KARANLIK LİSE

3. Bölüm: Cinayet

Karşısındaki kızı önce itekleyip yere düşürmüş sonra da yerden kaldırıp defalarca bıçakladığını gördüm. O anki panikle arkasında durduğum kapıyı yanlışlıkla geriye doğru itmiştim. Kapıyı yanlışlıkla geriye doğru itmemle kapı komple açılmış ve bende dımdızlak ortada kalmıştım.

Kapının bi anda açılmasıyla katilin beni fark etmesi bir olmuştu. Katilin bana doğru hızlı adımlarla gelmeye başlamasıyla bir anda paniklemiştim.

" Ne yapacağım, ne yapacağım, düşün aslı düşün "

" Aslı, koş "

Arkamdan gelen Merve'nin " Koş " demesiyle hemen yerimden fırladım. Koridorun sonunda olan yedek küçük merdivenlerden koşar adımlarla inmeye başladık.

Arkama dönüp geliyor mu diye baktığım sırada birden ayağım takılmış ve merdivenlerden yuvarlanmaya başlamıştım.

" Ah ayağım. "

" Aslı, kalk aslı, hadi çabuk. "

Merve'nin de yardımıyla düştüğüm yerden kalkıp yeniden koşmaya başladık. Koridorun sonundaki çıkış kapısından dışarıya çıkıp hemen ardından kapıyı kilitledik.

Koşar adımlarla okulun bahçesine çıkıp anahtarı aldığımız güvenliğe anahtarı teslim ettik.

" Ne oluyor kızlar? Ne bu telaş. "

" Yok bir şey, sadece eve geç kaldık. "

Anahtarı teslim ettiğimiz güvenliğin bize anlamsız bakışlarına aldırış etmeden yeniden koşmaya başladık.

Uzun bir süre koşmanın sonucunda artık kalbimiz ağzımızdan çıkacak gibi atmaya başladığı için koşmayı bıraktık.

Biraz dinlenmek ve birazda olsa kalbimizin ritmi normale dönsün diye yol kenarındaki kaldırıma oturduk. Deli gibi koşmaktan nefes nefese kaldığımız için o an birbirimizle konuşmak yerine sadece birbirimize bakmakla yetiniyorduk.

Birkaç dakikanın dinlenmenin ardından oturduğumuz kaldırımdan kalktık. Bi on beş dakika caddede yürüyüşün ardından Merve den ayrılmış eve gelmiştim. Merve'nin evi bizim evden bi on dakika daha yürüyüş mesafesindeydi.

Eve girer girmez hemen kapıyı kapatıp kapının arkasına yere oturdum.

Korkmuştum, hem de çok korkmuştum.

Böyle bir şey nasıl olabilirdi aklım almıyordu. O olay anından sonra beynim şuanlık işleyişini tamamıyla yitirmişti.

" Aslı "

Annemin yanıma gelip bir anda ismimi söylemesiyle korkudan irkilmiştim.

" Aslı, sen iyi misin? Anneciğim ."

" Bebe... Ben iyiyim anne. "

" Aslı, sen iyi falan değilsin. Ne oldu? "

" Merve'yle korku filmine gittik de, biraz ondan korktum."

" Kızım gidecek başka film kalmadı da korku filmine mi gittiniz. "

" Ne bilim anne, neyse ben odama çıkıyorum. "

Annemin bana anlamsız bakışlarına aldırış etmeden oturduğum yerden kalkıp odama çıktım. Ben bile daha olayın şokunu atlatamamışken bu olayı anneme anlatamazdım.

Bir cinayet işlenmişti. Gözlerimin önünde bir cinayet işlenmişti.

Allahım, çıldıracam.

Odamın içinde biraz olta attıktan sonra duş almanın iyi geleceğini düşünerek banyoya girip kendimi ılık suyun kollarına bıraktım.

Kızın karşısındaki kişiye yani katiline yapma diye haykırışları hala beynimin içerisinde yankılanıyordu.

" Yapma, yapma " diye.

Birkaç dakika ılık suyun altında bekledikten sonra bornozumu giyip banyodan çıktım.

İşe yaramamıştı.

Duş almak bile o kafamın içerisindeki ölen kızın yapma diyen haykırışlarını susturmaya yetmemişti.

Ölmüş müydü?

Bu soruyu kendime sorup ardından cevabını da kendime kendim vermiştim.

Ölmüş olmalıydı.

Ölmüş olmalıydı çünkü bir kez değil defalarca bıçaklanmıştı. Büyük olasılıkla da ölmüş olmalıydı, yani o kadar bıçak darbesiyle hayatta kalması mucize olurdu.

Kimdi bu kız?

Ne işi vardı o saatte orada?

Bilmiyordum, hiçbir şey bilmiyordum. Beynim resmen kırmızı alarm vermiş ve kendisini kapatmıştı.

Duş almak bile kafamdaki düşüncelerden beni biraz olsun uzaklaştırmamıştı, ama belki uyumak iyi gelebilirdi.

Hızlı oturduğum yerden kalkıp üzerimdeki bornozumu çıkarıp hemen üzerime pijamalarımı giydikten sonra kendimi beni sakinleştirmesi umuduyla yatağımın sıcak kollarına bıraktım.

**************************
Hoşçakalın, sevgiyle kalın.
**************************