Kalp Atışı

Επεισόδιο 41 #final

Η Εϋλούλ ήταν ακόμα σκυθρωπή. Ήλπιζε πραγματικά να μην ήταν ο Αλί αυτό το ορφανό παιδί. Δε θα μιλούσε, δε θα έλεγε τίποτα στην αδερφή της και τη Σινέμ μέχρις ότου έκανε και τις δικές της έρευνες.
Η ώρα πέρασε και η Εϋλούλ πήγε με την Ελίφ στο νοσοκομείο. Το πρώτο άτομο που είδε ήταν ο Σελίμ. Σκεφτόταν πολύ σοβαρά αν θα το πει σε εκείνον. Στο κάτω κατω ήταν φίλοι με τον Αλί. Θα μπορούσε να τα πει όλα.
Σε: Καλημέρα Εϋλούλ, Ελίφ. Τι κάνετε;
Ελ: Καλά!!
Ε: Μια χαρά Σελίμ άμπι. Πάω να αφήσω την Ελίφ στο παιδικό τμήμα.
Σε: Εϋλούλ, συμβαίνει κάτι; Έγινε τίποτα; Σε βλέπω προβληματισμένη.
Ε: Δεν ξερω Σελίμ άμπι. Πραγματικά.
Σε: Σε περιμένω στο γραφείο μου. Μην αργήσεις.
Ε: Ταμάμ.
Η Εϋλούλ άφησε την Ελίφ και κατευθύνθηκε στο γραφείο του Σελίμ. Στο δρόμο της συνάντησε τον Αλί.
Α: Ζωή μου, είσαι καλά; Γιατί δεν με ενημέρωσες ότι θα έρθεις;
Ε: Σου είχα πει ότι θα έρθω.
Α: Με πήραν τηλέφωνο οι γονείς της Ελίφ και θα περάσουν σε λίγο από δω.
Ε: Εντάξει εδώ θα είμαι. Είπε και τον φίλησε προτού φύγει.
Χτύπησε την πόρτα και μπήκε στο γραφείο του Σελίμ.
Σε: Τι έχει γίνει Εϋλούλ;
Ε: Σελίμ άμπι δεν ξέρω αν μπορώ να στο πω.
Σε: Μπορείς να μου πεις τα πάντα.
Ε: Μπορείς να κρατήσεις μυστικό απ'όλους;
Σε: Εϋλούλ τι έχει γίνει;
Ε: Σελίμ άμπι μου το υπόσχεσαι;
Σε: Ναι Εϋλούλ! Λέγε.
Ε: Σελίμ άμπι, ξέρεις πως έγινε το ατύχημα της οικογένειας του Αλί;
Σε: Απ' ότι μου έχει πει ο Αλί Ασάφ είχε μπλέξει ο πατέρας του κάπου και ένας χάλασε το αυτοκίνητό τους. Αυτό ξέρω μόνο. Γιατί ρωτάς;
Ε: Νομίζω πως σε αυτό είχε ανακατευτεί ο πατέρας μου.
Σε: Εϋλούλ τι λες; Πώς σου πέρασε κάτι τέτοιο από το μυαλό.
Ε: Και ο πατέρας μου είχε σκοτεινή πλευρά. Είναι πολύ πιθανό να είναι αυτός. Χθες ήρθε η ξαδέρφη μου και μου είπε ότι έχει γυρίσει ο γιος του ζευγαριού από την Αμερική και ψάχνει τον ένοχο... Σελίμ άμπι κατά πάσα πιθανότητα είναι ο Αλί.
Σε: Δε νομίζω Εϋλούλ... για μισό λεπτό.
Ε: Τι θυμήθηκες;
Σε: Ο Αλί μου είχε πει ότι τον έχει βρει τον άνθρωπο αυτό.
Ε: Πότε;
Σε: Μετά την κηδεία της Μπαχάρ. Την επόμενη μέρα μάλιστα.
Ε: Τι σου είχε πει;
Σε: Μόνο ότι βρήκε τον υπεύθυνο. Δεν ξέρω τι έκανε με αυτόν. Δεν μου είπε και προφανώς δεν ρώτησα.
Ε: Άρα λες να μην είναι ο πατέρας μου ο υπεύθυνος;
Σε: Δε νομίζω, κάπως θα το μάθαινες.
