I changed

Deel 4

Ik voelde het toen ik wakker werd en het werd alsmaar beter.
Vandaag word geweldig.

Ochtend: aankleden, spijkerbroek- zwart shirt- zwart jasje- beanie.
Make-up, zwart en donker bruin.
Eten en naar school.

De bel gaat, tekenen.
Ik ren bijna naar mijn kluis en gris snel mijn etui en kladblok eruit om vervolgens mijn tas erin te proppen.
Meerdere leerlingen kijken met grote ogen naar me, vast bang.
Ik neem het ze niet kwalijk, ik was vandaag erg druk en had flink tegen een docent ingegaan, ze wilde dat we allemaal iets over ons leven gingen opschrijven, van een jaar geleden, en dat dan voorlezen voor de klas, denk maar niet dat ik dat ga doen, was het eerste wat ik zei, wist ik veel dat ze chagrijnig was.

Rachel was niet op school dus praten deed ik weinig.
Gelukkig zou de tekendocent chill zijn, met snelle en zelfverzekerde stappen loop ik naar tekenen.
Het was een klein vrouwtje met lang haar in een vlecht, ik geloof groene ogen die me vrolijk aankeken toen ik binnen kwam en ging zitten, achterin natuurlijk.

Het was inderdaad een leuke les, ik lachte alleen niet wanneer de anderen dat deden, ik toonde eigenlijk helemaal geen emotie.
Af en toe is dat best lastig, namelijk als er iemand valt in het midden van de gang of als er iemand een hele flauwe grap maakt, maar ik liet niets merken.

In de pauzes zocht ik een rustig plekje op, meestal bij de trap die naar het kleine parkje leid, en ging dan op de treden zitten.
Daar zat ik dan meestal met harde muziek wat te tekenen.
Dan ging ik na de bel naar binnen en naar de volgende les.

Vandaag was ik eerder uit dan Bennie dus liep ik alleen naar huis.
Thuis ging ik dan een film kijken, ik merkte het niet toen Ben thuis kwam.
"Mor?," Zijn stem haalde me uit de film, ik zet em op pauze en kijk hem aan," ik hoorde dat je....," Ik liet hem z'n zin niet afmaken," jep inderdaad," zeg ik en ik zet de film weer aan.
Met een zucht ploft hij naast me neer.
Hij zegt niets meer en kijkt de film.

Ik had pizza besteld omdat ik geen zin had om vanavond te koken, we aten het en ik ging naar boven mijn kamer in om huiswerk te maken.

Ik heb het net klaar als ik iemand hoor roepen.
"Wat is er Ben?!," Roep ik naar beneden, geen reactie, ik ren naar beneden en vind hem in de woonkamer," Ben wat is er?," Vraag ik nog eens," huh? Niks?," Ik zucht.
"Erg grappig, je riep me," zeg ik," nee ik riep je niet," een pauze," gaat het wel?," Ik knik en ren weer naar boven en doe m'n deur opslot.
"Hey Morrigan," daar is het weer," je kunt mij niet ontsnappen, ik blijf gezellig bij je," ik voel iets kloppen achterin mijn hoofd en met een misselijk gevoel ga ik de gang op naar de wc, ik hang nog maar net boven de wc of ik ga al over m'n nek.

Dit is nog nooit eerder gebeurd, echt niet, dat maakte het zo eng.
De stem bleef maar praten en praten.
"Wow Mor," ik hoor Bennie achter me en al snel wrijft hij over m'n rug," tranen staan in m'n ogen en eindelijk stop ik, de stem gaat weg en ik voel me leeg, heel erg leeg.
"Hey kom," hij helpt me overeind en brengt me naar m'n bed, hij pakt een dikke warme deken en legt die over me heen, ik rilde en had het koud.
"Weetje wat, blijf morgen maar thuis," zegt Bennie en hij gaat m'n kamer uit, ik hoor hem naar beneden gaan, het is donker en stil.

De stilte beukt tegen me aan, en even dacht ik iets te horen.
Ik sluit mijn ogen en al snel val ik in slaap, jammer genoeg duurde de slaap niet lang, ik staar voor me uit in de duisternis en zie opeens een man naar me toe lopen, ik begin te hijgen en tranen stromen weer over m'n wangen, hij staat vlak voor m'n bed en dan....

De deur gaat open en de man verdwijnt, Bennie rent naar me toe en wrijft weer over m'n rug, hij heeft een emmer bij waar ik jammer genoeg meteen gebruik van moet maken, de zure drap stinkt.

"Nou Mor," zegt hij en ik hang tegen hem aan, moe en bang.
"Bennie hij was er weer," mijn stem kraakt," het is nu weer goed, hij is er niet," zijn stem maakte me een beetje rustiger, ik kreeg mijn ademhaling weer onder controle.

De rest van de nacht was onrustig, ik was ook enorm blij dat het ochtend was, ik liep in een schone pyjama door het huis opzoek naar wat te eten, uiteindelijk werd het een broodje kaas, en ging daarna een film kijken.
Ben was al naar school en alles was stil, alles leek dood.

Ik kijk film na film tot ik het zat was.
Ik ging tekenen, zette wat muziek op en zong zachtjes mee.
"Ach wat lief, je dacht dat je me kwijt was hè? Nou mooi niet! Ik blijf totdat je toegeeft dat je nutteloos ben, niemand zal je ooit echt willen, aardig vinden of wat dan ook!," Ik hoorde het weer, een zware harde stem, mijn hoofd voelt vol en ik ben misselijk.
"Laat me met rust," mijn stem is zacht," laat me alleen!," Schreeuw ik.
"Nooit! Ik luister niet naar je! Dat zou niemand moeten doen," met dat viel ik op de grond, ik weet niet hoe of waarom maar ik liet het gewoon gebeuren, de stem die maar bleef roepen hoe nutteloos ik ben en de beelden van vroeger die uit het niets komen, ik huilde en schreeuwde maar het hielp niet.

Na een lange tijd stopte alles en rende ik naar de wc, alles kwam eruit, rillend ging ik op de bank zitten en sla 4 dekens om me heen.
Bennie kwam om 3 uur thuis en ging naast me zitten, ik staarde voor me uit, ik hoorde niet wat hij zei, ik verstond hem niet.
De stem kwam terug en overmeesterde me, ik begon te huilen, ik probeerde de stem weg te laten gaan maar het lukte niet.
Ben sloeg een arm om me heen, hij snapte het niet, maar dat hij me wilde helpen was fijn.

De hele week ging het ongeveer zo, hij vroeg wat er gebeurde en ik vertelde het hem, na een lange tijd hoefde ik niet meer te kotsen en ging ik weer naar school.

De dagen gingen allemaal hetzelfde, saaie lessen, veel tekenen en de stem.
Hij maakte me niet ziek meer maar ik werd er wel bang van.
Beelden van vroeger kwamen alleen na school, Bennie hielp me zo goed als hij kon en na een half jaar was de stem weg, Rachel werd jammer genoeg nog wel elke week een paar keer in elkaar geslagen, ik kon haar maar een paar keer helpen, de rest zag ik niet.