ARVEN 💫 (Tamamlandı)

Bölüm 29

"Bebek de anne de gayet iyi merak etmeyin.. Geçmiş olsun.."

Doktor yanımızdan uzaklaşır uzaklaşmaz.. Gökhan ve ben direkt selime dönüp bakmaya başladık.. Selim kaçamak bakışlar atıp ne var dercesine kafasını salladı..

"Özge hamile ve bize söylemiyorsun! Aşk olsun kırıldım valla.. "diyip dudaklarımı büzdüm..
Aynı şekilde Gökhan da bi tavırlı davranmıştı..

" Yaa valla söyleyecektik.. "

" Ne zaman düğünden sonra mı? "

"Abi valla söyleyecektik.. Özge biraz utandı.. O yüzden düğünden sonra söyleyelim dedik.. Ne yapayım.."

"Çocugu yaparken utanmıyorsunuz da söylerken mi utanacaksınız!"

"Abicim istersen daha fazla üstüne gitmeyelim.. Hadi gidip özgeye bakalım ne durumda.."

Hep beraber özgenin kaldığı odaya geçtik.. Özge utançtan kıpkırmızı olmuştu.. Bence daha çok Gökhan abiden utandı.. Benden utanacağını sanmıyorum.. Yani utanmaz herhalde..

Selim özge ile ilgilenirken telefonum çaldı.. Ay bugün de susmak bilmedi bu telefon.. Arayan babamdı (ahmet bey).

Telefonu alıp koridora çıktım.. Yavaş yavaş yürüyerek babamla konuşuyordum.. Birden karşı koridorda Yine baybars'ı gördüm.. Gerçekten kanlı canlı karşım da işte.. Babamı sonra arayacağımı söyleyip telefonu kapattım.. Ve hızlı adımlarla karşı koridora yürümeye başladım.. Yine kayboldu.. Yine yok.. Hayal görüyor olamam.. Bu kadar gerçekçi bir hayal olamaz.. Bu imkansız..

Hastanede deli gibi Baybarsı arıyorum.. Bütün koridorlara baktım.. Ama yok.. Merdivenlerin oraya geldiğim de bir kadın ile gidiyordu.. Orda işte..

"Baybars! Baybaaarrsss!!"

Bağırdım ama beni duymadı.. Koşarak merdivenlerden inip çıkış kapısına ilerledim.. Etrafa hızlıca göz gezdirdiğimde bi taksiye bindiğini gördüm.. Arkasından koştum ama yetişemedim işte.. O olduguna eminim.. Bu sefer gerçekten eminim..

"ARVEN! Deminden beri peşinden koşuyorum.. Ne oluyor?"

"Abi onu gördüm.. O yaşıyor.."

"Kim?"

"Baybars.. O yaşıyor.. Gördüm.. Biraz önce taksiye binip gitti.."..

"ARVEN bunu kabullen artık. O öldü.. Yok.."..

"Hayır yaşıyor.. Hissediyorum. O yaşıyor."

"ARVEN yeter artık.! Kendine gel! Kaç aydır kendini yedin bitirdin! Bi psikolojik destek alsan iyi olacak!".

"Ben deli değilim! Bana deli muamelesi yapma!"

"Öyle bir şey demiyorum canım.."

"Basbayağı öyle diyorsun.. Gördüm diyorum niye inanmıyorsun.. Onu gördüm.. Abi inan bana o yaşıyor.."

"Tamam canım.. Tamam.. Sakin ol.."

Hıçkıra hıçkıra ağlıyorum.. Gördüklerimden eminim.. Ama anlam veremiyorum.. Gerçekten delirecek gibi hissediyorum...

Derya'dan...

Bugün doktor kontrolüm vardı.. Baybars ile birlikte bebeğime baktık.. Gayet iyi durumda.. Cinsiyetini öğrecektik ama göstermedi ufaklık..

Hastanede çıkarken.. Arven'in sesini duymuştum.. Bizi görmüş olmalı.. Ama onun ne işi var ki burda.. Hızlı adımlarla Baybars'ı taksiye doğru çektim.. Birden hızlandıgım için anlam veremedi.. Ama bana ayak uydurdu...