Ε: Έχεις δίκιο. Θα προσπαθήσω να το ξεχάσω.
Σε: Εϋλούλ μην ανησυχείς, δεν είναι έτσι όπως τα βλέπεις. Και στο κάτω κάτω πρέπει να μην έχεις άγχος. Έχεις δύσκολη εγκυμοσύνη το ξέρεις.
Ε: Ευτυχώς που δεν το ξέρει ο Αλί.
Σε: Τον φοβάσαι;
Ε: Φοβάμαι την υπερπροστασία του.
Σε: Από την αγάπη του το κάνει όμως.
Ε: Το ξέρω
Σε: Σε αγαπάει πάρα πολύ. Περίμενε αυτήν την κατάσταση πολύ καιρό. Μην του τη στερείς.
Ε: Εντάξει Σελίμ άμπι. Καλή συνέχεια.
Σε: Επίσης.
Μόλις βγήκε από το γραφείο του Σελίμ η Εϋλούλ συνάντησε την αδερφή της.
Ι: Εϋλούλ! Σκέφτεσαι το πρωινό θέμα;
Ε: Το σκεφτόμουν η αλήθεια είναι αλλά εάν θέλει ο κύριος να συναντηθούμε δεν έχω θέμα. Δεν φταίω εγώ γι'αυτό που έγινε πριν τόσα χρόνια.
Ι: Έχεις δίκιο... μίλα στον Αλί όμως.
Ε: Δεν είναι ανάγκη... αν χρειαστώ βοήθεια θα ζητήσω από τον Σελίμ. Δε θέλω να μπλέξω τον Αλί.
Ι: Καλά, εσύ ξέρεις... Πάω στον Οούζ. Θα βγούμε το βράδυ και θα αποφασίσουμε το που.
Ε: Άντε να φάμε και κανένα κουφέτο κάποια στιγμή.
Ι: Νομίζω πως σήμερα είναι η βραδιά. Διαισθάνομαι ότι κάτι θα κάνει.
Ε: Μακάρι Ιπέκ μου! Περιμένω νέα.
Ι: Θα σου στείλω!!
Ο Αλί πήγε στο παιδικό τμήμα και πήρε την Ελίφ και πήγε να βρει την Εϋλούλ.
Εκείνη βρισκόταν στο γραφείο της. Καθόταν στην καρέκλα της και κοιτούσε τη θέα από τον 15ο όροφο. Τα χέρια της ήταν πάνω στην κοιλιά της και τη χάιδευε. Ο Αλί με την Ελίφ στεκόντουσαν και την κοιτούσαν.
Α: Ζωή μου. Τι κάνεις;
Είπε και την έφερε στην πραγματικότητα.
Ε: Ήρθατε; Δε σας κατάλαβα.
Το τηλέφωνο του γραφείου χτύπησε και το σήκωσε η Εϋλούλ.
Ε: Πες τους να περάσουν από το γραφείο μου.
Είπε και έκλεισε το τηλέφωνο.
Ε: Ελίφ μου ήρθαν οι γονείς σου.
Είπε καθώς φώναξε η μικρή από χαρά.
Μέσα σε λίγα λεπτά ακούστηκαν χτύποι στην πόρτα.
Ε: Περάστε.
Ελ: Μαμά, μπαμπά!!
Είπε και έτρεξε στην αγκαλιά τους.
Α: Ελάτε μέσα καθίστε. Θα πρέπει να είστε κουρασμένοι. Είμαι ο Αλί Ασάφ Ντενίζογλου. Εσείς πρέπει να είστε...
Μ: Μεχμέτ Καντέρ. Κι από δω η γυναίκα μου. Γιαγμούρ.
Ε: Χαρήκαμε πολύ για τη γνωριμία! Είμαι η Εϋλούλ Ερντέμ Ντενίζογλου.
Γ: Σας ευχαριστούμε απίστευτα που την προσέχατε. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν δεν ήσασταν εσείς...
Α: Χαρά μας ήταν να τη φιλοξενήσουμε. Άλλωστε περιμένουμε κι εμείς παιδί σε λίγους μήνες. Η γυναίκα μου ειναι έγκυος.
Γ: Με το καλό!
Μ: Δεν νομίζω να σας κούρασε η Ελίφ.
Ε: Όχι φυσικά, ήταν πολύ ήσυχη και υπάκουη. Να τη χαίρεστε πραγματικά.
