Tüm günün alışverişle geçeceğini düşünen Alec ne kadar yanıldığını anladı. Kadın o kadar pratikti ki nereye gideceğini biliyor ve hemen işini halledip çıkıyordu. Alec de her yerde onu takip ediyordu. Artık nereye girdiği umurunda değildi. Mağazalara öylece giriyor, Chantal alışverişini yapana kadar bekliyor, sonrasında birlikte çıkıp gidiyordu. Yine ne olduğuna bakmadan bir mağazaya dalmıştı ki Chantal’ın öfke dolu bakışlarıyla karşılaşınca çok şaşırdı; iç çamaşırı almaya gelmişti sıra. Kadın parmağını Alec’in göğsüne dayadı ve ittirerek onu dışarı çıkardı.
“Sen burada bekliyorsun.” Alec kadına hınzırca sırıtarak baktı ama öfke dolu bakışlarını görünce bu sırıtışı daha sonraya saklamaya karar verdi.
Chantal içerde fazla oyalanmamak için hızlıca birkaç iç çamaşırı aldı ama gözü pijamalara takılmıştı. Dışarıya kapalı olabilirdi ama kendini gece uyurken saten kombinezon giymekten alamıyordu. Kendine tanıdığı tek lüks buydu. Şimdi de karşısında harika, buz mavisi bir takım duruyordu. Kimsenin görmediğinden emin olduktan sonra hızla askıyı alıp kolundaki sepete attı. Buna karşı koyamamıştı. Kasadaki kadın fiyatı hesaplarken bir kombinezona bir Chantal’a bakarak alayla kaşlarını kaldırdı. Chantal klasik Buz Leydi bakışı atınca kokuyla yutkunarak işini yapmaya devam etti. Mırıltıyla ödemesi gereken miktarı söyledi. Chantal parayı ödedikten sonra hemen kendini dışarı attı.
Alec onun ne aldığını merak ediyordu ama soramazdı. Başka bir kadın olsa belki ama Buz Leydi olmazdı. Şu anda üzerinde olan zırh çok kalındı. Aşmayı denediği an on katı güçte geri tepecekti. Bu, şu anda göze alabileceği bir risk değildi. Sadece başını salladı ve hızlı adımlarla ilerleyerek Chantal’a yetişti. Belki de onları görmenin bir yolu vardı. Denemeye değerdi.
“İstiyorsan ben taşıyabilirim.” Chantal duraksadı. Takımlar ve elbisenin olduğu çanta kolunu ağrıtmaya başlamıştı. Ama içinde iç çamaşırları olanı veremezdi. Kolunu uzatarak iki çantayı da Alec’e uzattı. Artık elinde sadece iç çamaşırları vardı. Önerdiğine çok sevinmişti. Alec ise hayal kırıklığı yaşıyordu. Elinde iki tane yükle kalakalmıştı. Planı bir kez daha ters tepmişti işte. Suratını asarak yürümeye devam etti. Sahi, neden bu kadar merak ediyordu ki? O çantanın içinde ne olmasını bekliyordu? Onun gibi bir kadın ne giyerdi? Beyaz mı yoksa desenli ve renkli olanlardan mı? Galiba bu soru cevapsız kalacaktı.
***
Sonunda odalarına girebildiklerinde saat öğleden sonra ikiydi. Otelde kalıp bir şeyler yapsalar ne yapabilirlerdi ki? Bu saatte barda takılmak çok saçmaydı. Odada oturup Twister oynayacak halleri de yoktu. Chantal yatağına oturmuş odada bulduğu sinema dergilerinden birini karıştırıyordu. Dalgın gözlerle sayfaları çevirirken vizyondaki bir film dikkatini çekti. Oyuncuları ve yönetmeni çok sağlamdı. Omuz silkerek ne kadar kötü olabilir ki, diye düşündü. Eğer acele ederlerse yarım saat sonraki seansa yetişebilirlerdi. Aceleyle bir kot tişört giyerek odadan fırladı.
Chantal’ın kapısı aniden açıldığında Alec laptopunu açmış, otelin ekstra yavaş internetinden film izlemeyi deniyordu. İzlediği kısmı durdurarak aceleyle yanına gelen kadının yüzüne baktı. Dışarı çıkmak için hazırlandığı belli oluyordu.
“Yolculuk nereye?”
“Acele et, seansa yarım saat var. Sinemaya gidiyoruz.” Alec bir süre anlamsızca suratına baktıktan sonra hızla laptopun kapağını indirdi ve ayağa fırladı. Yüzünde enerjik bir sırıtış vardı.
“Çıkabiliriz.” Tek dileği aşk filmi olmamasıydı. Gerçi Buz Leydi’den aşk filmi izlemesini beklemek, deveden Michael Jackson gibi dans etmesini beklemekten farksızdı. Ama, belli mi olurdu? Şu iki günde Alec’i o kadar şaşırtmıştı ki genç adam ne düşüneceğini bilmiyordu. Sanki iki tane Chantal McCarthy vardı. Biri buz kütlesi gibi, diğeri az da olsa insanı duygulara sahip, fazlasıyla güzel bir kadındı. Yaşadıkları bedeni ele geçirebilmek için savaşıyor gibilerdi. Alec ne düşünmesi veya ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu. Hangisinin gerçek olduğundan emin olamıyordu.
