I took a deep breath to relax myself. I hold Keigan hands and slowly remove it from my arm.

"Keigan..."

"Bakit ba sya nalang lagi ang inaalala mo?! Pano kami?! Pano kami ni Keiren?" He burst out and start to cry.

Hindi ko maiwasan na hindi magtaka sa ina-asta nya. Gusto kong ipaliwanag sa kanya kung bakit ko pupuntahan si Jay-jay pero alam kong hindi nya maiintindihan.

"Hindi ko naman—."

"NO!" He shouted.

I won't deny that I'm a bit shock. Para kasing naging ibang tao sya sa paningin ko pero alam ko namang naglalabas lang sya ng sama ng loob. Pinili ko nalang na wag pansinin yon.

"Keigan, I know—."

"No! You don't know anything. You're too busy praising your girl that you forget and ignore us!"

"Listen to me!"

"I don't want to listen to you! You don't care about us anyway!"

"No! Keigan!"

Bigla nalang nyang tinakpan ang tenga nya at magsimulang sumigaw ng malakas.

"Aaaarrrggghhhh! Aaaarrrrggghhhh!" He kneel down and shouts like his scared of something.

I grab both of his arms and force him to face me.

"Keigan! Listen to me!"

He shook his head while continuing to shout. Sinubukan ko na ring hawakan ang muka nya pero panay ang pag-ilag nya.

"You don't want us! You only want her! You don't love us! You only love her! You don't care about us! You only care about her!" He keeps shouting and crying at the same time.

"Keigan! Stop!"

Nagsisimula na kong mairita sa ginagawa nya. Hindi ko alam kung anong pinagdadaanan nya at kailangang magka-ganito sya.

"Keigan!"

"No! You're a coward! Your giving up everything! You're wasting Mom's death!" He said that makes me stop.

I-i'm not a coward!

Binitiwan ko sya at sandaling pinagmasdan. Nasabunutan ko nalang ang sarili ko kasunod ng malalim na paghinga.

Hearing Mom's death is like a switch on. It automatically break my heart.

"I'm not..." Hindi ko na napigilan ang pagpatak ng luha galing sa mata ko. "...Keigan, I'm not."

"You don't love us!"

Napaluhod ako dahil sa panlalambot. Hirap na hirap na ko. Ayokong bitawan si Jay-jay pero ayoko ding sayangin ang kinamatayan ni Mom.

Hindi ko na alam ang gagawin ko. Hindi ko alam kung panong laban ang gagawin ko. My head is empty and I don't have any plans.

I heard someone knocking at my room door.

"Keifer! Anong nangyayari dyan?" It was Honey.

Nilapitan ko si Keigan at pilit niyakap kahit panay ang ilag at tulak nya sakin.

"Keigan..." I called him but sounds like I'm begging. "...please."

Hindi ko alam kung bakit pero kusa syang tumigil kasunod ng pagbagsak ng mga kamay nya.

Ang Mutya ng Section E (Book 3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon