Chapter Eleven (For all it's worth)

149 9 7
                                    

AUTHOR'S NOTE: 

Guys!Thank you so much for reading. Eto na po yung kadugtong ng Chapter 10.. sana po mabasa niyo!

I Dedicate this update to all of you guys! :)

Enjoy reading..^___________^

=========================================

The Wedding

This is the day. Yung araw na pinakahihintay ko. Ikakasal na ako sa taong pinakamamahal ko ng higit pa sa buhay ko.

Ang sarap sa pakiramdam na sa wakas matatawag ko narin siyang AKIN.

The long wait is over. Haist.. isang malalim na buntong hininga ang naibuga ko sa ere habang ako ay inaayusan ng hair and make up artist kong si Ayen.

“Nervous?” pagtatanong niya.

“Oh yeah, a bit”

“That’s normal. Wedding jitters lang yan”.

“Yeah you’re right. Kinakabahan ako sa pwedeng mangyari mamaya”.

“Oh don’t think too much. Relax. This is your day and you’re supposed to be happy and enjoying”

“Ewan ko ba pero iba talaga ang pakiramdam ko. I have a feeling na parang may hindi tama”.

“Relax ok?.”

Pagkatapos niyan sabihin yun ay hinawakan niya ang balikat ko na parang sinasabing ok lang yan. Walang mangyayaring masama. In return I held her hand and I grip it.

“Thanks Ayen”. Then I smiled.

“You’re always welcome Ms. Charleston, oops Mrs. Flinch na pala”.

“Haha.. mamaya pa. naks! Ang sarap pakingan. Bagay ba sakin ang bago kung apelyido? And please Call me Sab and drop the formalities. I consider you as my friend ok?”.

“Well If you say so Sab”. 

Sabay kaming napatingin sa pinto ng may biglang kumatok.

“Who’se there?.”

“it’s me Honey, come in.”

Pagkapasok ng mom ko ay lumabas din muna si Ayen to give us space and time to talk.

“How are you honey? You look so pretty. Dalagang dalaga na ang baby ko. Parang kelan lang kalong kalong pa kita. And now look. Ikakasal ka na at bubuo ng sariling pamilya. I wish you happiness honey.”

“Thank you mommie.” I hugged her.

“ I feel quite nervous. Hindi po ba uuwi si daddy?.”

“I am not sure honey, but let’s just hope he will and they will.”

“Ayoko ng umasa mhie. All this years wala naman siyang pakialam sa akin eh, sasaktan ko lang ulit ang sarili ko kung patuloy pa akong aasa sa pagmamahal at atensyon niya. He hated me since then. Pagod narin ako mhie.”

Nakita ko ang awa sa mukha ng mom ko ng sinabi ko yun pero that’s it.

Nasabi ko na and besides that’s the mere fact of reality that we have to accept. My mom just hugged me so tight and I held her back in return.

CASCADES (For all it's Worth) <3Where stories live. Discover now