakanya. Hindi nalang ito mag- accept ng pasensya ko eh! Kailangan pang magtanong.

“Ou-ch.” Naibaling ko ang aking tingin sa sugat nito sa pisngi nang ito’y marinig kong sa dumaing sa sakit, at ang sugat niya ay may bahid na ng kaunting dugo na tila nabigla dahil sa pagsasalita nito.

Ibinaba ko ang aking bag at kaagad na naghanap ng gamot para sa ganitong sugat. And I found an ointment, na galing sa mint. Kumuha ako ng bulak at kaagad na linagyan ng kaunting ointment ito, dahil pag masyadong madami ang inilagay mo tiyak na tatalon- talon ka sa hapdi.

“Are you sure that’s not going to infect my wound?” I rolled my eyes mentally yet I smiled at him, before nodding. “Im a herbalist, Alam ko kung ano ang mga ginagamot ng mga halaman.” I said, with a respect, kahit na gustong- gusto ko na syang bangasan.

“Ouch!” daing nito ng idampi ko ang bulak sa pisingi nito, “Ang weak nyo naman ho, dampi lang iyon.” Nakangiting insulto ko sakanya at nakita ko kung paano sya umirap, kakaiba din ang kanyang mga mata.