"သြားေတြ႔လို႔ ရမလား။"
"ဟုတ္ကဲ့။ ရပါတယ္ သခင္မေလး။"
အဘိုးအိုမွာ ေခါင္းညႊတ္ ေျခတစ္လွမ္းဆုတ္ျပီးမွ ေနာက္လွည့္ကာ လုလိယက္စ္၏ အခန္းရွိရာသို႔ အမ်ိဳးသမီးႏွစ္ေယာက္ကို ဦးေဆာင္ေခၚလာခဲ့သည္။ အိပ္ခန္းေရွ႕ရွိ ဥယ်ာဥ္ၾကီးမွ သစ္ပင္မ်ားပင္ ေဆာင္းတြင္းအေအးဒဏ္ေအာက္မွာ အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းျဖစ္ေနျပီျဖစ္သည္။ ေဆာင္းတြင္းပြင့္တတ္ေသာ ပန္းတစ္ခ်ိဳ႕မွလြဲလ်ွင္ စိမ္းလန္းစိုေျပမွုမရွိေတာ့။ ေဆာင္းတြင္းဆိုလ်ွင္ ခပ္စိတ္စိတ္ရြာတတ္ေသာမိုးေၾကာင့္ ျပည့္ေမာက္ေနေသာ ေရကန္ငယ္ႏွင့္ ေရပန္းမ်ားမွ ေရက်သံမ်ားသည္ လြမ္းစရာေကာင္းေနသည္။
"ခဏေလးေစာင့္ပါဦး သခင္မေလး။"
အဘိုးအိုသည္ ဒီဒီရာကို အခန္းအျပင္ဘက္နားတြင္ ထားခဲ့ကာ အခန္းတြင္းသို႔ လွမ္း၀င္လာခဲ့သည္။ လုလိယက္စ္သည္ ခုတင္ေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းေနေပမယ့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ မဟုတ္။ အခန္းထဲမွာ ပိတ္ေနရတာကို ျငီးေငြ႔ေနဟန္ စိတ္ရွဳပ္ေနသည္။ ဒီဒီရာအျပင္တြင္ ေစာင့္ေနေၾကာင္း အသိေပးေတာ့ အလြယ္တကူပင္ ၀င္လာဖို႔ ခြင့္ျပဳခဲ့သည္။
"ဒီေန႔မနက္ နတ္ဘုရားေက်ာင္းသြားခဲ့တယ္။ အရွင့္အတြက္ ဆုေတာင္းေပးခဲ့တယ္။"
အခန္းထဲေရာက္သည္ႏွင့္ ဒီဒီရာ၏ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးသည္ ဆည္းလည္းသံေလးမ်ားလို ထြက္ေပၚလာသည္။ လုလိယက္စ္က ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာေနေသာ္လည္း အသက္မပါ။
"အားရီးယူးစ္ ျပန္သြားျပီလား။"
"အင္း.."
"စာေရးေသးလား။"
"ဟင့္အင္း..ကိုယ့္ကို စိတ္ဆိုးေနတယ္။"
"ဆိုးမွာေပါ႔။ အရွင္ လုပ္တာက ဟုတ္မွမဟုတ္တာ။ ကၽြန္တစ္ေယာက္အတြက္ ကိုယ့္ညီအရင္းကို ဒီေလာက္အထိ လုပ္စရာလို လို႔လား။"
ဒီဒီရာေလး၏ ခပ္စြာစြာ စကားသံ။ လုလိယက္စ္သည္ အတန္ၾကာေအာင္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ ထို႔ေနာက္မွ ေခါင္းတစ္ခ်က္ညိတ္သည္။
"အင္း..ကိုယ္ လြန္သြားတယ္။"
"သူက အရွင့္ကို အရမ္းေလးစားျပီး အားကိုးတာ။ အခုဆို သူ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ စိတ္ထိခိုက္ေနမလဲ။"
YOU ARE READING
ထာ၀ရ ပုံပေ
Historical Fictionအေဒီ ၇၉ ခုနှစ် .. ပုံပေမြို့.. ရောမအင်ပါယာ ဒဏ္ဏာရီမဟုတ်တဲ့ ရာဇဝင်ထဲက အဖြစ်အပျက်လေးတစ်ခုလား ဒါမှမဟုတ်.. ရာဇဝင်တွင်မကျန်ခဲ့တဲ့ ဒဏ္ဏာရီဇာတ်လမ်းလေးပဲလား... ........ ေအဒီ ၇၉ ခုႏွစ္ .. ပံုေပျမိဳ႕.. ေရာမအင္ပါယာ ဒဏၰာရီမဟုတ္တဲ့ ရာဇ၀င္ထဲက အျဖစ္အပ်က္ေလးတစ္...
Part 22 (Zawgyi)
Start from the beginning
