Κατευθύνθηκα στο σαλόνι και βρηκα τον Ιαν να με περιμένει με ένα τεράστιο χαμόγελο. Όταν του είπα για το τηλεφώνημα του Κέβιν, έγινε έξαλλος.... Δεν πίστευε ότι είχε τόσο θράσος... Μου είπε πως έπρεπε άμεσα να αλλάξω αριθμό ώστε να απαλλαγούμε μια και καλή από αυτόν. Προσπάθησα να τον καθησυχάσω λέγοντας του ότι θα άλλαζα με την πρώτη ευκαιρία. Κι έτσι ηρέμησαν λίγο τα πράγματα.
"Έγινε κατι;"
Μου έδειξε ένα σωρό από περιοδικά που είχε αραδιασει πάνω στο τραπεζακι.
Έπιασα το πρώτο που βρήκα στα χέρια μου.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Τα έχασα.Επιασα το επόμενο και το επόμενο.....
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Ουπς! Αυτή η εικόνα δεν ακολουθεί τους κανόνες περιεχομένου. Για να συνεχίσεις με την δημοσίευση, παρακαλώ αφαίρεσε την ή ανέβασε διαφορετική εικόνα.
Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Μου πήρε Δύο τρία λεπτά για να μπορέσω να αρθρώσω μια πρόταση.
"Ιαν.... Μήπως υπερεβαλλες λίγο;;;"
Το παιδί της crest όμως δεν έλεγε να αποχωρήσει το αστραφτερό του χαμόγελο.
"Ιαν .....μιλάω σοβαρά...."
"Μωρό μου.... δεν έκανα τίποτα."
Τι λέει;
"Μα.... αφού..."
"Αν κοιτάξεις λίγο καλύτερα...θα δεις ότι κανένα από αυτά τα περιοδικά δεν είναι δικό μου...."
Ξανατσεκαρα τη στοίβα για να βεβαιωθω και όντως έιχε δίκιο.
"Τότε πως..."
"Απλά φρόντισα να διαδώσω τη σχέση μας σε μερικούς....'εμπιστους' ανθρώπους.... Δεν θα σε έφερνα ποτέ σε δύσκολα θέση."
Έτρεξα να τον αγκαλιάσω.
"Δηλαδή τώρα δεν θα κρυβόμαστε πια;"
"Ποτέ ξανά."
Είπε και σφράγισε την υπόσχεση του με ένα φιλί.
Αγαπημενες μου..... Μη μου πείτε πως έχετε παράπονο.. 1 1/2 κεφάλαιο σήμερα. Για εσάς δουλεύω βρε... Πείτε εντυπώσεις....
