The Switch (ViceRylle)

29. 4am Drunk Call

VICE's POV

K: Nagseselos ka ba?

Selos? Ako nagseselos? Hindi ha. Hindi pwede.

V: Ako? Selos? Psh. Sige na mauna na ko.

Siguro nga nagseselos ako. Pero hindi e. Bakit naman ako magseselos? Vice pwede naman magselos as bestfriend. Oo nga tama. Pero hindi pa rin e. Hindi pwede.

Maging ako mismo naguguluhan na sa sarili ko. Bakit nga ba ako inis na inis kay K mula  pa kahapon? Bakit ko ba 'to ginawa? Alam ko naman na ni wala sa kalingkingan ng standards ni K 'tong si Ernie. E maski nga driver o hardinero baka di to matanggap. (Dejk ang OA)

 Siguro nga hindi talaga ko nagseselos. Siguro? There are still signs of doubt. Naisip ko na naman si Vhong. He would always insist na nasa denial stage pa ko. And this same feeling always struck me. Yung feeling na I am feared by something at ang end game alam ko na pati sarili ko niloloko ko na lang din.

K: Huuy natulala ka na jan!

V: Aa-- e wala si--sige mauna na ko.

I didn't let her speak nor let her stop me. Tumalikod na agad ako at naglakad ng derederetso papunta sa kotse ko na nakapark malapit lang din sa kotse nya. Nang makapasok na ako sa kotse ay tumingin ako sa kanya. Nakatayo pa rin sya sa lugar kung saan ay kanina lang magkausap kami. She is facing my direction and not just facing but she is also looking at me. Puzzled and disappointed? Maybe.

Ngumiti na lang ako pero hindi sya gumanti sa ngiti ko. Tumalikod sya at sumakay sa sasakyan. Galit ba sya? Bababain ko sana sya kaso bigla ng umandar ang kotse nya. Napailing na lang ako and continue to drive off.

I decided to turn on the radio para madistract naman ako sa pag iisip. At ang swerte talaga..

"Kahit na di mo na ako marinig---"

Pinatay ko kaagad yung radyo. Sa dinami rami ng kanta na pwedeng tugtog yun pa talaga. That song brings back the real Vice. Yung Vice na totoo sa sarili. Yung Vice na umaamin sa nararamdaman. Yung Vice na malakas ang loob. YUNG VICE NA AMINADONG MAHAL SI KARYLLE. Di naman siguro masama na maski sa sarili ko man lang ay aminin ko yung totoong nararamdaman ko. OO MAHAL KO SI KARYLLE. At OO NAGSESELOS AKO. Di ko alam kung kelan at paano nangyari na nararamdaman ko na naman to. Di ako sigurado kung anong gusto ko. Isa lang ang sigurado ako, ayokong malaman pa to ni K at ng kahit na sino. Mas kaunti ang nakakaalam mas magiging madali na makalimutan to. Walang mang aasar, walang manunukso. Diyan kasi nagsisimula ang lahat e. Asaran. Tuksuhan tapos mahuhulog ang loob. Mamamalayan mo na lang kapag mahal na mahal mo na naman. Natatakot ako na baka kapag nalaman to ni K pati yung pagkakaibigan naming na pinaghirapan kong protektahan sa halos ilang taon ay bigla na lang magbago. Baka mawala na sya ng tuluyan sa akin. Hindi ko kaya. Alam kong ang selfish pero ayokong magkaanak si K galing sa kung sino sinong lalaki jan. Or even selfish na ayokong magkaanak sya sa kahit na kaninong lalaki. Kasi kahit ano pang sabihin nila alam kong may mababago. Alam kong magbabago.

RINNNNNNGGGGGG!

I was interrupted by my own phone.

I fished my phone in my pocket and saw that Kaye is calling. I am thinking not to answer the call when it suddenly stop from ringing. Wala lang ako sa mood makipag usap sa kahit na sino ngayon. Suddenly parang naguilty ako sa ginawa ko. Dinamay ko pa si Ernie na walang kamalay malay.

 Di ko pa nabibitawan yung phone ay nagring na naman ito. Maybe this is emergency so I decided to accept the call.

Kaye: Finally!! Where art thou??

V: Here.

Kaye: Here? Where exactly?

V: Is this important? I'm driving.