My Greatest Downfall (Published under Summit Media)

MGD 13 - He's Too Perfect

"I went on a photoshoot." tsaka kay Steph. But hindi ko na sinabi dahil alam kong hahaba pa ang usap, "Can we talk?" I asked him. Para naman s'yang nagulat at biglang kumunot ang noo dahil sa sinabi ko.

I can't blame him, first time kong mag-initiate ng talk. Si Liam ang tipo ng tao na ikaw ang una n'yang kakausapin. No, si Liam ang pinakamabait na tao na nakilala ko..And that made me more guilty.

How can I wreck this kind-hearted man? Ang sama sama ko naman. But instead na ipagpatuloy pa ang ganitong set-up. Balak ko ng sabihin sa kan'ya ang lahat.

"Ahh, mukhang serious 'yan ah?"— he joked. Mas lalo akong na-guilty dahil sa sunod n'yang sinabi—"Sasabihin mo na rin ba na may gusto ka na sa akin?" sh-it, how can I tell this to him? I just can't..

I regain myself when he hold my hand withour permission, kagaya ng dati at nakarating kami sa bench na inupuaan namin dati na kung saan ay ninakawan n'ya ako ng halik. I remember what he said, "Bakit ginawa ang lips ko?" he asked me. I shrugged, bakit nga ba? Then he stole kiss from me. Ugh, that bastard stole a kiss from a goddess. How dare him?! Ginawa ang lips n'ya para nakawan ako ng halik sa pisngi?! That so fast!

"Hmm..let me think kung anong sasabihin mo?" he said while looking at me. "What?" I asked back. Inilagay n'ya ang hintuturo n'ya sa kanyang kanang pisngi, "Mahal mo na ako 'no?" kulang na lang ay lamunin ako ng lupa dahil sa tanong n'ya. This question caught me off guard. I definitely don't know what to say..

"I love you Lia—"

"Sabi ko na e! Mapapainlove din kita! Yes! Yes! Yeeess!" naramdaman ko na lang na nakaangat ba ang paa ko sa ere. Buhat buhat n'ya na ako.

Yung saya ni Liam ay hindi ko maexplain. His smiles made me more guilty. I want to stop him pero nangangamba ako na kung gawin ko 'yun ay mapahiya s'ya.

"So tayo na ba?" paulit ulit n'yang tinanong. Hinampas ko naman s'ya sa balikat n'ya para ibaba na ako and he did it.

"Princess, can I be your prince now? We will build our own castle."—he laughed. His laugh echoed on my ears for several times. I don't want to hurt him pero kung kinakailangan ay gagawin ko. Gusto ko ng matapos 'to. Gusto ko ng ikakatahimik ko. Gusto ko ng sumaya..

"Hey, why you're not speaking? Is there something wrong?" he cupped my cheek. Napababa na lang ako ng tingin, ayaw kong magtama ang mga mata naming dalawa. Dahil..dahil kapag nangyari 'yun ay posibleng mawalan ako ng guts at maging duwag ako para sabihin sa kan'ya kung ano s'ya sa buhay ko.

I want to answer, "You misinterpret everything." but that's too harsh. He doesn't deserve that kind of answer. Oo sa iba ay kaya kong sabihin 'yun but on him? I just can't.

"I'm not ready, Liam. Sorry.." napayuko na lang ako dahil sa sinabi ko. But he held my face and say, "I understand." but his voice changed. Hindi na kagaya ng kanina na lively, humina ito at nagbago pero nakingiti pa rin s'ya.

"I wish I could love you as you wish me to do so."

"Hindi ko naman sinasabing mahalin mo ako ng agad agad. Okay? I can wait. Diba nga sabi good things comes to those who waits? Malay mo mangyari din sa akin 'yun." he shrugged.

"Stop c—courting me."  I stammered. Napatingin naman s'ya sa akin ng saglit at ibinalik ang tingin sa madilim na kalangitan.

He shook his head, "H-hindi ko kaya." pinagmasdan ko lang s'ya habang nakatingala. Sandali kaming binalot ng katahimikan ng muli akong magsalita.

"P'wes, kayanin mo. You deserve girl better than me." I want to straighten things up and I think this is the best solution for everything.

"But you're the only girl I like."—he stared at me—"Ikaw lang ang gusto ko. Ikaw lang..bakit mo ba ako tinutulak palayo? Don't command me, ikaw lang ang gusto ko." this made me guilty.

"No. You should stop this. I don't want to lie to myself pero kailanman ay hindi ko masusuklian 'yang pagmahahal mo."

"Just don't mind me. Tanga na kung tanga pero I won't stop. Bakit ba ayaw mo na lang ako na mahalin ka? H-hindi naman ako nagmamadali at mas lalong hindi ako inuutusan na mahalin mo rin ako gaya ng pagmamahal ko sa'yo.."

"But Liam..I don't lo—"

"Itigil na natin 'to. Okay? Wala akong naririnig. Ayaw kong marinig 'yang sasabihin mo. Pagod na ako at mukhang pagod ka na rin. We should both go home.." unti unti s'yang tumalikod sa akin at naglakad ng dahan dahan.

Lumingon ako at tumakbo papunta sa kan'ya ay niyakap ko s'ya sa likod n'ya, "Liam.." doon na ako humagulgol. Ayaw na ayaw kong saktan ang feelings ng mga taong malalapit na sa akin.

"Why you make it so hard for me?" I asked between my sob.  Naramdaman ko naman na humarap na si Liam at napunta ang mukha ko sa dibdib n'ya. I am hearing his heartbeats. Sunod sunod at walang tigil..

"Sorry, hindi ko lang talaga kaya." hinaplos n'ya ang mahaba kong buhok, "Sorry kung sobra na akong tanga. Sorry kung pinapahirapan kita. Sorry sa lahat. Pero hindi pa ako handa.." pinunas ko ang mga luha ko. Kasabay non ang pagkayap ko sa kan'ya nag mahigpit.

"Will you be happy for me?" if I chose him over you? Hindi kaagad s'ya nakasagot dahil sa tanong ko.

"Do what makes you happy, then I'll be happy too." mas lalo akong naiyak dahil sa sinabi n'ya. I can't afford to lose this man, I can't break his heart this way.

He cares for my happiness and I conclude, that's love. Liam cares for my happiness, he really loves me.

*****

Hindi na ako ma-add sa facebook. So pm nyo na lang ako. Pakilala na lang kayo kung reader kita, simple as that. Ako, mag-add sayo. 

Kaya pa ba? :( Gwapo ko pa rin.