ထာ၀ရ ပုံပေ

Part 24 (AD 79) (Zawgyi)

ကေလးငယ္ႏွင့္ အထိန္းေတာ္တို႔ ထြက္ခြာသြားေတာ့မွ ေျမကြက္လပ္ၾကီး ပတ္လည္ရွိ စက်င္ေက်ာက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားေသာ တန္းလ်ားခံုတန္းရွည္တြင္ လုလိယက္စ္ႏွင့္ဒါမီဒယ္ ယွဥ္တြဲ ထိုင္ျဖစ္ၾကသည္။

"အား... ပူလိုက္တာ။ ေႏြဦးမို႔လို႔ပဲကြာ။ ေႏြရာသီဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုေနမလဲ မသိဘူး။"

ေခၽြးရႊဲေနေသာ ဒါမီဒယ္သည္ ေနမင္းကိုေမာ့ၾကည့္ကာ ညည္းညူေနသည္။ ေန႔လယ္ေစာင္းအခ်ိန္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးေဆာင္ၾကီးသို႔ လာေရာက္ၾကသူမ်ား မနည္းပါ။ အဖိုးတန္အ၀တ္အစားမ်ားႏွင့္ လူခ်မ္းသာတစ္ေယာက္သည္ အေျခြအရံတစ္သိုက္ ေနာက္မွာျခံရံကာ သူတို႔ေရွ႕မွ ျဖတ္ေလ်ွာက္သြားသည္။ ပံုေပျမိဳ႕၏ ဘဏ္ပိုင္ရွင္ သူေဌးၾကီးပင္။

လည္ပင္းကိုမျမင္ရ။ ေခါင္းႏွင့္ကိုယ္ ဆက္ေနသည္လား ထင္ရသည္။ ရႊဲေနေအာင္ ပူေနေသာ ဗိုက္ႏွင့္ တုတ္ခိုင္ေသာ ကိုယ္ခႏၶာသည္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀စြာ ဇိမ္ရွိေသာဘ၀ကို သရုပ္ေဖာ္ေနသည္။ လုလိယက္စ္ႏွင့္ ဒါမီဒယ္ကို ဦးညႊတ္ႏွုတ္ဆက္သြားေပမယ့္ အျမင္မၾကည္သလို မ်က္ႏွာပ်က္ေနသည္။ လုလိယက္စ္ကို လူခ်မ္းသာမ်ားထဲမွ ခ်စ္ခင္သူနည္းလွသည္ျဖစ္၍ အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္။

"အရွင္.."

ဖဲလ္လစ္၏ေခၚသံ။ သဲမွုန္မ်ားကို ဗန္းတစ္ခုထဲတြင္ ထည့္ထားျပီး အ၀တ္စတစ္ခုကို ဆုပ္ကိုင္ထားသည္။ ထိုအရာမ်ားသည္ လုလိယက္စ္၏ ကိုယ္ခႏၶာမွ ဆီႏွင့္ေခၽြးမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္အတြက္ျဖစ္သည္။ လုလိယက္စ္သည္ သက္ျပင္းကို မသိမသာခ်လိုက္ကာ ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္။ ခါးပတ္ကိုခၽြတ္ကာ ေခၽြးရႊဲေနေသာ ၀တ္စံုကို ကိုယ္ေပၚမွ ဖယ္လိုက္သည္။ အတြင္းခံေဘာင္းဘီတျဖစ္လည္း ခ်ည္သားခါးစည္းႏွင့္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထူးဆန္းသည့္ကိစၥေတာ့မဟုတ္။

ရင္အုပ္က်ယ္ကာ ၾကြက္သားအျပည့္ႏွင့္ ၾကံ့ခိုင္ေသာ ကိုယ္ခႏၶာတည္ေဆာက္မွဳသည္ သဘာ၀တရား၏ လက္ေဆာင္မြန္မ်ားလားဟု ထင္မွတ္မွားရေလာက္သည္။ စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ ဒဏ္ရာအမာရြတ္မ်ားႏွင့္ ျပည့္ေနသည္။ ျဖဴေဖြးေသာအသားေရာင္ေပၚတြင္ အနီစင္းမ်ား ထြင္းထားသည္လား မွတ္ထင္ရသည္။ ေရႊေရာင္ဆံပင္လိပ္မ်ားႏွင့္ ျပာလြင္ေသာ မ်က္လံုးမ်ားသည္ တည္ၾကည္စြာ ေခ်ာေမာေသာ လုလိယက္စ္မ်က္ႏွာတြင္ အထင္ရွားဆံုးျဖစ္သည္။