September 01, 2016; 8:00am
"Lee Hana" Ik voelde hoe mijn schouders gespannen werden zodra ik mijn naam hoorde en mijn acties tot stilstand kwamen. Toen ik over mijn schouder keek, zag ik de persoon die ik al verwachtte te zien.
'' Oh heyy, Minsook '' Begroette ik haar voordat ik besloot om verder te gaan en me te concentreren op het regelen van mijn spullen in mijn kluisje.
''Yah, in welke klas zit je?'' Vroeg ze en vanuit mijn ooghoek zag ik haar op de kluisjes leunen --- naar me kijkend met hoopvolle ogen, waarschijnlijk in de hoop dat we dit jaar klasgenoten zullen worden. Terwijl ik wat lucht van mijn wangen blaas, antwoord ik haar ''Klas 2-A'' zei ik en sloot daarna mijn kluisje. Terwijl ik me omdraai om naar Minsook te kijken --- alleen maar om een frons op haar lippen te zien.
Ik grinnikte, al wetend waarom ''Laat me raden, klas 2-B?'' Ik bewoog met mijn wenkbrauwen.
Ze sloeg speels op mijn schouders, een sissend geluid ontsnapte uit mijn mond, maar ik moest toch lachen ''Maar dat betekent niet dat je me kunt beledigen'' Schoot Minsook terug, terwijl ze frustrerend haar rugzak op haar schouder slingerde. Mijn hoofd schoot weg toen ik een lach uitte terwijl we begonnen te lopen ''Zoals je zegt, Minsook''
Minsook nam afscheid toen ze haar lokaal bereikte terwijl ik rechtstreeks naar mijn afdeling ging voordat ik de deur opzij schoof. Ik werd verwelkomd door het chaotische lawaai dat mijn klasgenoten maakten terwijl papieren door het lokaal vlogen. Ik denk dat het vandaag een lange dag zal zijn...
•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•
''Ms.Lee?'' Ik hef mijn hoofd op zodra ik mijn lerares mijn achternaam hoor noemen terwijl ze gebaart dat ik bij haar moet komen.
''Ja?'' Vroeg ik toen ik haar tafel bereikte. ''Kun je het geschiedenisboek van het lerarenbureau van mij krijgen? Ik vergat het mee te nemen'' Heb ik een keuze?
Het is de eerste dag van school en de leraar moest me echt kiezen.
ik knikte met mijn hoofd en verliet stil het klaslokaal terwijl ik door de lege hal slenterde terwijl ik langs elk klaslokaal liep. Mijn blik schoot uit het raam--- grijze wolken blokkeren het zonlicht, zoals die in de horrorfilms die ik heb gezien.
Zodra ik de lerarenkamer bereik, klop ik 3 keer op de deur--- maar niemand reageerde, ik draaide de knop van de deur om en gluurde met mijn hoofd naar binnen, alleen om te worden verwelkomd door een lege kamer.
Ik haalde mijn schouders op en liet mijn voeten me naar binnen slepen terwijl ik naar een specifiek boek op zoek was en mijn blik rond liet dwalen. ''Gevonden!'' Ik fluister-schreeuwde ik terwijl ik het voor mijn gezicht hield alsof het een trofee was. Een tevreden glimlach sloop over mijn lippen toen ik terug naar de deur wou draaien, kwam er een sterke windvlaag voorbij waardoor de deur dichtsloeg en ik een beetje omhoog sprong en een verbaasde kreet uitte.
Ik hield mijn hand op mijn borst en probeerde mijn hart te kalmeren, wat was dat? vroeg ik mezelf, ook al weet ik dat niemand mijn vraag zou beantwoorden. Ik zuchtte diep en liet mezelf herstellen van de plotselinge schok. Ik nam kleine --- maar snelle stappen naar de deur, ik verliet snel de kamer, bang voor een of andere reden.
•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•♥•
Een geeuw ontsnapte mijn lippen terwijl ik mezelf op mijn stoel had terwijl de leraar niet keek. Urghh, ik haat wiskunde--- nou, wie zou dat dan niet doen? Langzaam worden mijn ogen zwaarder naarmate de seconden voorbij gaan en ik heb een zware tijd om de slaperigheid te bestrijden.
Terwijl ik mijn hoofd voelde bobbelen, hoorde ik een luide plof alsof een boek dat op de tafel werd gesmeten voordat het werd gevolgd door een schreeuw.
''Lee Hana!'' Ik viel bijna uit mijn stoel bij het horen van mijn volledige naam, waardoor ik rechtop ga zitten als een soldaat. Ik zag hoe mevrouw Kwon haar handen op haar heupen had terwijl ze naar me keek, ik ben dood vlees.