Μ: Ευχαριστούμε! Ειλικρινά αυτό που κάνατε δεν ξέρουμε πώς να σας το ανταποδώσουμε.
Α: Δε θέλουμε τίποτα. Άμα έχετε ανάγκη είμαστε εδώ για να σας βοηθήσουμε. Το μόνο που δεν θέλουμε είναι να μη χωριστούμε με την Ελίφ. Μας άλλαξε την καθημερινότητα προς το καλύτερο.
Ε: Ναι θα θέλαμε να τη βλέπουμε συχνά. Και φυσικά αν έχετε κάποιο πρόβλημα είμαστε εδώ για σας.
Γ: Να είστε καλά εσείς και οι αγαπημένοι σας. Μόνο αυτό θα ζητάω από το Θεό στις προσευχές μου. Εννοείται πως θα τη βλέπετε.
Μ: Να πηγαίνουμε και μεις που είμαστε και κουρασμένοι. Χίλια ευχαριστούμε για αυτό που μας κάνατε. Πάμε Ελίφ;
Ε: Δεν κάνει τίποτα. Να σας συνοδέψουμε έξω. Είπε και τους ακολούθησε.
Γ: Σας ευχαριστούμε πολύ γιατρέ.
Α: Στην πραγματικότητα εγώ ευχαριστώ. Βοηθήσατε τη γυναίκα μου να δεχτεί ακόμα περισσότερο τη ζωή που έχει μέσα της. Αντιμετωπίζαμε κάποια προβλήματα, αλλά τώρα είμαστε μια χαρά.
Γ: Χαίρομαι που συνέβαλε η Ελίφ σε αυτό.
Α: Αν επιτρέπεται, για ποιο λόγο είχατε πάει στο εξωτερικό;
Γ: Έχω καρκίνο στο αίμα. Μια Όχι και τόσο συνηθισμένη περίπτωση... Αλλά το παλεύω. Πήγαμε στο εξωτερικό για να πάρουμε απόψεις.
Α: Αύριο το πρωί θα έρθετε από δω και θα σας βρούμε τη λύση.
Γ: Να στε καλά...
Ε: Λοιπόν χαρήκαμε που σας γνωρίσαμε. Ελίφ να σε κάνω μια αγκαλιά;
Η μικρή έτρεξε κατευθείαν στην αγκαλιά της.
Ε: Να προσέχεις!
Πλησίασε και ο Αλί και τις αγκάλιασε.
Α: Θα τα ξαναπούμε Ελίφ μου!!
Είπε και τη χαιρέτησε καθώς έφευγε.
Το ίδιο έκανε και η Εϋλούλ. Εκείνος την αγκάλιασε από πίσω.
Ε: Θα μου λείψει.
Α: Κι εμένα, μας έδωσε μια ιδέα για το πώς θα είναι η μέρα μας σε λίγο καιρό.
Ε: Ναι...
Είπε και ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του.
Α: Εϋλούλ πάμε να ψωνίσουμε κάτι για το μωρό;
Ε: Μήπως βιάζεσαι; Είναι νωρίς ακόμα.
Α: Σε περίπου 4 μήνες θα είναι εδώ Και δεν έχουμε ετοιμάσει τίποτα. Έλα σε παρακαλώ πάμε.
Ε: Εντάξει εντάξει περίμενε να πάρω το παλτό μου κι έρχομαι. Φέρε μου την ποδιά σου και θα σου φέρω και το δικό σου μπουφάν.
Α: Εντάξει ζωή μου, σε περιμένω εδώ.
Οι πρωινές σκέψεις ακόμα βασάνιζαν το μυαλό της Εϋλούλ. Κι αν αυτός ο άνθρωπος ήταν τρελός κι ήθελε να πάρει εκδίκηση από εκείνη; Αν πείραζε και το παιδί της και τον Αλί ή τους αγαπημένους της. Θα ένιωθε τόσο ένοχη αν συνέβαινε κάτι κακό.
Αφού πήρε το παλτό της και του Αλί κατέβηκε κάτω. Φαινόταν προβληματισμένη αλλά ο Αλί δεν την πρόσεξε.
Α: Πάμε Αγάπη μου.
Ε: Ναι πάμε.
Πήγαν σε ένα μαγαζί με μωρουδιακά. Η Εϋλούλ χάζευε το χαμόγελο του Αλί. Δεν χόρταινε να τον βλέπει χαρούμενο. Και οι σκέψεις συνέχιζαν.
"Όχι δεν γίνεται να είναι ο Αλί αυτό το άτομο. Θα το καταλάβαινα... θα είχε θυμώσει, θα με αφήσει. Εξάλλου ο πατέρας μου σκότωσε τους γονείς του. Από την άλλη με αγαπάει... Δεν ξέρω αν θα με άφηνε."
Τις σκέψεις διέκοψε ο Αλί.
Α: Ζωή μου, τι σκέφτεσαι;
Ε: εμμμ... Τι χρώμα να κάνουμε το δωμάτιο...
Α: Θα έλεγα κάτι ουδέτερο, μη μεγαλώσουμε το παιδί μας με προκαταλήψεις...
Ε: Προκατάληψη είναι το χρώμα; Γαλάζιο για τα αγόρια και ροζ για τα κορίτσια;
Α: Από εκεί ξεκινάει...
Ε: Χαχαχα εντάξει Ό, τι θες.
Χαμογέλασε και συνέχισαν τα ψώνια.
Οι μήνες πέρασαν, η κοιλιά της Εϋλούλ είχε μεγαλώσει πολύ. Με το ζόρι της επέτρεπε ο Αλί να μετακινείται. Όταν έλειπε εκείνος πήγαινε και βοηθούσε στο νοσοκομείο. Είχαν μάθει πλέον ότι περιμένουν κοριτσάκι. Στο πρόσωπο του Αλί είχε σχηματιστεί το πιο μεγάλο χαμόγελο που έχει υπάρξει. Έπλεε σε πελάγη ευτυχίας.
Ήταν πρωί όταν άνοιξαν τα μάτια της. Ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι της και δίπλα της ήταν ο Αλί που την κοιτούσε.
Ε: Καλημέρα
Είπε χαμογελώντας
Α: Καλημέρα
Ε: Τι θα γίνει; Κάθε μέρα θα ξυπνάω και θα με κοιτάς;
Α: Γιατί όχι εγώ δεν έχω θέμα. Είπε και έπιασε την κοιλιά της.
Α: Πώς θα τη βγάλουμε;
Ε: Αλί δεν έχω γεννήσει ακόμα και σκέφτεσαι πως θα τη βγάλουμε;
Α: Τώρα που θα πάω εγώ στο νοσοκομείο και εσύ θα κάτσεις εδώ με την Εσμά να σκεφτείς ποια ονόματα σου αρέσουν.
Ε: Μάλιστα κύριε... άλλη μια μέρα που μένω μέσα.
Α: Εϋλούλ...
Ε: Καλά... φρόντισε τουλάχιστον να μην αργήσεις.
Α: Εννοείται Αγάπη μου.
Την φίλησε και έφυγε.
Η Εϋλούλ με το που ξύπνησε είχε κάποιους πόνους στην κοιλιά της. "Θα αλλάζει θέση" σκέφτηκε, οπότε δεν ανησύχησε.
Καθώς έπιναν τον χυμό τους η Εϋλούλ και η Εσμά, το τηλέφωνο της Εϋλούλ χτύπησε. Ήταν η Σινέμ.
Σι: Εϋλούλ Καλημέρα, πώς είσαι;
Ε: Καλημέρα Σινέμ μου, καλά είμαι, εσύ;
Σι: Καλά είμαι κι εγώ. Έχεις σκεφτεί αν θα συναντήσεις αυτό το άτομο.
Ε: Νομίζω πώς είμαι έτοιμη να τον συναντήσω. Σήμερα. Τώρα θα γίνει αυτό.
Σι: Εϋλούλ τι λες; Δεν γίνεται.
Ε: Σινέμ σε παρακαλώ βρες τρόπο. Θέλω να τελειώνει. Μη φοβάσαι θα βρω τρόπο να το λύσω.
Σι: Καλά εντάξει... θα σε ενημερώσω.
Εσ: Εϋλούλ τι άκουσα; Πού θα πας;
Ε: Θέλω να το συναντήσω αυτό το άτομο. Να τελειώνει αυτή η υπόθεση.
Εσ: Μα...
Ε: Εσμά σε παρακαλώ. Δε θα πάθω τίποτα.
