Open The Door For The Badboy ✔

46.

Gefrustreerd sla ik de deken van ons af. Ik doe een poging om mijn bh los te maken, maar Easton is me voor. Hij pakt me vast met allebei zijn handen, legt me op bed, en komt boven me hangen.

Zijn mond vindt een weg naar mijn lippen, terwijl zijn hand een weg vindt naar de plek die hij smacht.

***
*Jordan*

Ik schrik wakker als ik Easton verwoed aan mijn arm zie sjorren. 'Jordan, Jordan!'

'Wat... is er?' Ik ben nog half in slaap als ik Easton vragend aankijk.

'Chanel is weg.' Mijn slaap is opeens kwijt. 'Hoe? Waar naartoe?' Ik wil graag het bed uitstappen, maar vergeet dan dat ik nog naakt ben.

'Ik weet het niet! Ik wilde gaan checken of ze oké was, maar haar kamer was leeg. Ik heb duizend keer geroepen door het huis, geen antwoord. Ik heb letterlijk overal gekeken.' Easton ijsbeert door de kamer met zijn handen in zijn haar.

'Heb je haar al gebeld?' vraag ik. 'Ik heb haar nummer niet, wist je nog?' reageert hij chagrijnig. Easton loopt weer onrustig mijn kamer uit. Wow, hij is erg gefrustreerd.

Ik gebruik de tijd die ik nu heb en trek snel een basic oversized shirt aan. Terwijl ik mijn haar in een staart zet, rent Easton de kamer weer in.

'Camera's! Je hebt camera's in de gangen!' merkt hij enthousiast op. Ik knik verward. 'Ik heb daar geen toegang tot, Easton.'

'Jawel, dat heb je wel. Je hebt ook toestemming tot die ene belangrijke kluis met al jullie papieren, waar je me in het gezicht had geslagen.' herinnert hij me. Oh, ja. Moeilijk te vergeten.

'Alsnog Easton, ik mag dat niet.' stel ik hem teleur. Ik haal mijn schouders op. 'Haar spullen zijn er toch nog? Ze komt sowieso terug. Misschien even een rondje gaan wandelen.'

Easton ploft grommend languit op de bank. 'Nog 6 dagen voordat mijn ouders terugkomen. Ik weet nog steeds niet waarom.' zucht hij.

'Misschien waren de deals eerder gesloten. Dat gebeurt vaker.' zeg ik terwijl ik mijn bed opmaak.

'Als we niet meer bij elkaar "wonen"... dan blijft alles toch nog hetzelfde?' denkt Easton hardop. De vraag klinkt onzeker, alsof hij bang is voor het antwoord.

Vol ongeloof staar ik hem aan. 'What the fuck, Easton. Wat denk jij, natuurlijk is het nog hetzelfde.' merk ik boos op.

Hij neemt een flinke ademteug en zucht dan weer. 'Ik... ik wil je gewoon niet kwijt, oké? Dit tussen ons heb ik nog nooit eerder meegemaakt, en ik ben niet van plan om het nu te beëindigen.'

Aw. Met een pruillipje spring ik op zijn schoot.

'Ik hou van je, East.' zeg ik zacht. Ik omvat zijn gezicht met mijn rechterhand en kijk hem aan in zijn blauwe ogen.

Zijn wimpers zijn langer dan de mijne, hij heeft de diepste kuiltjes ook, zijn jukbeenderen zijn sterk gedefinieerd. Easton is een pracht van een jongen en ik ben zo trots dat ik hem de mijne kan noemen.

Zijn lippen wijken een beetje uiteen. 'Als je nou wist hoeveel ik van je hou.' fluistert hij, voordat hij zijn lippen op die van mij drukt. Verrast kus ik hem gelijk terug.

Easton's handen glijden van mijn onderrug naar mijn bh-sluiting, onder mijn shirt. Net tijdens het moment dat hij het opent, vliegt mijn slaapkamerdeur open.

Geschrokken maken ik en Easton ons van elkaar los.

'Hey, jullie magnetron maakt rare gelui- Shit, sorry. Ik wist niet dat jullie, uh, bezig waren.'

Chanel's hoofd word rood en ze friemelt aan haar vingers. Ze heeft nog net kunnen zien hoe Easton's hand van onder mijn top gleed.

'Je kon op z'n minst even aankloppen. Hoe wist je waar Jordan slaapt?' snauwt Easton geërgerd. Met mijn hand op zijn borst probeer ik hem te sussen. Hij kijkt behoorlijk pissig en zijn lichtroze, gezwollen lippen zeggen waarom.

'Plattegrond in het nachtkastje.' antwoordt ze kort. Ik glijd van Easton's schoot af en fatsoeneer mijn rokje even snel. 'En, heb je een ochtendwandeling gemaakt?' vraag ik, om het luchtig te houden.

'Ja, in jullie tuin. Die is denk ik groter dan het park bij mij in de buurt.' Ik hoor Easton achter me zuchten. Hij had er waarschijnlijk niet aan gedacht om de tuin ook te doorzoeken. Begrijpend knik ik.

'Dus, wat gaan we doen op deze zondag?' begin ik. Chanel kijkt verwachtingsvol naar wat Easton te zeggen heeft.

'Ik had vandaag eigenlijk gepland staan dat ik met de jongens uit ging vanwege de wedstrijd, maar iets kwam tussenbeide.' Easton wijst sarcastisch naar Chanel, wat een vijandig glimlachje oplevert. Voor een flits van een seconde kijken ze haatdragend naar elkaar.

Zenuwachtig kom ik tussenbeide. 'Nou, de ladies komen vandaag langs, want ik dacht dat het wel fijn zou zijn voor Chanel om een paar vriendinnen te hebben voor de tijd dat ze hier blijft.' probeer ik.

'Oh, thanks. Dat is eigenlijk best cool van je.' meent ze oprecht. Glimlachend kijkt ze me aan. Easton leunt trots achterover. 'Dat betekent dus dat ik mag gaan?'

'Niemand houd je tegen, Easton. Rot maar gewoon op.' zegt Chanel kalm.

Er is duidelijk veel spanning tussen die twee, en ik heb geen idee hoe ik dat moet oplossen.