"Kwijlen over je dromen tijdens mijn les? Dat is heel leuk, mevrouw Lee." Warmte begon in mijn gezicht te kruipen toen mijn klasgenoten begonnen te lachen. Als ik alleen de grond zou kunnen bevelen om me in te slikken--- zou ik het nu meteen doen.
Mrs.Kwon liep naar mijn tafel--- armen gekruist over haar borst en ze staarde me aan alsof ze recht door mijn ziel kon kijken, mijn vingers wriemelden onbedoeld aan mijn rok--- ik voelde me ineens heel bewust.
"Nablijven" Ik voelde mijn schouders krimpen terwijl ik met open mond naar Mrs.Kwon keek die aan de andere kant me een blik wierp voordat ze terugging naar de voorkant van het klaslokaal--- en een mokkende mij achterlatend. Ik stond snel op van mijn stoel, hoofd naar beneden kijkend naar de grond terwijl mijn voeten me naar de uitgang van het klaslokaal leidde.
zonder er twee keer er over na te denken rende ik naar het nablijflokaal--- en sloeg de deur open toen ik de genoemde kamer zag.
Terwijl ik door de hele kamer kijk, besefte ik dat er niemand is behalve ik. Een zucht ontsnapte aan mijn lippen voordat ik het nablijflokaal in ging.
Het was doodstil--- dus stopte ik mijn oordopjes in mijn oren, proberend mezelf te vermaken door naar wat muziek te luisteren.
Ik speelde come back home van 2NL1, maar tot mijn verwarring--- speelde er niks als een onaangenaam geluid de prachtige melodie verving, zoals het geluid van een zwak signaal van een radio. Ik keek naar mijn telefoon om te controleren en zag dat ik op het juiste nummer heb geklikt.
Ik heb het nummer veranderd in haru haru van bigbang, maar hetzelfde gebeurde en niets dat in het nummer voorkomt is te horen.
Met verbazing verlaat ik gewoon de applicatie, maar toen ik op het punt stond mijn telefoon te sluiten, kreeg ik opeens een bericht. Hoewel het een onbekend nummer was, opende ik het.
Onbekend: red me...
Het gaf me kippenvel, waarom zou de afzender iemand vragen om hem of haar te redden? Is zij of hij in gevaar? en neem een notitie, het is ook griezelig over hoe hij of zij het heeft gezegd, omdat het ook kon als help me, toch? Red me heeft een veel diepere betekenis, weet je.
Mijn vingers vergrendelen snel mijn telefoon--- denkend dat het misschien gewoon spam is.
Terwijl ik met mijn vinger op de tafel tik, hoor ik plotseling een zwak geluid van druipend water. Mijn blik keek rond, er waren geen toiletten hier dus dat betekent dat er geen beschadigde kraan zal zijn.
Ik buig mijn hoofd, sluit mijn ogen "Mijn verbeelding gaat weer wild" mompelde ik--- ik adem uit voordat ik besloot om eindelijk mijn ogen weer te openen.
Ik viel bijna uit mijn stoel bij het zien van de dikke, rode vloeistof die op het bureau lag, mijn mond open. Bloed? Waar komt het vandaan? Ik knipper meerdere keren, om te bevestigen of wat ik zie echt is. Het lijkt alsof het van boven kwam--- vandaar, ik kijk omhoog naar het plafond, maar ik zag niets.
Het klikgeluid van de deurknop Verstoorde me--- toen ik mevrouw Kwon zag terwijl ze naar binnen keek "Je kunt nu gaan" beval ze nonchalant voordat ze wegliep, haar hakken klonken tegen de betonnen vloer.
Toen ik opstond, kwam er een sterke en koude windvlaag wind door het raam de kamer binnen. Ik huiverde--- mijn handen kwamen omhoog om over mijn schouders te wrijven en mezelf warm te maken. Ik wendde mijn blik af naar waar de bloedmassa was--- alleen maar om te ontdekken dat het er niet meer was.
Ik slaakte een bibberige adem voordat ik mijn voeten naar me naar buiten liet slepen.
"Misschien was ik alleen maar aan het hallucineren ..."
YOU ARE READING
Room 1997 | J.Jungkook ff (dutch translation)
Fanfiction"Durf jij naar binnen te gaan?" JEON JUNGKOOK ~waarschuwing~ •bevat geweld •bevat horror LET OP! DIT IS NIET MIJN VERHAAL HET IS MAAR EEN VERTALING HET BOEK IS ORIGINEEL VAN @Dragneel-sensei DUS GA HET ZEKER EVEN LEZEN ALS JE HET NOG NIET GELEZEN HE...
