Destined with the Bad Boy

Chapter 16

"Ayaw mo sa ice cream, ano?" tanong ni Dominic habang ako sumusubo in spoon full. Tumawa lang ako.

Feeling ko ang gusgusin ko na kakasubo ng ice cream. Eh kasi naman.

"Gusgusin." sabi ni Dom. Seriously? Can he read minds?!

Lumapit siya sa akin at pinunasan 'yung gilid ng labi ko.

"Thanks."

Pagkatapos kumain, hinatak niya na ako. Pumila kami doon sa may Ferris Wheel.

"Grabe ang taas dito. Nakakalula." sabi ko habang tinitignan 'yung view.

"Wag ka kasi masyado tumingin sa ibaba. Halika nga dito." ani Dom. Lumapit naman ako konti sakanya... Inakbayan niya ko.

Ang taas taas kasi. Nakakalula talaga.

Akala ko easy easy lang kasi ang bagal. Aba mapanlinlang! Sa sobrang bagal mo na nasa itaas nakakasuka na!

Mamaya nakababa na rin kami. Buti naman. Jusko.

Sunod ay sumakay kami sa mga easy easy rides lang. Paano ay takot din pala siya sa extreme rides!

Siguro mga naka anim o pitong rides din kami.

Ngayon ay hinatak ko siya sa may palaruan. Yung may mga claw machines? Favorite ko kasi ito. Bumili kami ng madaming tokens. Doon ako pumwesto tapos siya doon sa mga basketball.

Naubos ko na lahat ng tokens pero wala pa din akong nakukuha! Ano ba yan?! Dati naman nakakakuha ako sa mga ganito ah. May sapi yata yung machine. O ako lang ang may sapi? Ay ewan!

Ang ganda pa naman nung stuff toy.

Lumapit si Dominic sa akin. "Bakit Frans? May problema ba?" Napansin niya yatang naka pout ako.

"Yun kasi eh." Tapos at itinuro ko 'yung claw machine.

Ngumiti naman ito.

"Akin na nga." Sabi niya at saka sinubukan iyon laruin.

Nagulat ako dahil nakuha niya agad! Ang galing! Tuwang tuwa naman ako nung pagkabigay niya nung Panda na stuff toy.

"Tara punta na tayo sa last stop natin," aniya.

Bago kami nakarating sa last stop na sinasabi niya, may matanda na sumalubong sa amin. Nagulat nga kami ni Dominic, e.

"Iha, iho bili na kayo. Ito binibili ng mga magkasintahan ngayon dito."

Pagtingin namin, keychain pala ang mga ito. Ang ganda. Naawa na din kami ni Dom sa matanda kaya kumuha na kami.

"Ano pangalan niyo iha iho?"

"Dominic po."

"Frans po."

Magkasunod naming sagot. Inabot nung matanda kay Dominic yung letter F tapos sa akin naman ay iyong letter D. Baliktad ata?

"O ayan. Nasa inyo 'yung pangalan ng isa't isa para parati kayong magmahalan." sabi nung matanda.

Ngumiti ngiti na lang kami ni Dominic. Mukha ba talaga kaming couple na dalawa?

Naglakad na ulit kami para sa last stop. Pagtingin ko... Horror House! Jusko. Ayoko!

"Ayoko pumasok dyan. Takot ako."

"Wag ka magalala kasama mo naman ako, e. Tara na. Masaya 'to." sabi ni Dominic.

Sige na nga!

Bago kami pumasok hinawakan niya yung kamay ko. Humawak naman ako ng mahigpit sakanya, takot talaga ako rito. Nakakaloka.

Pag pasok namin ang daming mga nang gugulat tapos sobrang madilim. Takbo lang kami ng takbo ni Dom.

Hindi rin naman pala masyadong nakakatakot! Masaya naman pala 'to.

Hingal na hingal kaming lumabas ni Dom. Tawa pa kami ng tawa hanggang makaupo sa isang bench.

