SECOND CHANCE

κεφαλαιο 21

Γύρισα στο άδειο σπίτι και έπεσα κατευθείαν στο κρεβάτι μου δεν χρειαζομουν άλλο δράμα στη ζωή μου.Το επόμενο πρωί σηκώθηκα νωρίς και συνειδητοποίησα ότι ο Κέβιν δεν είχε έρθει καθόλου από το σπίτι.Δεν μου έκανε εντύπωση πια.
Έτοιμαστηκα και ξεκίνησα για την εταιρεία, ήμουν εκεί δέκα λεπτά νωρίτερα,πήρα τη λίστα με τις νέες μου αρμοδιότητες στα χέρια να την επεξεργαστώ.
Εδώ υπήρχαν πολύ ηχηρά ονόματα του χώρου των διασήμων.
Χωρίς να χάσω καθόλου χρόνο ξεκίνησα να κάνω μια λίστα με προτάσεις που θεωρούσα ιδανικές για τον καθένα ξεχωριστά.Αν τα λάμβαναν υποψην τους ο κόσμος θα τους αποθέωνε.
Όσο αβέβαιη ήμουν για τα αισθηματικά μου,τόσο σίγουρη ήμουν για την δουλειά μου.
Όταν τελείωσα πέρασα από το γραφείο να αφήσω τις προτάσεις μου.
Πήρε το χαρτί στα χέρια του κι αφού το επεξεργάστηκε σχολαστικά σήκωσε τα μάτια του πάνω μου.

"Που κρύβοσουν τόσο καιρό;
Πραγματικά με εντυπωσιασες..."

Πέρασα μια τουφα από τα μαλλιά μου πίσω από το αυτί μου και γέλασα ντροπαλά.

"Σας ευχαριστώ."

"Εγώ ευχαριστώ Εύα, μόλις μου έφτιαξες τη μέρα.Θελω να κανονίσεις να γίνουν όλες οι ιδέες σου πράξεις άμεσα"

"Συγνώμη,αλλά πήρα την πρωτοβουλία και έκανα ήδη τις πρώτες επαφές,σε περίπτωση που τις εγκρινατε...."

Του είπα δειλά.

"Εύα... είσαι θησαυρός.. δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώσω με τον Κέβιν που σε έκρυβε ή αν πρέπει να τον ευχαριστήσω που σε βρήκα έστω κι αργά."

Όχι, όχι δεν έπρεπε να του θυμώσει.

"Ο Κέβιν με βοήθησε πολύ όταν είχα ανάγκη"

Του είπα χωρίς να το πολυσκεφτω.

"Εντάξει λοιπόν,πάρε ρεπό την υπόλοιπη μέρα, ότι ήταν να κάνεις εδώ έχει δρομογηθει ήδη.Μη σου πω ότι έχεις καλύψει το πρόγραμμα τους για ένα μήνα"

"Και πάλι ευχαριστώ."

Έφυγα από το γραφείο του με ένα αίσθημα ευφορίας,ας πήγαινε και κάτι καλά.

Την ώρα που άνοιγα την πόρτα του σπιτιού μου,άκουσα το κινητό μου να χτυπάει.
Μπήκα βιαστικά μέσα και πήρα τη συσκευή στα χέρια μου.
Είχα ένα μήνυμα από τον Ιαν.

"Δεν θέλω να είμαστε μαλωμενοι...Καλή αρχή στην νέα σου δουλειά.Ιαν."

Η καρδιά μου έλιωσε.
Το μυαλό μου γέμισε η εικόνα του Ιαν.
Την ονειροπόληση διέκοψε ένας θόρυβος από πάνω.
Τι στο καλό,γύρισε ο Κέβιν;
Ακούστηκε μια κραυγή κι ευχομουν να μην είχα άκουσει καλά .
Με διστακτικά, πολύ διστακτικά βήματα, ανέβηκα τη σκάλα.Να έπαιρνα μαζί μου τίποτα αιχμηρό,κάνα σκουπόξυλο ίσως;
Απέρριψα αμέσως την ιδέα γιατί ακόμα κι αν το έκανα μάλλον θα χτυπουσα μόνη μου.
Ένας ενοχλητικός συνεχομενος ήχος
επέμενε να ενοχλεί τα αυτιά μου .
Να είχε πάθει κάτι ο Κέβιν; όχι ούτε να το σκέφτομαι...Άνοιξα την πόρτα του δωμάτιο κι αυτό που αντίκρισα, ξεπερνούσε κάθε φαντασία.
Ο Κέβιν... .
Στο κρεβάτι μας...
Με μια άλλη....