AILWAG Book 3: Change Of Fate [Completed]

[63] To Go Or Not To Go?

Napahilot ako sa sentido ko habang tumatango. Ang totoo, wala ako sa mood na makipag-usap o bumyahe. How I wish there's a typoon today causing all flights to get cancelled, but impossibly no. Masyadong maganda ang panahon ngayon para mangyari yun.

Kasalakuyan kaming nasa backseat ng taxi. Hawak-hawak ni Fifth ang kamay ko habang nagkukuwento siya tungkol sa daddy niya. He kept on mentioning about his Mom who's now waiting for us at the airport. 

"You'll meet my brother too," he added and when he noticed how sour my smile is, he studied my looks. "What's wrong?"

"Sorry, wala lang ako sa mood. Malayo pa ba tayo?"

Humiwalay ako ng bahagya sa kanya at sumandal sa bintana. We're currently stucked on a traffic jam and as much as I wanted to step out of this cab and run away, I just can't. Saan naman ako pupunta?

"Malayo pa ba?" tanong ni Fifth sa driver. 

"Opo, Sir. Traffic pa po."

Tumingin sa akin si Fifth saka siya umusog patabi sa akin. "Lean on me. Sleep for awhile," he said but I pushed him softly and murmured 'no, thanks'.

Muli akong tumingin sa bintana. Nakahinto ang cab na sinasakyan namin at kasalukuyang nakatapat kami sa isang puting kotse na hindi tinted ang bintana. 

Napangiti ako nang makita ang isang batang babaeng nakadungaw din sa bintana. She was smiling at me while eating a lollipop. How cute she is. Hula ko ay nasa 4 years old na siya base sa kanyang laki.

Pasimple akong kumaway sa kanya, dahilan para ngumiti siya ng malaki at kumaway pabalik sa akin. Tila unti-unting nabuhayan ako ng mood sa batang kaharap ko. Katabi niya ang Yaya niyang nakatingin din sa akin.

Kung nabubuhay kaya ngayon si Kyra, kasing laki na rin kaya ng batang iyon? Siguro, may kalong-kalong akong bata ngayon. Siguro rin ay kalaro na rin siya ng anak ni Chloe.

"Kyra..." I murmured out of the blue.

"Crystal, you okay?"

Nilingon ko si Fifth, pero agad-agad akong bumaling ulit sa bintana nang umandar na ang sasakyan. Sinundan ko ng tingin ang kotseng sinasakyan ng bata. Namimiss ko na tuloy ang anak ko.

"Okay ka lang?" He asked again thoughtfully.

Instead of answering his question, I turned to him and asked, "What if I had a five year old kid right now, would you still marry me?"

He looked confused at my question but he still managed to smile anyway. "Of course, I will still marry you. It doesn't matter eventhough you have a kid or not. What's with the random question?"

"Naalala ko lang dun sa bata yung anak ko," saka ako tumingin muli sa bintana. Umaandar na ang taxi pero hindi gaanong mabilis dahil hindi masyado maluwag ang kalsada.

"But I'm honestly thankful because if not for your kid, we might not meet each other, I might not be working with you and we might not be sitting side by side today."

Kumunot ang noo ko. If not for my kid? Does it mean he's thankful that my daughter passed away? How selfish...

"You know what? Forget about your late daughter, Crystal. When we get married, I'll give you no matter how many angels you want."

Napasimangot ako sa huli niyang sinabi. Forget about Kyra? There's no way I could forget about my daughter. Gusto ko mang sagutin siya't sabihing hindi maganda ang sinabi niya pero pinili ko nalang na tumahimik. Nilabas ko ang phone ko at chineck ang kung ano-anong application nito para mawala ang inis ko hanggang sa mapunta ako sa facebook ko.