Open The Door For The Badboy ✔

47.

*Jordan*

'Dus, hoe zijn die vriendinnen van je?' Chanel leunt tegen het keukeneiland aan, terwijl ik een paar zakken chips uit de voorraadkast haal.

'Je gaat ze geweldig vinden. Het zijn er vier. Julina, Mayra, Valerie en Lena.' Met veel gekraak laat ik de zakken op het aanrecht vallen.

'Julina is het "meisje"meisje. Makeup, hakken, altijd naar feestjes, jongens en zo. Dat soort. Dan heb je Mayra. Zij is de nerd. Ze heeft streepjes staan op school, dus als we ooit in de problemen komen, zorgt zij ervoor dat het goedkomt. Valerie, die wordt emotioneel om alles. Een zacht meisje met een goed hart. Een perfecte schouder om op te huilen.'

Chanel luistert aandachtig naar hoe ik mijn beste vriendinnen beschrijf. De beste houd ik voor het laatst.

'Uiteindelijk Lena, ik mag haar het meest van allemaal. Ze sport heel veel, is grappig, kan best gemeen zijn en weet wat ze moet zeggen op elk moment. Ze heeft me door veel geholpen.'

We babbelen nog eventjes door over andere vrienden, totdat er word aangebeld. Het ziet eruit alsof Chanel er echt zin in heeft.

Ze drinkt nog snel een glas water en gaat nonchalant zitten op de bank.

'Blijf jij hier, dan ga ik de deur opendoen.' Chanel schenkt me een glimlach.

Zonder haast loop ik naar de enorme voordeur. Door het wazige raam kan ik vier schaduwen onderscheiden. Enthousiast open ik de deur.

Valerie duwt gelijk een tasje van de Victoria's Secret in mijn armen en slentert langs me heen de hal in.

'Wat is dit?' proest ik uit. 'Een handig lokding.' glimlacht Julina. Ik haal het roze papier vanuit de tas om vervolgens mijn ogen op een setje te laten rusten.

'Cliché. Heel cliché.' zucht ik. De meisjes verzamelen zich alle vier in de hal en wachten tot ik begin met praten.

'Ze is in de woonkamer. Het is mijn nicht en ze blijft een tijdje logeren, dus doe please aardig. Niets vragen over waar ze vandaan komt, ze heeft het moeilijk gehad.' leg ik uit. Alleen Lena weet het echte gedeelte en ik heb Easton beloofd dat ik het niemand anders zou vertellen.

Mayra is de eerste die de woonkamer inloopt. 'Hi, ik ben Mayra.' Chanel staat gelijk op. Op dezelfde manier stelt ze zichzelf voor aan de anderen.

'Oh my god, die naam is geweldig.' complimenteert Julina haar. 'Een beetje zelfzuchtig, vind je niet?' Lena blijft met in elkaar gevouwen armen staan. Ik had haar nijdige opmerking niet verwacht.

Als Chanel Lena aankijkt, hangt er een vreemde sfeer.

'Ik dacht bijna dat alle meisjes hier wel oké waren, maar jij bewijst het tegenovergestelde.' antwoordt Chanel.

Boos kijk ik Lena aan. Ze haalt haar schouders op en ploft dan neer op de bank.

Ik ga naast Chanel zitten, Lena en Mayra tegenover ons en Julina zit naast Valerie in het midden.

'Dus, Chanel. Hoe ben je gerelateerd aan Jordan?' begint Mayra.

Chanel tuurt zijdelings naar me.

'Um, via haar... vaderskant.' liegt ze.

Ik sla mezelf op mijn hoofd, maar dan in mijn gedachtes.

'Voor zover ik weet heeft Jordan's vader geen broertje of zusje.' reageert Lena. Val, Mayra en Jul volgen alles mee.

'Dat klopt. Ik ben een achternicht. Ik ben de dochter van haar vaders oom.' klapt ze terug. Zelfvoldaan kijkt ze Lena aan.

Wat is Lena aan het doen? Hoezo heeft ze zo een hekel aan Chanel?

'Lena. Kom je even mee? De chips halen.'

Ze haalt een wenkbrauw op. 'Nú.' Geforceerd glimlach ik.

***
'What the fúck, ben je aan het doen?!' sis ik.

'Je liegt tegen je vriendinnen, die je langer kent dan die slet daar.' is Lena's antwoord.

'Néé! Ik bescherm haar gewoon! Denk je dat ze het leuk vindt als ze iedereen moet vertellen dat haar eigen ouders haar weg hebben gedaan? En denk aan Easton, mijn vriendje!'

'Ik wil hier gewoon niet aan mee doen.' Lena gooit haar handen in de lucht.

'Wil je hier niet aan mee doen?' herhaal ik. 'Oké, is goed. Vertrek.'

Overrompeld kijkt ze me aan. 'Wat?'

'Vertrék.' zeg ik nog een keer, maar dan harder.

'Jordan, dat kan je niet maken...'

'Jawel! Dat kan ik wel. Je gaat normaal doen, of je gaat weg.' Ze denkt een paar seconden na en zucht dan.

'Ik hou mijn bek wel.' geeft ze toe. 'Dank je. Nog iets: je gaat je excuses aanbieden aan Chanel. En je vertelt haar dat je het verhaal weet.'

'Waaróm? Ik begrijp het excuses-gedeelte, maar dat andere niet.' vraagt Lena.

'Laat haar gewoon zien dat je haar steunt. Dan hoeft ze geen geheimen voor je te houden. Doe het gewoon.' dring ik aan.

'Oké, oké.' Met de schalen chips lopen we naar de woonkamer.

'Dat duurde lang...' merkt Valerie op. 'Ja, Lena liet een schaal vallen.' lieg ik.

'Chanel, Lena wilt je spreken.' voeg ik er aan toe.

Chanel kijkt me verbaasd aan. Met een hoofdknikje beveel ik het haar.

De twee lopen de hal in, waarna Lena de deur achter zich dicht doet.

'Heeft Chanel jullie iets verteld?' knoop ik het gesprek weer aan. Mayra graait in één van de schalen en antwoord. 'Niet veel. Ze is verlegen.'

***
'Waar blijven Lena en Chanel?' vraagt Valerie na een tijdje.

Geen idee, ze zouden al terug moeten zijn. Zolang zou het niet moeten duren.

'Ik ga wel kijken.' Julina maakt aanstalten om op te staan, maar ik hou haar snel tegen. Iets te snel denk ik.

'Néé, ik doe het.' Ik ben bang dat ze iets te horen krijgt, wat ze niet zou moeten horen.

Snel wandel ik naar de gang die leid naar de hal. Ik druk de deurklink omlaag en gooi de deur een stukje open, om mijn hoofd er achter te steken.

Lena en Chanel leunen tegen de muur.

Met Lena's handen in Chanel's haar.

En Chanel's lippen op die van Lena.

///

Chena is happening.