Habang nag papahinga, napatingin ako sa langit. Ang ganda ng mga butuin... Hanggang sa maalala ko yung dapat kong sabihin kay Dominic.

Huminga ako ng malalim. Ito na.

"Dominic." tawag ko rito.

"Dominic." tawag ko ulit sa kanya. Tumingin siya sa akin tapos ay biglang nag seryoso yung mukha niya. Alam kong alam niya na sasabihin ko na iyong dapat kong sabihin...

"Dominic, I'm sorry."

"Alam ko naman, e." sabi niya sabay ngiti.

Tinignan ko lang ito.

"Alam ko naman. Si Christan... diba?" Tumango ako. Hindi ko alam pero pakiramdam ko na iyong luha ko ay malapit ng bumagsak.

"Okay lang. Alam ko naman, una pa lang. Pero ito ako, sinubukan ko pa rin. Lumaban kahit alam kong talo na. Umasa. Nagbakasakali. Kaya nga kita inaya ngayong araw, na pag naging masaya 'tong araw na 'to sa atong dalawa baka sakaling marealize mo na baka pwede yung tayo. Baka marealize mo na worth it din kung ako. Na baka sa huli ako ang piliin mo. Pero hindi pa din pala."

Walang akong nasabi...

"Naisip ko siguro nga ay hindi na mababago iyong tibok ng puso pag tumibok na ito para sa iba." dagdag pa niya.

Bumigay na ng tuluyan ang luha ko. Masakit marinig 'yung mga sinasabi ni Dominic. Pero mas masakit makita yung lungkot at sakit sa mukha niya...

"Dominic I'm sorry. I'm so sorry." sabi ko habang nahihikbi.

"Wag ka mag sorry. Wala ka namang kasalanan, Frans." tugon niya tapos ay ngumiti ito...

Alam mo yung masakit? Na kahit ngumiti siya kita mo pa din na nasasaktan siya.

"Masaya ako. Masaya ako na kahit papaano, kahit sa araw lang na 'to. Naranasan kong maging akin ka. Ayos na ko roon." aniya habang nakangiti pa rin.

Tumayo siya at sinabing "Tara na, uwi na tayo. Gagabihin ka na, e."

Nakarating kami sa bahay ng tahimik lang. Hinatid niya ako sa gate.

Pabalik na sana siya sa kotse niya ng tinawag ko siya. Lumapit naman ito agad sa akin.

"Dominic, I'm sorry. Sobrang bait mong tao. Kahit di na nila sabihin sa akin... nakikita ko naman yun at nararamdaman. God knows how much I don't wanted to hurt you. Alam ko at alam niyang worthy kang tao. Pero sabi mo nga diba, di na mababago pa yung tibok ng puso pag tumibok na ito sa iba. Dominic, I'm really sorry." Naiiyak pa din ako nung sinasabi ko sakanya ito.

I know my self that he don't deserve all the hurt. Pero wala naman akong magawa...

"Ang kulit mo talaga." He patted my head. "Sabi ko wag ka ng mag sorry. Okay? Wala ka namang kasalanan. Magiging okay din ako. Not today, but eventually. Darating din yung araw na magiging ayos din na makita ko kayo ni Chris na mag kasama. Darating din yun."

He held both of my hands.

"Pero pangako ko sayo, ano mang mangyari, hindi ka na mawawala dito.." Tinuro niya yung bandang puso niya. "May espesyal ka ng pwesto rito. At lagi mong tatandaan na pag kailangan mo ako, nandito lang ako. Kahit saan, kahit kailan. Okay?"

"Okay." yinakap ko si Dominic. Niyakap niya din ako. We stay like that for a while.

Then he let go...

"Bye Frans Abigail Fernandez." He said.

"Bye Dominic Mercado."

One day you'll find someone. Someone who will love you and who will not hurt you.

Someone who is worthy for you.