She's not my mother, I'm not from her womb and own blood, she's not the one who should be the light for me because my real mother left me for her true happiness and ran away.
Hindi ako makapag-isip ng maayos, I was mad and confused. Dazed in pain. Naibagsak ko ang aking pag-aaral dahil sa galit na namuo sa aking sistema, it hurt me badly. Sumabay pa ang pakikipaghiwalay ni Met sa akin ay wala nang natira pa, I turned shallow and mindless while pain is playing around my head the whole ride of the revealed truth. Umalis ako sa amin dahil naramdaman kong hindi ako para roon, I need to find myself where... kahit ayaw ko ay kalahati pa rin ng kagustuhan kong makilala ang tunay na ina.
Same time, I freed myself up from someone who also wanted to be free. Ilang araw bago ko nalaman ang katotohanan ay muling hiniling ni Met ang pakikipaghiwalay, it was devastating and painful but I can't do anything except freeing her. It's for her, too. Para hindi na siya madamay pa sa lahat ng nangyayari sa akin, alam kong hindi pa siya para sa akin dahil hindi ko pa nahahanap ang sariling matatag para sa aming dalawa.
The truth about myself gave me puzzles to solve, first. Ametrine got my heart completely off and I hated myself for giving her my power over my own perception that's messing me, I won't find the self I want to see because she's drowning me mentally. Kailangan ko munang magpakalma sa lahat at sarilihin ang atake ng tadhang ibinigay, hindi ko na kailangan idamay si Met na alam kong nakakadagdag pa ako sa bigat ng dalahin na hindi mabahagi sa akin kahit kailan.
I respect her so much, her decisions and wants. That's all matters for me, if she wants to go somewhere else, then, I'll just let her fly. I have already damaged the peace around her, she told. Siguro ay kailangan niya munang matutong makiramdam at makakita sa lahat ng mga bagay na nasa paligid, hindi lang niya kundi pati na rin ng ibang taong naisasawalang bahala niya.
I accepted Ametrine's own reason and perception in every way how she handles herself but our world won't stay kind and easy for our relationship. Ametrine's still shallow for the serious relationship I want to have for us. Hindi pa niya ako ganoon kamahal, wala pa siya sa malalim na kulay pulang pagmamahal kagaya ng nararamdaman ko para sa kanya kaya ako lang ang nalulunod sa amin at nawawalan ng hangin.
"Seriously, Elos?" Haniel's voice asked. "Ang bata pa niyan!"
"What?" I smriked and gazed at him. "Does age matter?" natawa ako. "Kidding, I'm just searching for a certain quiet subject."
Tiningnan niya ang babaeng kinukuhan ko ng litrato, she was smiling while tapping the paintbrush on her chin. Paint colors highlighted her hair and some parts of her beautiful face. A smile crept my lips and took another shot of her expression. She's thinking... hmmm. Madalas niyang gawin iyan kapag may iniisip, iyon lang ay mahirap basahin kung ano ba ang naiisip niya.
"Ano 'yan, literal na quiet subject? O quiet subject for puppy love mo? Puta!" Humagalpak si Haniel. "Hihintayin ko na pagiging puppy mo."
"Gago!" binangga ko ang balikat niya at nilampasan siya nang makita kong tumakbo ang painter paalis dala ang mga kagamitan niya kahit madungis ay nililingon siya ng mga nakakasalubong niya.
Ngumuso ako at nagkatinginan kami ni Haniel na tumatawa pa rin, inilingan niya ako. I sighed massively and put my camera in the bag, mamaya ko na lang ichecheck ang mga shots, may epal akong kasama rito.
"Dude, creepy mo. Ilang buwan mo nang subject 'yan, puno na ba ang kuwarto mo ng mga litrato ng painter at pinagnanasahan mo sa gabi? Kawawa naman si Mariang palad."
I glared at him, agad ko siyang binato ng binder sa mukha pero nailagan niya iyon kaya kumalat ang tatlong printed pictures ni Ametrine sa lapag. Namilog ang mga mata niya, nagmura naman ako at mabilis pinulot ang binder at muling inipit ang tatlong litratong paborito ko. Mabuti na lang at walang mga kalat na estudyante sa floor na ito.