Εσ: Καλά, αλλά όπου κι αν πας θα σε πάω εγώ.
Ε: Εντάξει. Πάω να ντυθώ.
Σηκώθηκε απότομα και ένιωσε μια κράμπα στην κοιλιά της. Σταμάτησε Ό, τι κι αν έκανε.
Εσ: Εϋλούλ είσαι καλά; Έγινε κάτι;
Ε: Όχι Εσμά, τίποτα ανησυχητικό.
Αφού ντύθηκε έφυγαν από το σπίτι. Ένα μήνυμα ήρθε από τη Σινέμ για το που θα ήταν το ραντεβού μιας και εκείνη το κανόνισε.
Ο πόνος χειροτέρευε αλλά εκείνη δε έλεγε τίποτα.
Ε: Φτάσαμε;
Εσ: Νομίζω πώς ναι. Άντε πάμε.
Ε: Μόνη μου θα πάω.
Εσ: Εϋλούλ...
Ε: Μπορώ να το κάνω. Περίμενε εδώ.
Εκείνη βγήκε από το αυτοκίνητο και κινήθηκε προς το μέρος. Καθώς μπήκε μέσα αντίκρισε ένα παλιό θέατρο. Είχε μπει από το πίσω μέρος που οδηγούσε προς τα παρασκήνια. Μια σκιά φαινόταν στη σκηνή. Πήρε μια βαθιά ανάσα και πήγε να συναντήσει αυτόν τον άντρα. Καθώς πήγαινε προς τη σκηνή τον είδε. Είχε γυρισμένη τη πλάτη του σε εκείνη. Ο άντρας άκουσε τα βήματα και γύρισε να τη δει. Σήκωσε το σκυφτό του κεφάλι και την κοίταξε.
Μια φωνή έκπληξης βγήκε από το στόμα της Εϋλούλ.
Ε: Αλί;
Φώναξε και έβαλε τα χέρια της στο πρόσωπό της.
Ε: Τι δουλειά έχεις εδώ;
Κατάφερε να τον ρωτήσει.
Α: Δεν το περίμενες ε;
Ε: Όταν άκουσα την ιστορία το μυαλό μου πήγε κατευθείαν σε σένα. Αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω ότι ήσουν εσύ.
Ο Αλί έκανε ένα βήμα μπροστά και η Εϋλούλ ένα βήμα πίσω.
Α: Τι έγινε; Με φοβάσαι; Ακόμα έχεις αμφιβολίες για μένα. Σου έκανα ποτέ κακό; Σου θύμωσα ποτέ; Όχι. Γιατί να σου κάνω τώρα; Ειδικά τώρα, που είσαι η γυναίκα μου, είσαι έγκυος στο παιδί μας. Η αλήθεια είναι πως αυτό το θέμα με προβλημάτισε. Θυμάσαι μετά την κηδεία της Μπαχάρ που ήμουν λίγο απόμακρος μαζί σου; Τότε το είχα μάθει και δεν ήξερα πως να αντιδράσω. Μετά από αυτό που έγινε με τον Φατίχ και με τη στάση σου απέναντι μου σκέφτηκα να φύγω να μη σε ξαναδώ ποτέ στη ζωή μου. Ήσουν η κόρη του ανθρώπου που σκότωσε τους γονείς μου. Πήγα σπίτι μου και από τα νεύρα μου κατέστρεψα τα πάντα. Σκεφτόμουν μια ζωή χωρίς εσένα. Ακόμα και εκείνα τα λεπτά ήταν εφιαλτικά. Θύμωσα με τον εαυτό μου που σκέφτηκα κάτι τέτοιο. Άρχισα να σκέφτομαι λογικά. Δεν φταις εσύ για όλο αυτό. Την πρώτη μέρα μου ήταν δύσκολο να προσαρμοστώ. Αφού όμως έμαθα τι έκανε ο πατέρας μου στην γιαγιά σου άλλαξα γνώμη. Σκέφτηκα πως δεν έπρεπε να σε βλέπω ως ένοχη. Δεν ήσουν κιόλας. Έκανα πέρα το θυμό μου, τη στεναχώρια μου. Κατάλαβα πως η μοίρα μας ήθελε μαζί. Σε είχα αγαπήσει πολύ καιρό πριν μαθευτεί αυτό. Πολλά χρόνια πριν, παρόλο που δεν είπα τίποτα καθώς δεν μου το επέτρεπε η θέση μου. Δεν γινόταν να αλλάξω τα συναισθήματα μου για σένα. Συνεχίζω να σε αγαπώ παρόλα αυτά. Πλέον δεν με πτοεί τίποτα. Σε αγαπώ όσο τίποτα άλλο στον κόσμο. Θα έδινα τα πάντα για σένα.
