Edebiyat Öğretmenim (TAMAMLANDI)#watty2017

53. Geri sayım başladı.

Biraz sakinleştikten sonra eve geri dönmeye ve eşyalarımı toparlayıp biraz burdan uzaklaşmaya karar verdim.
İzmire geri dönmek istiyordum bilmiyorum belkide Sultanımla yaşadığım eve geri dönmek beni çok daha kötü etkileye bilirdi .
Şu an bu gibi şeyleri düşünmek istemiyorum sadece burdan gitmek için acele ediyorum sanki gitmem gerek gibi hiss ediyorum çok garip hissler var içimde.

Eve vardım arabadan indim ve evin kapısına doğru yürümeye başladım.
Kapıyı açtığımda Mert berbat bir halde yerde oturuyurdu .
Beni görmeyi beklemediyi belliydi öyleki akan göz yaşlarını hemen silip ayağa kalktı.

'Aylin ...geldin'dedi
çocuk gibi seviniyordu sanki onu anlamak artık git gide zorlaşıyordu.
Şu an karşımda duran adam gerçektende bana az önce telefonda Burakla beraber olduğunu düşünüyorum diyen adam mı gerçekten söyliyicek söz bulamıyorum.

"Mert lütfen zorlaştırma eşyalarımı alıp çıkıcam"

' Yani cidden gidiyorsun'dedi çok kötü durumdaydı onu böyle görmek beni incitiyordu.

" Biraz yalnız kalıp düşünmeye ihtiyacım var beni anla bu noktaya bizi getiren sensin "

' Biliyorum kabul evet hatalıyım ama lütfen böyle çekip gitme benden .
Biliyorsun benim senden başka hiç kimsem yok bir yanlış uğruna bana yaptıkların ne kadar adil bir düşün istersen sen kocaman 4 seneni bir hataya kurban vere bilicekmisin ?'

Aslında belkide haklıydı Burak öyle yada böyle öğrenicekti her şeyi.
Bazen gerçekten bencil olduğumu düşünüyorum 4 sene sürdü onunla tanışmamız ve bugüne kadar ilk kez kırıyor kalbimi belkide acımasızlık yapıyorum.
Bütün yaptıkları bana olan sevgisinden sadece kıskandığı için ne yapıcağını bilemiyor ona hakk vermeliyim insan sevince gözleri kör oluyor.

" Şey...Mert ben "

Allahım yapamıyorum bu adamı üzmek istemiyorum sanki suçlu benmişim gibi hiss ediyorum her şey yolundayken Burak geldi ve bu onun suçu değil.

'Evet sen?'

" Çok acıktım yemeye ne yaptın ?"

Ne diye bilirim bilemedim gerçekten.

' A..şey gerçektenmi inanamıyorum gerçekten ya
Uff şey ah evet ben hemen mutfağa koşuyorum'

" Bende odamdayım üstümü deyişip geliyorum"

' Peki Aşkım sen nasıl istersen'

Yanlışmı yoksa doğrumu yaptım bilmiyorum ama vicdanım bana yapmam gerekenin bu olduğunu söylüyor gerisi boş .
Odamın kapısına geldim ve elimi kapı kulpuna uzattım .
İçeri girdim üzerimi deyiştirdim ama sanki yatağımda bir gariplik vardı yani sanki yorganın altında bir şey varmış gibi .
Elime aldığım tokayla saçlarımı toparladım ve merakıma yenik düşerek yatağa doğru ilerledim.
Elimi uzatıp yorganı kaldırdım ama kaldırmamla çığlık atmam bir olmuştu.

Yatakta bir sürü resim vardı benim ve Mertin bulunduğu ama çığlık atmamın sebebi bu değildi tabiki .
Resimlerimizin üzerinde kanlar vardı ve yatakta bir sürü kanlı bıçak.
Sesime koşarak gelen Mert karşılaştığı manzara karşısında donup kalmıştı.

'Aylin iyimisin?'

" Mert bunlar ne ?"

' Be...ben bilmiyorum gerçekten '