Aşk İzi [Texting]

FİNAL

Medya da ki Efe ve Mete 

                           •Final•

Annem ile konuşalı on beş dakika falan oluyordu. Mete beni cesaretlendirmeye çalışsada bir işe yaradığı yoktu. Bir süre sonra vazgeçip sessizce oturmaya başlamıştı.

Eğer ailesi öğrendi ise Mete'nin aileside öğrenmiştir. Korktuğu şey kendi ailesi degildi, onun yüzünden ailesi ile arası açılacağı olmasıydı.

"Kaçalım mı?" duyduğum ses ile başımı çevirdim. Doğru mu duydum diye tek kaşımı kaldırdım. "Ciddi misin sen?" dedim. "Evet ciddiyim. İlimizde reşitiz, bir sorun çıkacağını sanmıyorum." Evet reşittik ama reşit olma ile bitmiyordu bu. "Kaçarsak herşey daha da zor olur sevgilim." dedim yüzünü elimin içine alarak.

Bir süre daha oturup ayaklandım. "Artık gitsem iyi olucaj daha fazla sinirlendirmeden." benimle birlikte ayaklanıp sıkıca sarıldı. "İstersen seninle gelebilirim." Yanlız gitmek istemiyordum ama Mete'i yanımda götürsem deliye dönerlerdi her halde.
"Yanlız gitsem daha iyi olucak sanırım." konuşurken bile ayrılmamıştık hâlâ sıkıca sarılıyorduk. Belki de son sarılmamızdı bu. Kokusunu ciğerlerime kadar çektim.

🌹🌹🌹

Kapının önüne gelip ürkekçe zile bastım. Kapıyı annem açmıp birşey söylemeden içeri geçti. Kapıyı arkamdan kapatıp içeri doğru ilerledim ama ayaklarım geri geri gidiyordu. Babam pencereden dışarı bakıyordu sessizce, annem ise evin içinde birşey arama peşindeydi. Sessizliği bozmak için "Bir sorun mu var anne?" dedim. Elini yastığın arkasına sokup elindeki fotoğrafları yüzüme doğru attı. Fotoğraflar tek tek yere düşerken birini yakalayıp fotoğrafı incelemeye başladım. Fotoğrafta; Mete ve ben öpüşürken çekilmiş bir fotoğraftı. İste o an herşeyin bittiğini anlamıştım. Ailemin bana olan sevgisi yerle bir olmuş gibiydi. Yanağımda hissettiğim tokat ile kendime geldim. Tokatı annem atılmıştı. "Yazıklar olsun san verdiğim emeklere. İbne mi olucaksın başımıza." hem bağırıyor hemde göğsüme yumruklar atıyordu.

Bacaklarımı daha fazla dik tutamayacağımı anlayınca kendimi yere bıraktım. Gözyaşlarım tek tek parke ile buluşurken babam yanıma gelip dizlerinin üzerine çöktü. "Fotomontaj de. Öyle birşey yok de. İBNE DEĞİLİM BABA DE." Başımı yerden kaldırmakdan korkuyordum. Çünkü babam ağlıyordu. Onu hic ağlarken görmemiştim bu güne kadar görmek de istemiyordum.  "Ö-özür
d-dilerim" diye bilmiştim sadece.

Birden ayağa kalkıp kolumdan sertçe tutarak ayağa kaldırdı. "Eğer bir daha o çocuk ile buluşursan bizi öldü say. ANLADIN MI BENİ?"

"K-kolum  acıyor baba." dedim kolumun acısına daha fazla dayanamayarak. "B-biz b-bir
b-birimizi seviyoruz baba." konuşurken titreyen sesime  küfrettim o an. Cümlemi bitirmemle  yüzüme yediğim yumruk ile dengemi kaybedip yere düştüm. Hem karnıma tekme atarken hemde küfür ediyordu. Sinirden gözleri dönmüş gibiydi. Annemin çığlıkları kulaklarımı doldururken tekmeleri  engellemek için kıvrılırken gözümün üzerine yemiştim bu kez de. Gözüm öyle bir açılmıştı alevlenmiş gibi hissediyordum. Annemin babamı çekmesiyle yediğim tekmlerden kurtulmuştum. Yerden zorda olsa kalkıp odama doğru koştum. Kapıyı arkamdan kilitleyip kapının dibine çöktüp hıçkırık ile birlikte ağlamaya başladım. Salondan babamın sesleri geliyordu ama hiç birini anlamıyordum, sanki duyupta anlama yetkimi  kaybetmiş gibiydim.

Ne kadar süredir oturuyordum kapının önünde bilmiyordum. Her yerim ağrıyordu özellikle de karnım. Karnına yediğim tekmelere sayamayacağım kadar çoktu. Kendi mi korumaya çalışınca da gözüme tekme yemem ile kalmıştım. Gözüm şuan ne haldedir bilmiyordum. Aklım Mete deydi acaba o ne haldeydi. Umarım ailesi öğrenmemistir. Umarım.