Bölüm 10

4.1K 164 7
                                    

Multimedia :#Baybars

Arven'den...

Gözlerimi yavaşça araladığım da beni izleyen bir çift göz ile karşı karşıyaydım.. Ne oldugunu anlamamıştım.. Birden ondan uzaklaştım. Benim... Baybars ile aynı yatakta ne işim vardı!

Panikle ona sordum. Bir şeyler söyledi ama algılamakta zorlanıyorum. Yoksa korktuğum şey mi oldu?

Daha üstümdeki paniği atamadan odanın kapısı sertçe açıldı..

Bir kadın bağırmaya başladı. Bu kadını daha öncede görmüştüm.

'Yatmışsınız işte!' dedi. Doğru duyuyorum değil mi?

Böyle bir şey mümkün değil. Ben.. Ben yapmam öyle bir şey. Bu nasıl olur. Lütfen bu doğru olmasın..

Sesim çıkmamıştı hiç.. Kadın deli gibi bağırıp odadan çıkmıştı.. Baybars da peşinden koşup odadan çıktı..

'Allahım lütfen kötü bir şey olmamış olsun. Ah Aptal kafam neden hiçbir şey hatırlamıyorum. Lanet olsun.'

Baybars, tekrar gelmişti.. Nasıl oldugumu sordu..

Tüm cesaretimi toplayıp ona dün gece ne oldugunu sordum. 'sadece dertleştik' demişti..

Sessiz halimi görüp tekrardan açıklama yapmak için dudaklarını araladı.

"Korkma. Sana dokunmadım. Aramızda bir şey geçmedi." dedi..

Bu beni rahatlatmaya yetmişti işte.. Yüzümdeki rahatlamayı fark eden Baybars sinirle sesini yükselterek konuşmaya başladı..

Ona sapık muamelesi yaptığımı söylüyordu. İstese bana sahip olabilirmiş, faydalanabilir miş. Ama yapmamış. Oyle söylemişti. Çok sinirliydi özür dilemiştim ama işe yaramamıştı.. Kıyafetlerimi alıp hızla banyoya geçtim..

Çıktığım da odada yoktu. Çantamı alıp aşağı indim. Salonda öylece oturuyordu..

Bana kızmakta o kadar haklı ki. Resmen adamın sapık oldugunu düşünmüştüm ve bunu da çok net belli etmiştim..

Bir süre gözlerine baktım.. Ne söyleyebilirim ki. Hem sevgilisiyle arasını bozmuştum hem de ona sapık muamelesi yapmıştım..

Kafamda toparlayamadığım cümlelerimle evden hızla çıktım..

Yine yalnız, kimsesiz kalmıştım.. Bana iyi davranan insanları da böyle düşüncesiz davranarak üzüyordum..

İlk iş Baybars ve sevgilisinin arasını düzeltmeliyim. Benim yüzümden kimsenin üzülmesine göz yumamam.

Kızı nasıl bulucam hiç bilmiyorum ama onu bulmalıyım.. Yaptığım bu hatayı düzeltmeliyim.. Zaten bu eve gelmem başlı başına büyük bir hata..

'Ah Arven, düşüncesiz Aptal kız. Adamın evinde ne işin var senin. Hiç mi düşünmedin sevgilisi vardır, belki de evlidir senin yüzünden araları bozulur. Ah ARVEN ah!'

Kendi kendime söylenerek Baybars'ın evinden uzaklaşıyordum...

Önce eve gittim bi ihtimal annem beni eve alır diye düşünmüştüm.. Kapıyı çaldım ama açan olmamıştı. Bir süre bekledim belki babam gelir diye o da gelmemişti. Üstelik dünden beri Telefonuna ulaşamıyordum. Belki bu sefer ulaşabilirim diye yine aradım.

Eveett bu sefer çalıyor. Hadi baba aç şu telefonu..

"Alo baba! Baba Nerdesin nereye gittin?"
"Güzel kızım. Birkaç günlüğüne babaanneni ziyarete geldim. İki gün sonra orda olucam. Sen iyi misin?"
"İyiyim baba. Babaannem nasıl iyi mi? Onu çok özledim."
"İyi güzel kızım bir sıkıntı yok. O da seni özlemiş."

ARVEN 💫 (Tamamlandı) Onde histórias criam vida. Descubra agora