Δάκρυα έτρεχαν και από τους δύο. Έκαναν βήματα ο ένας προς τον άλλον.
Ε: Συγγνώμη.
Είπε ανάμεσα στους λυγμούς της.
Α: Μη ζητάς συγγνώμη. Σε αυτήν την ιστορία δεν έφταιγε κανένας από τους δύο μας.
Ε: Σ' αγαπώ πολύ.
Αγκαλιάστηκαν και η Εϋλούλ ξέσπασε σε κλάματα. Ο Αλί την φίλησε στο κεφάλι.
Μια κραυγή πόνου ακούστηκε από την Εϋλούλ που τη γονάτισε.
Α: Εϋλούλ είσαι καλά;
Ε: Αλί πονάω πολύ...
Α: Ηρέμησε...
Ε: Είναι νωρίς δε γίνεται να γεννάω από τώρα.
Α: Εϋλούλ όλα καλά θα πάνε, μην αγχώνεσαι. Έχουμε ακόμα χρόνο. Στηρίξου στα χέρια μου για να σηκωθείς. Πρέπει να πάμε στο νοσοκομείο. Πώς ήρθες;
Ε: Με έφερε η Εσμά.
Α: Εντάξει. Πάμε μέχρι το αυτοκίνητό μου και θα την ειδοποιήσω.
Μπήκαν στο αυτοκίνητο και έφυγαν. Ο Αλί πήρε τηλέφωνο την Εσμά και της είπε να γυρίσει πίσω. Ενημέρωσε το νοσοκομείο να τους περιμένουν.
Α: Εϋλούλ υπομονή.
Ε: Αλί... βοήθησέ με.
Α: Ηρέμησε... Σε παρακαλώ μην κλαις. Γίνεται κάτι ευχάριστο. Θα γίνουμε γονείς κυρία Εϋλούλ!
Ε: Ναι... πες μου σε παρακαλώ ότι φτάνουμε...
Α: Φτάσαμε ζωή μου!
Μόλις έφτασαν το φορείο με τον Οούζ, την Ιπέκ και τον Σελίμ περίμενε απέξω. Την μετέφεραν στην αίθουσα τοκετού.
Ο Αλί έπιασε τον Σελίμ.
Α: Άμπι... μπορώ να μπω κι εγώ μέσα θέλω να είμαι μαζί της.
Σε: Φυσικά. Ντύσου και πήγαινε δεν ξεκίνησαν ακόμα.
Καθ'όλη τη διάρκεια της στιγμής αυτής εκείνος της κρατούσε το χέρι, την είχε αγκαλιά. Τον πίεζε απίστευτα αλλά εκείνος δεν ένιωθε πόνο παρά μόνο χαρά. Όλα σταμάτησαν στο πρώτο κλάμα του μωρού. Δάκρυα χαράς κύλησαν στα μάγουλα και των δύο. Η μαία έδωσε τη μικρή στα χέρια της Εϋλούλ και το μωρό σταμάτησε να κλαίει. Ο Αλί συγκινημένος έσκυψε και το φίλησε. Πήρε αγκαλιά την Εϋλούλ και της έδωσε ένα φιλί στο στόμα.
Α: Είσαι η πιο δυνατή μητέρα στον κόσμο. Σε ευχαριστώ πολύ.
Ε: Εγώ σε ευχαριστώ Αλί. Η Χαγιάτ κι εγώ σ' αγαπάμε. Σε αγαπάμε μπαμπά.
Κι εκείνος τις αγκάλιασε όσο πιο σφιχτά μπορούσε και συνέχισε να τις σφίγγει στην αγκαλιά του μέχρι το τέλος της ζωής του.
Τελικά τους έγινε μάθημα.
"Οι πιο ωραίες ιστορίες ξεκινούν με το χτύπο Όχι μίας καρδιάς, αλλά δύο!"❤