ARVEN 💫 (Tamamlandı)

Bölüm 21

Hızlı adımlarla apartmana girdim.. Yukarı çıkıp çantamdan anahtarımı çıkardım ve kapıyı açtım.. İçeri girip anneme seslendim. O kadar heyecanlıydım ki.. Belki her şey yeniden düzelirdi kim bilir..

"Anne!"

"Burdayım Arven.."

Sesi benim odamdan geliyordu.. Koşarak oraya girdim.. Karşımdaydı ama yanında.... Cemil vardı.. İyi de ne alaka.. Neden burada ki.!

"Anne bunun ne işi var burda."

"Otur"

"Anne bu adi herifin ne işi var burda."

"Cemil tut şunu"

Cemil bana doğru hamle yaptı kolumdan sıkıca tuttu..

"Anne ne oluyor?"

"Kes sesini! Bana anne deme.. Ben ne yaşadıysam sen de aynısını yaşayacaksın.. Ölmek için yalvaracaksın... Cemil bundan sonrası sen de.. İstediğini yapabilirsin.. Hem sen intikam almış olursun hem de ben.."

"Anne.. Lütfen beni bunla yalnız bırakma.. Anneeeee!"

Annem beni duymamıştı bile.. Kapıyı kapatıp öylece çıktı.. Beni burda bu adamla yalnız bıraktı. Ne yapacağım şimdi. Nasıl kurtulacağım burdan..

"Uzak dur benden.. Baybars bu sefer seni öldürür."

"Yakalarsa öldürür.. Bugün burda benim olacaksın.. O şerefsiz sevgilin beni rezil etti.. Onu buna pişman edeceğim.."

Cemil, şerefsiz pislik üzerime yürümeye başladı.. Kolumdan tutup sertçe yatağa attı..

"Uzak dur benden."

"Kes sesini"

Yüzüme sert bir tokat indirdi. Ardından üstüme abandı.. İttirmeye çalışıyordum ama gücüm yetmiyordu.. Sert bir hareketle üstümdeki tişörtü boydan boya yırttı.. Açıkta kalan göğüslerime saldırdı..
Ağlıyordum bağırıyordum ama zerre kımıldamıyordu üzerimden.. Bacak aramda sertlik hissettiğim an neye uğradığımı şaşırdım. Boğazım yırtılırcasına bağırdım.. Hala durmuyordu.. Pantolonumu çıkarmak için hamlede bulundu.. Bi fırsatını bulup onu üstümden ittim. Kapıya doğru koştum. Ama yine yakaladı beni saçımdan tutup tekrar yatağa fırlattı.. Burdan kurtuluşum yok gibiydi.. Umarım BAYBARS yokluğumu fark edip peşimden gelir..

Baybars'dan..

Arven mesaj atmıştı.. Annesine gidiyordu. İyi de ne değişti şimdi.. Bu iş de bi iş var ama ne..

ARVEN mesaj attıktan yarım saat sonra mesaj attım dönmedi. Aradım açan yok.. İyice meraklanmıştım.. Acaba başına bir iş mi geldi.. Şirketteki bütün işleri bırakıp çıktım..

Önce babasını aradım. Bi kaç çalıştan sonra açtı.

"Arvene ulaşamadım. Yanınızda mı?"

"Hayır.. Görüşmedik hiç.

" Nasıl yani.. Bana mesaj attı.. Annemle görüşmeye gidiyorum yazmış.. "

" Benim bundan haberim yok."

Sesi endişeli gelmişti..

"Tamam ben sizin eve gidiyorum.."

Telefonu kapatıp son hız Arven'in eski evine sürdüm... Arabadan inip aparta doğru koştum.. Zili çaldım ama açan yok. Ardı ardına kapıya vurmaya başladım.. Bu işte bir terslik var. Burda olması gerekiyordu.. Arven'i tekrar aradım.. Tam gidecekken.. Kapıya yaklaşıp dinlediğimde Arven'in telefon melodisini duydum.. Daha fazla bekleyemezdim.. Onlar açmazsa ben açarım kapıyı.. Sert bir omuz darbesi vurdum. Ardı ardına kapıyı zorladım.. Ve bingo.. Kapı açılmıştı.. Hiç düşünmeden içeri daldım.. Odanın birinden hırıltı gibi sesler geliyordu.. Oraya doğru ilerleyip içeri girdim.. Yarı çıplak yatakta yatan Arven ve üstünde bir adam.. Adamın ensesinden tuttuğum gibi duvara yapıştırdım.. Nevrim dönmüştü.. Benim sevdiğim kadına dokunmak neymiş göstereceğim ona.. Göz ucuyla Arven'e baktığım da baygın olduğunu gördüm.. Tekrar adamın üstüne yürüyüp;

"Nasıl dokunursun lan benim kadınıma" dedim. Yumruğu suratına geçirdim.. Ardı ardına vurmaya başladım.. Böyle devam edersem elimde kalacaktı.. Yüzü kan içinde kalmıştı.. En sonunda ayaklarımın önüne serildi.. Bayılmıştı şerefsiz..
Arven'in yanına koşup üstüne bir çarşaf örttüm..

"Arven güzelim kendine gel.. Uyan sevgilim hadi.."

Onu kucakladığım gibi evden çıktım...

Eve getirmiştim onu.. Yatağa Yavaşça bıraktım.. Bu olanlar onun ruhunda Derin bir yara açacaktı buna eminim. Çok kötü görünüyordu.. Boynu bilekleri kıpkırmızıydı.. Dudağı patlamış yüzünde kızarıklık vardı.. Nasıl olur nasıl.. Benim kadınıma nası dokunur o pislik.. Ama duur Arven  bi kendine gelsin ben o herifi buna pişman etmezsem bana da Baybars demesinler..

Başımı ellerimin arasına almış öylece duruyordum. Eğer zamanında gitmeseydim. O herif ona zorla sahip olacaktı.. Eğer öyle bir şey olsaydı.. Önce o herifin kafasına sıkardım. Sonrada onu koruyamadığım için kendi kafama sıkardım..

"Baybars..."

Uyanmıştı.. Sesi titredi Bana seslenirken.. Boğuk boğuk çıkıyordu sesi..

"Güzelim.."

Ağlamaya başlamıştı.. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordu karşımda.. Yatağa oturup onu kendime çektim. Ağlaması daha da şiddetlendi.. Bu haline dayanamıyordum. Gözümden bir damla yaş süzüldü..

"Şşhh burdayım. Yanındayım. Korkma miniğim.."

"O b-b-bana saldırdı... Karşı koyamadım.."

"Siktiğimin şerefsizi.."

"Ben çok utanıyorum.. Yüzüne bakamıyorum. O... Bana dokundu mu? Kirlendim mi ben.."

"Arven bana bak güzelim.. (yüzünü avuçlarımın içine aldım). O şerefsiz sana hiçbir şey yapmadı.. Tertemizsin sen.. Eğer zamanında yetişemeseydim.... Ahhh gel buraya.."

Onu kendime çekip sıkıca sarıldım.. Bunu da atlatıcaz. Bütün izlerini sileceğim sevgilim. Belki kolay olmayacak ama sileceğim....

Bölüm sonu...