✔My Sweet Family かつデク

《 13 》

Kira doğalı yaklaşık on ay olmuştu. Görünüşü İzuku'ya gerçekten çok benziyordu. Hatta ikizi bile denebilirdi. Ama yaramazdı. Hem de bayağı. Durmadan ağlıyordu ve yerinde durmuyordu.

"Şş... şş..."

"Şşş?!"

İzuku kucağındaki Kira'ya heyecanla baktı. Bir şeyler söylemesini bekliyordu. Katsuki de aynı heyecanla kameraya alıyordu. Kira suratını ekşitip kaşlarını çattı.

"Şittiy!"

İzuku ağzı açık bir Kira'ya bir de Katsuki'ye baktı. Katsuki de şaşkındı.

"Siktir...? Siktir mi dedi o az önce?!"

Derin bir nefes aldı İzuku. Ardından Kira'yı yatağına koydu ve kollarını sıvazlayarak Katsuki'ye döndü.

"Kat-chan..."

"Evet?"

İzuku karanlık atmosfer yayarak sırıttı ve yumruğunu eline vurdu.

"Smaşı nerene yemek istersen?"

"Siktir..."

"BAK HALA DİYOR!"

"Ehem... bir dakika."

Katsuki kamerayı kapatıp kenara koydu. İzuku ne yapacağına bakarken Katsuki, topuklarını götüne vura vura kaçtı.

"GEL LAN KAÇMA!"

İzuku arkasından bağırarak O'nu kovaladı.

***

"Size ne oldu?!"

Katsuki ile İzuku eve gelmişlerdi. Ve yara bere içinde. Haruto endişeyle kapıda duran babalarının yanlarına geldi. Katsuki umursamazca "Bir şey olmadı." dedi.

"Nasıl olmadı ya?!"

İzuku gülümsedi ve oğlunun başını okşadı.

"Sorun yok. Sadece biraz kavga ettik."

"Biraz?!"

Biraz denemeyecek kadar dağıtmışlardı birbirlerini. Haruto hâlâ şaşkınken İzuku gülümsemeye devam etti.

"Kira nerede?"

"Y-yukarıda..."

"Anladım."

İzuku ayakkabılarını çıkardığı gibi yukarı gitti. Haruto ise orada kalan babasına biraz baktı.

"Sakın..."

Katsuki'nin suratı leş gibiydi. Haruto gülmemek için kendini zor duruyordu. Katsuki ise sinirle O'na bakıyordu.

"Sakın... öldürürüm seni..."

"T-tamam... bir şey demedim!"

Haruto arkasını dönüp kahkaha atmaya başladı.

"Lan!?"

Arkasında bir çift katil gözü hissedince kaçmaya başladı Haruto.

İzuku ise yukarı çıkmıştı. Kira'nın odasına baktı.

"Kira-chaan~"

Kira orada değildi. İzuku panik yaptı ve son hız eve bakındı.

"KİRA!"

Hanae'nin odasına daldı. Kira ile Hanae oturmuş oyun oynuyorlardı.

"Baba!"

Rahatlamış gibi iç çekti. Hanae gülerek İzuku'nun yanına koştu. Yaralarını görünce ise suratı düştü.

"Baba iyi mi?"

"Baba gayet iyi. Sadece düştüm."

"Gel."

İzuku'nun kolundan çekiştirip karşısına oturttu. Sağ eliyle kafasına dokundu.

"Acı acı! Uçsun gitsin!"

(İtai no itai no, tondekee!)

Ardından İzuku'nun alnından öptü.

"Daha çok acıyo mu?"

"Acı filan hissetmiyorum artık! Teşekkürler kahraman!"

"Hanae kaahyaman!"

"Evvet!"

Hanae'yi kucağına alıp yatağına yatırdı.

"Ve kahramanlar için uyku vakti."

"Ehh? Uykum yok!"

"Ama yarın lunaparka gideceğiz!"

"Yunapark!"

"Evet. O yüzden erkenden uyuman gerek."

Hanae'nin alnına bir öpücük kondurup üstünü örttü. "İyi geceler." dedikten sonra Kira'yı alıp lambayı söndürdü ve odadan çıktı. Kira da İzuku'ya sıkıca sarılmıştı.

"Ba...ba..."

İzuku bunu duyunca istemsizce gülümseyip kızının başını okşadı. O'nu yatağına yatırdı. Ardından Haruto'yu kontrol etmek için Haruto'nun odasına gitti. Kapı aralık olduğundan açarak girdi.

"Haruto?"

Yatağında oturmuş kitap okuyordu. Gözlerini kitaptan ayırarak yanına oturan babasına baktı.

"Ne oldu?"

"Ne okuyorsun?"

Haruto okuduğu kitabı gösterdi.

"Stephen Hawking?!"

(Bir dakikalık saygı duruşu pls)

"Evet?"

"Hey, senin yaşına göre değil bu."

"Neden olmasın? Akıl yaşta değil baştadır."

"Diyorsun."

"Evet."

"Ama şimdi uyuma saati. Yani sonra devam et."

"Ondan önce..."

"Hm?"

"Ben ne olmak istediğime karar verdim sanırım."

"Vay neymiş?"

"Bilim adamı!"

"He? Nereden çıktı bu?"

"İlgi sardım şu sıralar. Olmaz mı?"

"Elbette olur. Çok çalışırsan her şey olur."

Haruto gülümserken İzuku O'nun alnından öptü.

"Yarın erken kalkacağız. Hadi uyu."

"Tamam!"

Kitabı bırakıp yatağa girdi. İzuku da gülümsedi ve "İyi geceler." diyerek odadan çıktı. Derin bir iç çekip kendi odasına gitti. Katsuki çoktan gelip uyumuştu. O'nun yanına yattı ve arkasını döndü. Ardından uyudu. Yorgundu.

♡♡♡♡